Parafia Trójcy Przenajświętszej w Dokszycach
 kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Puszkina 46a |
| Data powołania |
1608 |
| Data zamknięcia |
1948 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Proboszcz |
o. Andrzej Buksztan OFMCap. |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 54°53′22,2″N 27°45′22,8″E/54,889500 27,756333
| |
Parafia Trójcy Przenajświętszej w Dokszycach (biał. Парафія Найсвяцейшай Тройцы ў Докшыцах) – parafia rzymskokatolicka w Dokszycach. Jest siedzibą dekanatu dokszyckiego diecezji witebskiej. Została utworzona w 1608 roku. Posługują w niej kapucyni.
Historia[edytuj | edytuj kod]
_(2).jpg)
Lata 1608-1948[edytuj | edytuj kod]
27 grudnia 1608 r. biskup żmudzki Stanisław Kiszka ufundował przy rynku drewniany kościół. Jednocześnie przyznał dochody z folwarków Turki i Szymonowce, z jurydyki w Dokszycach oraz dwóch wsi. W dniu 19 stycznia 1609 roku Sejm w Warszawie potwierdził tę darowiznę przywilejem króla Zygmunta III Wazy. Kościół spłonął podczas wojny polsko-rosyjskiej, o czym wiadomo z opisu wizytacji tego terenu przez biskupa Mikołaja Słupskiego w 1674 roku. Świątynia została ponownie spalona podczas III wojny północnej w 1708 r. przez szwedzkie wojska dowodzone przez Adama Lewenhaupta. W 1745 r. odbudowano ją staraniem ks. Michała Fiodorowicza, wzniesiono wówczas dwie wieże. Kościół został przebudowany w 1791 roku[1]. Przed 1856 rokiem rozebrano dwie drewniane wieże. 16 sierpnia 1943 roku kościół został spalony przez zbuntowaną 1 Rosyjską Brygadę Narodową SS pod dowództwem Władimira Gil-Rodionowa[1][2].
Od 1988[edytuj | edytuj kod]
OD 1988 r. opiekę duszpasterską w Dokszycach sprawował proboszcz parafii w Wołkołacie o. Piotr Jasiewicz OFMCap. W 1990 roku zarejestrowano na nowo parafię w Dokszycach. W 1991 roku zbudowano kaplicę, w której posługiwali kapucyni[3]. W tym samym roku rozpoczęto budowę nowego kościoła na obrzeżu miasta na terenie cmentarza katolickiego zniszczonego przez sowietów w 1940 roku. 14 października 1991 roku arcybiskup archidiecezji mińsko-mohylewskiej Kazimierz Świątek poświęcił kamień węgielny, a 4 października 1995 roku świątynię poświęcił nuncjusz apostolski na Białorusi arcybiskup Agostino Marchetto. 24 grudnia 1991 roku arcybiskup Kazimierz Świątek powierzył stałą opiekę nad parafią ojcom kapucynom, a kościół wraz z przylegającym do niego klasztorem i zabudowaniami gospodarczymi na mocy prawa Braci Mniejszych Kapucynów przeszedł na własność Prowincji Warszawskiej[4]. W latach 1997-2012 Dokszyce były siedzibą Ministra Wiceprowincji Białorusi, a do 2013 roku miejscem początkowej formacji kandydatów do zakonu - postulatu[3].
W pobliżu świątyni znajduje się budynek klasztoru wspólnoty Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa wybudowany w latach 2001-2003[4].
Parafia posiadała filie w Urożajnych i Gnieździłowie, gdzie wydzielono oddzielne parafie. Przed II wojną światową parafia posiadała także kaplicę w Wituniczach[4].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Liczba katolików, wiernych parafii, w poszczególnych latach[5].
Proboszczowie parafii[6][edytuj | edytuj kod]
| imię i nazwisko | daty urzędowania |
|---|---|
| ks. Stefan Rutkowski | 1672 |
| ks. Karol Męgolin | 1690 |
| ks. Michał Judycki | po 1691 |
| ks. Jan Budrowicz | ok. 1700 |
| ks. Michał Kublicki | ok. 1708 |
| ks. Adam Kiełpiński | 1719 - 1720 |
| ks. Józef Baniewicz | 1738 - 1742 |
| ks. Michał Fiederowicz | 1742 - 1758 |
| ks. Piotr Zachowski | 1758 - 1765 |
| ks. Józef Janowicz | 1765 |
| ks. Kazimierz Sakowicz | 1765 - 1766 |
| ks. Józef Trzeciak | 1766 - 1769 |
| ks. Jerzy Korniłłowicz | 1769 - 1790 |
| ks. Szymon Tracewski | 1791 - 1834 |
| ks. Florian Szymkiewicz | 1834 - 1835 |
| ks. Antoni Massalski | 1835 - 1854 |
| ks. Józef Butkiewicz | 1854 - 1857 |
| ks. Łukasz Sacjewicz | 1857 - 1862 |
| ks. Tomasz Skorulski | 1862 - 1867 |
| ks. Fortunat Tomaszewski | 1868 - 1870 |
| ks. Józef Piotrowski | 1870 - 1874 |
| ks. Albert Gorbatowski | 1874 - 1882 |
| ks. Ignacy Radziwiłło | 1882 - 1917 |
| ks. Franciszek Cybulski | 1918 - 1930 |
| ks. Zygmunt Żejdis | 1930 - 1933 |
| ks. Józef Woźny | 1933 - 1935 |
| ks. Wincenty Borsuk | 1935 - 1936 |
| ks. Norbert Budziłas | 1936 - 1939 |
| ks. Bronisław Słodziński | 1939 - 1943 |
| ks. Kazimierz Grzegorczyk | 1944 - 1945 |
| ks. Piotr Bartoszewicz | 1945 - 1948 |
| o. Piotr Jasiewicz OFMCap. | 1989 - 1992 |
| o. Tadeusz Kowalski OFMCap. | 1992 - 1994 |
| o. Jan Fibek OFMCap. | 1994 - 2000 |
| o. Tadeusz Kowalski OFMCap. | 2000 |
| o. Marek Pasiut OFMCap. | 2000 - 2016 |
| o. Andrzej Buksztan OFMCap. |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b K. Shastouski, Dokszyce | Kościół Św. Trójcy - zdjęcia [online], radzima.org [dostęp 2022-02-17].
- ↑ Dokszyce, pow.Dzisna albo Głębokie - Biblioteka Genealogii Polaków [online], genealogia.okiem.pl [dostęp 2022-02-17].
- ↑ a b Капуцыны ў Беларусі | Докшыцы [online], kapucyny.by [dostęp 2022-03-04].
- ↑ a b c Catholic.by - Докшыцы — парафія Свяірй Тройцы [online], old.catholic.by [dostęp 2022-02-17] (biał.).
- ↑ Dokszyce, pow.Dzisna albo Głębokie - Biblioteka Genealogii Polaków [online], genealogia.okiem.pl [dostęp 2022-03-02].
- ↑ K. Shastouski, Dokszyce | Kościół Św. Trójcy - Komentarze [online], www.radzima.org [dostęp 2022-02-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona catholic.by
- Strona radzima.org
- Jan Fibek: Wskrzeszenia na pograniczu dwóch światów. Nowe Miasto nad Pilicą: Bracia Mniejsi Kapucyni, 2011.И