Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Branicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Siedziba

Branice

Adres

ul. Kościelna 8
48-140 Branice

Data powołania

1289, 1782

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

opolska

Dekanat

Branice

Kościół

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Proboszcz

ks. Jarosław Dąbrowski

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Położenie na mapie gminy Branice
Mapa konturowa gminy Branice, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego
Mapa konturowa powiatu głubczyckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia50°03′06,6″N 17°47′42,6″E/50,051833 17,795167

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Branicachrzymskokatolicka parafia dekanatu Branice diecezji opolskiej. Mieści się przy ulicy Kościelnej. Prowadzą ją księża diecezjalni.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy wzmiankowana w 1289[1] i należała pierwotnie do diecezji ołomunieckiej. Parafia została na nowo utworzona po reformacji w 1782 roku i znajdowała się wówczas się na terenie tzw. dystryktu kietrzańskiego. W 1863 obejmowała również Boboluszki i Michałkowice i liczyła 2967 katolików, 202 niekatolików, 62 żydów[2]. Od końca II wojny światowej w granicach Polski. W diecezji opolskiej od 1972.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Katarzyna Maler. ZARYS DZIEJÓW KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO NA ZIEMI GŁUBCZYCKIEJ OD ŚREDNIOWIECZA DO 1945 ROKU. „WROCŁAWSKI PRZEGLĄD TEOLOGICZNY”. 23, s. 187, 2015. 
  2. G. Wolný, 1863, s. 222

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]