Paramanuchitchinorot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paramanuchitchinorot
ilustracja
Data urodzenia

1790

Data śmierci

1853

Zawód, zajęcie

poeta, mnich buddyjski

Paramanuchitchinorot (ur. 1790, zm. 1853[1]) – tajski książę, poeta i mnich buddyjski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Buddhy Yodfy Chulaloka[2], pierwszego króla z dynastii Chakri. Wykształcenie odebrał na dworze królewskim. Śluby mnisze złożył jako dwunastolatek[3]. Zyskał sławę dzięki swej rozległej aktywności pisarskiej. Pozostawił po sobie teksty o różnorodnej tematyce, zarówno religijnej, jak i świeckiej, patriotycznej i moralistycznej[4]. Poezje, które wyszły spod jego pióra, zazwyczaj uznaje się za arcydzieła[5].

Erudyta, przyczynił się do rozwoju i udoskonalenia literackiego języka tajskiego. Biegle władał językiem pali, kluczowym dla kultury religijnej rodzimego buddyzmu. Żył w okresie głębokich przemian w społeczeństwie tajskim, odegrał istotną rolę w przechowaniu dziedzictwa kulturowego i intelektualnego królestwa Ajutthai. Z tego też powodu czasem uznawany jest za pomost między dwoma okresami tajskiej historii[5].

Pod koniec życia został mianowany najwyższym patriarchą buddyzmu tajskiego[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Patrick Jory: A History of Manners and Civility in Thailand. Cambridge: Cambridge University Press, 2021, s. 145. ISBN 1-108-49124-3.
  2. Katherine A. Bowie: Of Beggars and Buddhas: The Politics of Humor in the Vessantara Jataka in Thailand (New Perspectives in Southeast Asian Studies). Madison, Wisconsin: University of Wisconsin Press, 2017, s. 51. ISBN 0-299-30950-9.
  3. Matics 1978 ↓, s. 126.
  4. Paramanuchit, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  5. a b Harold E. Smith, Gayla S. Nieminen, May Kyi Win: Historical Dictionary of Thailand Second Edition Historical Dictionaries of Asia, No. 55. Lanham, Maryland • Toronto • Plymouth, UK: The Scarecrow Press, Inc., 2005, s. 187. ISBN 0-8108-5396-5.
  6. Matics 1978 ↓, s. 127.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]