Paraski II
Paraski II (Bach-Paraski, Bach odmienny) – kaszubski herb szlachecki, być może odmiana herbu Bach.
Opis herbu
[edytuj | edytuj kod]Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu czerwonym jeleń z uniesioną lewą przednią nogą (być może naturalny), na murawie zielonej. Klejnot: nad hełmem bez korony trzy gwiazdy złote (1 i 2). Labry czerwone, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki
[edytuj | edytuj kod]Herb znany tylko ze słownego opisu Żernickiego (Der ponische Adel, Die polnischen Stamwappen).
Rodzina Paraskich
[edytuj | edytuj kod]Drobna szlachta biorąca nazwisko od wsi Paraszyno. Pierwszym jej znanym członkiem jest być może Piotr z Paraszyna, wymieniony w 1416. We wsi osiadło kilka rodów, które następnie przyjmowały nazwiska odmiejscowe. Byli to Borscy, Zdunowie, zwani też Bartkami, Bachowie, Bochenowie-Paraszyńscy, oraz Jekelowie. Paraszyńscy używali herbu Bochen, Zdunowie herbu Paraski, herb Jekelów i Borskich jest nieznany. Bachowie używali herbu z jeleniem, ale ponieważ nazwisko Paraski występowało również samodzielnie, niemożliwe jest zakwalifikowanie niektórych Paraskich do konkretnego rodu. Przedstawicielami rodziny Bachów byli na pewno Andrzej Bach Paraski (zm. przed 1726), syn Andrzeja Paraskiego i Anny Zuchowskiej (wzm. 1724, 35), jego syn, Marcin Ernest miał cząstkę w Łówczu Średnim w 1726. Pochodzący z tego rodu Georg von Parasky miał w 1801 dobra Hessendam w okręgu Magdeburg. Ród Bachów wywodzi się prawdopodobnie od Bachów herbu Poturgi, albo Pobłocki II, chociaż istnieją teorie o wspólnym pochodzeniu Bachów-Paraskich z Zdunami-Paraskimi, z których ci pierwsi po jakimś czasie odmienili herb.
Herbowni
[edytuj | edytuj kod]Paraski (Paraschin, Paraschinski, Parasinski, Parasiński, Parasky, Paraszynski, Paraszyński, Parazinski, Paraziński, Parażyński, błędnie Pareiski) z przydomkiem Bach.
Bachowie-Parascy mieli używać wcześniej herbu Brochwicz III, zamienionego następnie na herb własny.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 129-133, 252. ISBN 978-83-927383-6-7.