Park Narodowy Etoszy
.jpg)
| |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia | |
| Powierzchnia |
22270 km² |
| |
Położenie na mapie Namibii  | |
 18°56′42,94″S 15°51′01,87″E/-18,945260 15,850520
| |
| Strona internetowa | |
Park Narodowy Etoszy (ang. Etosha National Park) – park narodowy położony w Namibii, zajmuje powierzchnię 22270 km². Jeden z największych parków narodowych na świecie. Został ustanowiony jako rezerwat zwierzyny przez niemieckiego gubernatora von Lindenquista w 1907 roku. W czasach apartheidu, w 1967, władze kraju w ramach polityki obronnej został zmniejszony do mniej niż połowy swojego pierwotnego rozmiaru[1].
Sercem parku jest Etosha Pan – rozległa, pozbawiona roślinności, płaska depresja i solnisko o powierzchni 4760 km², które zajmuje niemal ¼ parku. Na północ i na zachód od Etoszy znajdują się inne pokłady soli lub gliny; część leży poza granicami parku[2]. Jednym z najciekawszych miejsc w parku jest oświetlony w nocy wodopój w rejonie Okakuejo, który w nocy odwiedzają słonie i inne zwierzęta.
Fauna[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Występują tu 144 gatunki ssaków, takich jak słoń, nosorożec czarny i zebra Hartmanna[2]. Wśród drapieżników spotkać można lwa, geparda i lamparta. Przedstawicielami antylop są antylopa eland, mała dikdik sawannowy[2] oraz oryks południowy, której wizerunek widnieje na emblemacie namibijskiej armii. Obficie występuje tu również ptactwo – ok. 340[2] gatunków, 110 gatunków gadów, 16 płazów i 1 gatunek ryby. Populacja żyraf w parku wynosi ok. 1500 osobników.
Awifauna[edytuj | edytuj kod]
Park Narodowy Etoszy od 2001 roku uznawany jest przez BirdLife International za ostoję ptaków IBA. Główne, ogromne solnisko ma duże znaczenie dla flamingów: karmazynowego (Phoenicopterus ruber) i małego (P. minor), które chętnie lęgną się w parku, gdy suma opadów przekracza 440 mm. W czasach historycznych odnotowywano nawet 1,1 mln flamingów gnieżdżących się w parku w ciągu roku (przy wyjątkowo obfitych deszczach). Poza flamingami na solnisku gnieżdżą się też pelikany różowe (Pelecanus onocrotalus) i sieweczki przylądkowe (Charadrius pallidus). Zarówno solnisko, jak i przyległe trawiaste obszary stanowią ważny punkt w wędrówce ptaków z palearktyki, m.in. żwirowców stepowych (Glareola nordmanni) oraz sieweczek długonogich (Charadrius asiaticus). Właśnie w Parku Narodowym Etoszy gniazduje jedyna lęgnąca się poza RPA populacja żurawi rajskich (Grus paradisea)[2].
Ogółem BirdLife International wymienia 19 gatunków, których występowania zaważyło na utworzeniu ostoi. Wśród nich jest jeden gatunek narażony na wyginięcie (żuraw rajski) oraz cztery bliskie zagrożenia – wspomniany już flaming mały, żwirowiec stepowy i sieweczka przylądkowa oraz zimujące w parku błotniaki stepowe (Circus macrourus). Pozostałe to gatunki najmniejszej troski; wśród nich są m.in. szponiastonóg namibijski (Pternistis hartlaubi), afrykanka niebieskorzytna (Poicephalus rueppellii), toko plamoskrzydły (Tockus monteiri), tymal gołolicy (Turdoides gymnogenys) oraz tkacz (Philetairus socius)[2].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
W parku znajdują się trzy turystyczne obozy: Okaukuejo, Halali, Wanteli i Namutomi.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Praca zbiorowa: Najpiękniejsze miejsca świata. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2008, s. 390. ISBN 978-83-7512-852-9.
- ↑ a b c d e f NA004 Etosha National Park. BirdLife Data Zone. [dostęp 2015-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 stycznia 2016)].