Park Narodowy Llanganates

Park Narodowy Llanganates

Parque nacional Llanganates

Rzeka Pastaza
park narodowy
Państwo	Ekwador
Położenie	prowincja Cotopaxi, prowincja Napo, prowincja Pastaza, prowincja Tungurahua
Data utworzenia	18 stycznia 1996
Powierzchnia	2197,07 km²
Ochrona	kategoria IUCN – II (park narodowy)
Położenie na mapie Ekwadoru Park Narodowy Llanganates
1°08′00″S 78°14′00″W
Strona internetowa

Park Narodowy Llanganates (hiszp. Parque nacional Llanganates) – park narodowy w Ekwadorze położony w prowincjach Cotopaxi, Napo, Pastaza i Tungurahua. Został utworzony 18 stycznia 1996 roku i zajmuje obszar 2197,07 km². W 2008 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA. W tym samym roku został wpisany na listę konwencji ramsarskiej. Na północ od niego znajduje się Park Narodowy Cotopaxi, a na południe Park Narodowy Sangay.

Jeziora Anteojos

Paramo w parku

Opis

Park znajduje się na wschodnich zboczach Andów, w dorzeczu Amazonki, na wysokościach od 860 do 4571 m n.p.m. i obejmuje większą część pasma górskiego Llanganates (keczua. Piękna góra). Najwyższym szczytem w parku jest Cerro Hermoso (4571 m n.p.m.). Niżej położoną, wschodnią część parku, część parku pokrywa tropikalny wilgotny las górski i tropikalny las suchy. Wyżej, w zachodniej części, występuje las mglisty i paramo. Park obejmuje trudno dostępne tereny i dlatego flora i fauna nie została dokładnie zbadana.

Park związany jest z legendą o Skarbie Llanganatis. W Llanganates Inkowie wydobywali złoto i stworzyli infrastrukturę drogową, której ślady można oglądać do dziś. Legenda głosi, że inkaski wódz Rumiñahui wiózł stąd złoto jako okup za będącego w niewoli u Hiszpanów władcę Inków Atahualpę. Gdy dowiedział się o jego śmierci w Cajamarca ukrył złoto w górach. Wielu poszukiwaczy próbowało odnaleźć skarb. Dla niektórych skończyło się to śmiercią.

W zależności od wysokości średnia roczna temperatura w parku wynosi od +3 °C do +24 °C, a opady od 1000 do 4000 mm rocznie.

Flora

Szacuje się, że w parku występuje ponad 800 gatunków roślin naczyniowych. Rosną tu zagrożone wyginięciem (EN) Siphocampylus asplundii, Draba aretioides i Gentianella jamesonii, a także m.in.: Neurolepis aristata i różne gatunki roślin z rodzaju Espeletia.

Fauna

W parku odnotowano około 300 gatunków ptaków, około 50 gatunków ssaków oraz ponad 20 gatunków gadów i płazów.

Ssaki to zagrożony wyginięciem (EN) tapir górski, narażone na wyginięcie (VU) andoniedźwiedź okularowy, ponocnica lemurowata, andowiak wątły i mazama karłowata, a także m.in.: puma płowa, mulak białoogonowy, Cavia patzelti, łasica długoogonowa i wydrak długoogonowy.

Ptaki występujące w parku to narażone na wyginięcie (VU) andagra maskowa i kondor wielki, a także m.in.: grdacz soplowaty, bekas kasztanowaty, bekas długodzioby, andotukan niebieski.