Park Narodowy Shiretoko
![]() | |
park narodowy | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Data utworzenia | |
Położenie na mapie Japonii ![]() | |
![]() |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
przyrodniczy |
Spełniane kryterium |
IX, X |
Numer ref. | |
Region[b] |
Azja i Pacyfik |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
2005 |
Park Narodowy Shiretoko (jap. 知床国立公園 Shiretoko Kokuritsu Kōen) – park narodowy zajmujący większą część półwyspu Shiretoko, który znajduje się na północno-wschodnim krańcu japońskiej wyspy Hokkaido. Powierzchnia parku wynosi 38 633 ha. Został on założony 1 czerwca 1964 roku.
Duża część półwyspu dostępna jest tylko pieszo lub łodzią, co czyni ten obszar jednym z najbardziej niedostępnych w Japonii. Park jest znany z największej w kraju populacji niedźwiedzi brunatnych, a także z możliwości oglądania spornej wyspy Kunaszyr (jap.: Kunashiri), której zwrotu (wraz z pozostałą częścią Terytoriów Północnych) domaga się Japonia, a która od zakończenia II wojny światowej jest okupowana przez Rosję.
W 2005 r. UNESCO umieściło półwysep na liście światowego dziedzictwa i poradziło, aby chronić jego zasoby razem z Wyspami Kurylskimi należącymi do Rosji jako transgraniczny „Park Pokoju Światowego Dziedzictwa”.