Park Narodowy Veluwezoom

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Narodowy Veluwezoom
ilustracja
park narodowy
Państwo

 Holandia

Położenie

Geldria

Data utworzenia

1930

Powierzchnia

50 km²

Plan Park Narodowy Veluwezoom
Położenie na mapie Holandii
Mapa konturowa Holandii, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Veluwezoom”
Ziemia52°01′N 5°57′E/52,016667 5,950000
Strona internetowa

Park Narodowy Veluwezoom - park narodowy w prowincji Geldria w Holandii. Rozciąga się na teren gmin Arnhem, Rheden oraz Rozendaal w Veluwe, największym zwartym obszarze leśnym w Holandii. Zajmuje obszar 5000 ha, czyli 50 km². Jest to najstarszy park narodowy w Holandii - założono go w 1930. Jest to park prywatny - należy do największego holenderskiego stowarzyszenia ochrony przyrody - Vereniging Natuurmonumenten. Najwyższym punktem parku jest wzniesienie Signaal Imbosch (109,9 m n.p.m.). Są tam także inne szczyty jak Zijpenberg i Posbank, 90 metrowe wzgórze z charakterystyczną herbaciarnią, będące punktem widokowym, z którego przy dobrej pogodzie rozciąga się widok na odległość do 20 km. Znajduje się tam wiele moren spiętrzonych pozostawianych przez lodowiec w środkowym plejstocenie. W południowej, przeważnie pagórkowatej części parku znajduje się kilka posiadłości, takich jak Heuven i Beekhuizen[1][2].

W parku narodowym można spotkać wiele gatunków zwierząt takich jak jeleń szlachetny, sarna, daniel, dzik, lis, borsuk, gronostaj, czasami kuna leśna, zimorodek, kobuz, trzmielojad, kruk, lelek zwyczajny, kląskawka zwyczajna, skowronek, dzięcioł zielony, dzięcioł czarny, zimą srokosz, żmija zygzakowata, gniewosz plamisty, zaskroniec, padalec, jaszczurka zwinka i jaszczurka żyworodna.

Krajobraz parku składa się z urozmaiconych lasów i wrzosowisk. W parku hoduje się szkocką rasę wyżynną.

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Do połowy lat 80. XX w. park narodowy był zarządzany w sposób tradycyjny, intensywny, ze szczególnym uwzględnieniem produkcji drewna i łowiectwa. Od tego czasu zarządzanie parkiem zostało nastawione na rozwój naturalny. Obce gatunki roślin zostały w dużej mierze usunięte. Administracja parku realizuje obecnie przede wszystkim strategię nieingerencji w procesy naturalne: drzewa i rośliny mogą się wysiewać w sposób naturalny, powalone drzewa nie są usuwane. Nawet martwe zwierzęta nie są usuwane i w ten sposób mogą stać się częścią łańcucha pokarmowego. Środki te znacznie zwiększyły liczbę padlinożerców i innych organizmów, które żywią się martwymi zwierzętami i roślinami. Ponadto wprowadzono duże pastwiska, które zapewniają urozmaiconą roślinność i zachowanie terenów otwartych w parku narodowym poprzez żerowanie na drzewach i krzewach. W większej, północnej części obszaru jest to szkockie bydło wyżynne, natomiast w części południowej tę funkcję pełnią konie islandzkie. Obecnie zaprzestano użytkowania rolniczego na większości dawnych gruntów ornych, na przykład w pobliżu Terlet, Groenendaal lub Herikhuizen[3].

Południowa część parku narodowego jest ogólnie zagospodarowana bardziej intensywnie. Tamtejsze wrzosowiska są zachowywane jako krajobraz półnaturalny, na przykład poprzez wycinanie darni i usuwanie drzew.

Najbardziej intensywna gospodarka odbywa się na osiedlach położonych wzdłuż południowego skraju parku narodowego. Ogromne znaczenie ma tu zachowanie walorów kulturowo i historycznie ważnych, takich jak istniejące parki wraz z alejami, zbiorniki wodne i zespoły drzew obcych[4].

W różnych punktach parku przepływają sztuczne, ręcznie wykopane strumienie, tzw. „Sprengen”.

Turystyka i wypoczynek[edytuj | edytuj kod]

Coraz więcej turystów korzysta z tego obszaru do uprawiania turystyki pieszej. Na początku byli to głównie zamożni mieszkańcy z zachodu kraju, którzy często latem spędzali kilka miesięcy w okolicznych wsiach. Z upływem lat obszar ten przyciągał coraz większą liczbę ludzi z całego kraju i szerokich grup ludności. Posbank zyskał w tym okresie narodową sławę jako cel wielu jednodniowych wycieczek.

Dzięki rozbudowanej sieci szlaków, park narodowy jest idealnym miejscem do uprawiania turystyki pieszej, rowerowej i konnej. W okolicy wytyczono kilka szlaków pieszych, rowerowych i konnych, w tym trasę przeznaczoną specjalnie dla rowerów górskich[5][6].

Na południowym skraju parku, w pobliżu wioski Rheden, znajduje się centrum dla zwiedzających Veluwezoom, z którego do parku prowadzą różne trasy. W centrum parku narodowego znajdują się dwa miejsca do jedzenia: herbaciarnia Paviljoen de Posbank i kawiarnia Carolinahoeve[6].

W parku narodowym zbudowano dwie chatki do obserwacji dzikiej przyrody: jedną na skraju dawnej enklawy rolniczej Herikhuizen, skąd widać ruiny dawnej farmy; drugi na Elsberg, z którego roztacza się szeroki widok na Rhederheide i Worthrederheide oraz okoliczne lasy. Jesienią wielu turystów przyjeżdża tu, aby obejrzeć rykowisko jeleni[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Op pad met de boswachter van Nationaal Park Veluwezoom [online], wandelmagazine.nu [dostęp 2023-07-21] (niderl.).
  2. a b Nationalpark Veluwezoom [online], www.holland.com [dostęp 2023-07-21] (niem.).
  3. Systemorientierte Konzepte für den Naturschutz in der Kulturlandschaft – dargestellt an Beispielen aus den Niederlanden [online], www.nabu-akademie.de [dostęp 2023-07-21] (niem.).
  4. Honderd jaar Veluwezoom: het begon met Hagenau [online], www.regiobodeonline.nl [dostęp 2023-07-21] (niderl.).
  5. WANDELROUTES WELKEWANDELROUTESZIJNEROPDEVELUWEZOOM? [online], www.visitarnhem.com [dostęp 2023-07-21] (niderl.).
  6. a b Bezoekerscentrum Veluwezoom [online], www.visitarnhem.com [dostęp 2023-07-21] (niderl.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]