Przejdź do zawartości

Parki narodowe w Finlandii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mapa konturowa Finlandii
Rozmieszczenie parków narodowych na terenie Finlandii, numeracja odpowiada poniższemu zestawieniu (stan na 1 stycznia 2018 roku)

Parki narodowe w Finlandii – obszary prawnie chronione na terenie Finlandii, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi lub pozwalające na zwiększenie społecznej świadomości i zainteresowania przyrodą, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha. W Finlandii znajduje się 40 parków narodowych o łącznej powierzchni 10 018 km² (stan na 1 stycznia 2018 roku) i wszystkie zarządzane są przez Metsähallitus.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze parki narodowe w Finlandii zostały założone w 1938 roku w wyniku debaty publicznej trwającej 60 lat[1]. Zarządzanie parkami powierzono wówczas fińskiemu leśnemu instytutowi badawczemu – Metla[1]. Debatę na temat powstania parków zainicjowała propozycja fińskiego geologa i podróżnika Adolfa Erika Nordenskiölda (1832–1901), by ustanawiać obszary ochrony przyrody na terenach własności państwowej[1].

Po zmianie granic w wyniku II wojny światowej, Finlandia została z dwoma parkami narodowymi – Pallas-Ounastunturi i Pyhätunturi i dwoma ścisłymi rezerwatami przyrody – Malla i Pisavaara[1].

Pierwsze powojenne parki narodowe ustanowiono na terenach należących do Metsähallitus w 1956 roku – były to: Liesjärvi, Linnansaari, Pyhä-Häkki, Petkeljärvi, Rokua, Oulanka i Lemmenjoki[1]. Wówczas Finlandia nie miała jeszcze prawa regulującego działalność parków narodowych, a same parki pozostawały nieprzystosowane dla turystów[1].

W latach 70. XX w. podjęto działanie na rzecz rozwinięcia parków narodowych jako celów turystycznych, usprawnienia ich zarządzania i budowy sieci parków[1]. W 1974 roku utworzono narodową komisję ds. parków narodowych, która w 1976 roku wysunęła propozycję utworzenia 42 parków, której skrócona wersja została przyjęta przez rząd i fiński parlament[1].

W 1982 roku ustanowiono kolejnych 11 parków narodowych, wzorując się na modelu parków narodowych w Stanach Zjednoczonych i łącząc cele ochrony przyrody z celami rozwoju turystyki i rekreacji[1]. Prawo ochrony przyrody z 1996 roku (fiń. Luonnonsuojelulaki) definiuje parki narodowe jako obszary prawnie chronione, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi lub pozwalające na zwiększenie społecznej świadomości i zainteresowania przyrodą, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, które mogą być tworzone wyłącznie na terenach państwowych[2].

W latach późniejszych utworzono kolejne parki – obecnie (stan na 1 stycznia 2018 roku) Finlandia ma 40 parków narodowych o łącznej powierzchni 10 018 km²[3] i wszystkie zarządzane są przez Metsähallitus[4].

W 2017 roku fińskie parki narodowe odnotowały rekordową liczbę odwiedzin – ponad trzy miliony[5].

Parki narodowe

[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela przedstawia fińskie parki narodowe:

Nazwa parku narodowego – polska nazwa wraz z nazwami w języku fińskim i szwedzkim;
Rok utworzenia – rok utworzenia parku;
Powierzchnia – powierzchnia parku w km²;
Położenieregion;
Uwagi – informacje na temat statusu rezerwatu biosfery UNESCO, posiadanych certyfikatów, przyznanych nagród i wyróżnień międzynarodowych itp.
Zestawienie parków narodowych w Finlandii
Lp. Zdjęcie Nazwa parku narodowego Rok utworzenia Powierzchnia
(km²)
Położenie Uwagi
1. Park Narodowy Botniku Północnego[6]
Perämeren kansallispuisto
Bottenvikens nationalpark
1991 158,85 Laponia
2. Park Narodowy Archipelagu Ekenäs
Tammisaaren saariston kansallispuisto
Ekenäs skärgårds nationalpark
1989 52 Uusimaa Europejski Dyplom dla Obszarów Chronionych[7]
3. Park Narodowy Etelä-Konnevesi
Etelä-Konneveden kansallispuisto
Södra Konnevesi nationalpark
2014 15 Finlandia Środkowa
Sawonia Północna
4. Park Narodowy Helvetinjärvi
Helvetinjärven kansallispuisto
Helvetinjärvi nationalpark
1982 49,5 Pirkanmaa
5. Park Narodowy Hiidenportti
Hiidenportin kansallispuisto
Hiidenportti nationalpark
1982 45 Kainuu
6. Park Narodowy Hossa
Hossan kansallispuisto
Hossa nationalpark
2017 110 Ostrobotnia Północna
7. Park Narodowy Isojärvi
Isojärven kansallispuisto
Isojärvi nationalpark
1982 22 Finlandia Środkowa
8. Park Narodowy Kauhaneva-Pohjankangas
Kauhanevan-Pohjankankaan kansallispuisto
Kauhaneva-Pohjankangas nationalpark
1982 62 Ostrobotnia Południowa
9. Park Narodowy Koli
Kolin kansallispuisto
Koli nationalpark
1991 30 Karelia Północna
10. Park Narodowy Kolovesi
Koloveden kansallispuisto
Kolovesi nationalpark
1990 47 Sawonia Południowa
11. Park Narodowy Kurjenrahka
Kurjenrahkan kansallispuisto
Kurjenrahka nationalpark
1998 29 Finlandia Południowo-Zachodnia
12. Park Narodowy Lauhanvuori
Lauhanvuoren kansallispuisto
Lauhanvuori nationalpark
1982 53 Ostrobotnia Południowa
13. Park Narodowy Leivonmäki
Leivonmäen kansallispuisto
Leivonmäki nationalpark
2003 30 Finlandia Środkowa
14. Park Narodowy Lemmenjoki
Lemmenjoen kansallispuisto
Lemmenjoki nationalpark
1956 2850 Laponia
15. Park Narodowy Liesjärvi
Liesjärven kansallispuisto
Liesjärvi nationalpark
1956 21 Kanta-Häme
16. Park Narodowy Linnansaari
Linnansaaren kansallispuisto
Linnansaari nationalpark
1956 38 Sawonia Południowa
Sawonia Północna
17. Park Narodowy Morza Archipelagowego[6]
Saaristomeren kansallispuisto
Skärgårdshavets nationalpark
1983 500 Finlandia Południowo-Zachodnia Rezerwat biosfery UNESCO[8]
18. Park Narodowy Nuuksio
Nuuksion kansallispuisto
Noux nationalpark
1994 45 Uusimaa
19. Park Narodowy Oulanka
Oulangan kansallispuisto
Oulanka nationalpark
1956 290 Laponia
Ostrobotnia Północna
20. Park Narodowy Päijänne
Päijänteen kansallispuisto
Päijänne nationalpark
1993 14 Päijät-Häme
21. Park Narodowy Pallas-Yllästunturi
Pallas-Yllästunturin kansallispuisto
Pallas-Yllästunturi nationalpark
2005 1020 Laponia
22. Park Narodowy Patvinsuo
Patvinsuon kansallispuisto
Patvinsuo nationalpark
1982 105 Karelia Północna Część rezerwatu biosfery UNESCO[9]
23. Park Narodowy Petkeljärvi
Petkeljärven kansallispuisto
Petkeljärvi nationalpark
1956 6 Karelia Północna Część rezerwatu biosfery UNESCO[10]
24. Park Narodowy Puurijärvi-Isosuo
Puurijärven ja Isosuon kansallispuisto
Puurijärvi-Isosuo nationalpark
1993 27 Pirkanmaa
25. Park Narodowy Pyhä-Häkki
Pyhä-Häkin kansallispuisto
Pyhä-Häkki nationalpark
1956 13 Finlandia Środkowa
26. Park Narodowy Pyhä-Luosto
Pyhä-Luoston kansallispuisto
Pyhä-Luosto nationalpark
2005 142 Laponia
27. Park Narodowy Repovesi
Repoveden kansallispuisto
Repovesi nationalpark
2003 15 Sawonia Południowa
28. Park Narodowy Riisitunturi
Riisitunturin kansallispuisto
Riisitunturi nationalpark
1982 77 Laponia
29. Park Narodowy Rokua
Rokuan kansallispuisto
Rokua nationalpark
1956 8,8 Ostrobotnia Północna
30. Park Narodowy Salamajärvi
Salamajärvi nationalpark
Salamajärven kansallispuisto
1982 62 Finlandia Środkowa
31. Park Narodowy Seitseminen
Seitsemisen kansallispuisto
Seitseminens nationalpark
1982 45,5 Pirkanmaa Europejski Dyplom dla Obszarów Chronionych[7]
32. Park Narodowy Botniku Południowego
Selkämeren kansallispuisto
Bottenhavets nationalpark
2011 913 Finlandia Południowo-Zachodnia
Satakunta
33. Park Narodowy Sipoonkorpi
Sipoonkorven kansallispuisto
Sibbo storskogs nationalpark
2011 19 Uusimaa
34. Park Narodowy Syöte
Syötteen kansallispuisto
Syöte nationalpark
2000 299 Laponia
Ostrobotnia Północna
35. Park Narodowy Teijo
Teijon kansallispuisto
Tykö nationalpark
2015 34 Finlandia Południowo-Zachodnia
36. Park Narodowy Tiilikkajärvi
Tiilikkajärven kansallispuisto
Tiilikkajärvi nationalpark
1982 34 Sawonia Północna
Kainuu
37. Park Narodowy Torronsuo
Torronsuon kansallispuisto
Torronsuo nationalpark
1990 25,5 Kanta-Häme
38. Park Narodowy Urho Kekkonena
Urho Kekkosen kansallispuisto
Urho Kekkonens nationalpark
1983 2550 Laponia
39. Park Narodowy Valkmusa
Valkmusan kansallispuisto
Valkmusa nationalpark
1996 19,5 Kymenlaakso
40. Park Narodowy Wschodniej Zatoki Fińskiej[6]
Itäisen Suomenlahden kansallispuisto
Östra Finska vikens nationalpark
1982 6,7 Kymenlaakso

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Metsähallitus: History of the Finnish National Parks. [w:] www.nationalparks.fi [on-line]. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-28)]. (ang.).
  2. 20.12.1996/1096 Luonnonsuojelulaki. [w:] www.finlex.fi [on-line]. [dostęp 2018-04-17]. (fiń.).
  3. Metsähallitus: Number and Size of Protected Areas Managed by Metsähallitus. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-23)]. (ang.).
  4. Metsähallitus: National Parks Are Finland’s Natural Treasures. [w:] www.metsa.fi [on-line]. [dostęp 2018-04-17]. (ang.).
  5. Metsähallitus: Record number of visits to Finnish national parks in 2017. [w:] www.metsa.fi [on-line]. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-18)]. (ang.).
  6. a b c Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Wyd. II. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019, s. 124–125. ISBN 978-83-254-2578-4. [dostęp 2020-08-21].
  7. a b Council of Europe: European Diploma areas: Awarded Areas in Finland. [w:] www.coe.int [on-line]. [dostęp 2018-04-17]. (ang.).
  8. Metsähallitus: Archipelago National Park. [w:] www.nationalparks.fi [on-line]. [dostęp 2018-04-17]. (ang.).
  9. Metsähallitus: Patvinsuo National Park. [w:] www.nationalparks.fi [on-line]. [dostęp 2018-04-17]. (ang.).
  10. Metsähallitus: Petkeljärvi National Park. [w:] www.nationalparks.fi [on-line]. [dostęp 2018-04-17]. (ang.).