Przejdź do zawartości

Pasikoniszka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pasikoniszka
Onychomys
S.F. Baird, 1857[1]
Ilustracja
Pasikoniszka białobrzucha (O. leucogaster)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

nowiki

Plemię

Onychomyini

Rodzaj

pasikoniszka

Typ nomenklatoryczny

Hypudaeus leucogaster Wied-Neuwied, 1841

Synonimy
Gatunki

8 gatunków (w tym 5 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Pasikoniszka[3] (Onychomys) – rodzaj ssaków z podrodziny nowików (Neotominae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Północnej[4][5][6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 85–128 mm, długość ogona 29–62 mm, długość ucha 11–22 mm, długość tylnej stopy 17–25 mm; masa ciała 21–60 g[5][7].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1857 roku amerykański ornitolog i ichtiolog Spencer Fullerton Baird w rozdziale poświęconym ssakom, opublikowanym w raporcie dla Departamentu Wojny Stanów Zjednoczonych z odkryć i badań, mających na celu ustalenie najbardziej praktycznej i ekonomicznej trasy dla kolei biegnącej od rzeki Missisipi do Oceanu Spokojnego[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) pasikoniszka białobrzucha (O. leucogaster).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Onychomys (Onichomys): gr. ονυξ onux, ονυχος onukhos ‘pazur’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[9][7]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[3] Podgatunki[5][4][7] Rozmieszczenie geograficzne[5][4][7] Podstawowe wymiary[5][7][b] Status
IUCN[10]
Onychomys arenicola Mearns, 1896 pasikoniszka piaskowa 3 podgatunki Stany Zjednoczone (południowo-wschodnia Arizona, południowo-środkowy Nowy Meksyk i zachodni Teksas) i północno-środkowy Meksyk (na południe do Aguascalientes i San Luis Potosí) DC: 8,5–10,4 cm
DO: 4,6–5,5 cm
MC: 21–29 g
 LC 
Onychomys leucogaster (Wied-Neuwied, 1841) pasikoniszka białobrzucha gatunek monotypowy południowo-zachodnia Kanada (południowa Alberta, południowy Saskatchewan i południowa Manitoba) przez zachodnie i środkowe Stany Zjednoczone do północnego Meksyku (północne Tamaulipas) DC: 9–12,8 cm
DO: 2,9–6,2 cm
MC: 30–60 g
 LC 
Onychomys torridus (Coues, 1874) pasikoniszka preriowa 10 podgatunków południowo-zachodnie Stany Zjednoczone (Nevada, południowa Kalifornia i południowa Arizona) i północno-zachodni Meksyk (północna Kalifornia Dolna, Sonora i północna Sinaloa) DC: 8,6–10,1 cm
DO: 3,3–6,2 cm
MC: brak danych
 LC 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski.

Opisano również gatunki wymarłe z pliocenu dzisiejszych Stanów Zjednoczonych:

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Onychomys S.F. Baird, 1857.
  2. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b S.F. Baird: Mammalia. W: United States. War Dept.: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. T. 8. Cz. 1. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1857, s. 458. (ang.).
  2. E.H. Giglioli. Ricerche intorno alla distribuzi0ne geografica generale o corologia degli animali vertebrati. „Bollettino della Società Geografica Italiana”. 11, s. 326, 1874. (wł.). 
  3. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 241. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 374–376. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  5. a b c d e U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 373–374. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Onychomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-28].
  7. a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 238. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 476, 1904. (ang.). 
  9. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-09-01]. (ang.).
  10. Taxonomy: Onychomys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-01]. (ang.).
  11. a b J.W. Gidley. Preliminary report on fossil vertebrates of the San Pedro Valley, Arizona, with descriptions of new species of Rodentia and Lagomorpha. „United States Geological Survey Professional Paper”. 131E, s. 125, 1922. (ang.). 
  12. C.W. Hibbard. Mammals of the Rexroad Fauna from the Upper Pliocene of southwestern Kansas. „Transactions of the Kansas Academy of Science”. 44, s. 281, 1941. DOI: 10.2307/3624893. (ang.). 
  13. M.D. Carleton & R.E. Eshelman. A synopsis of fossil grasshopper mice, genus Onychomys, and their relationships to recent species. „University of Michigan Papers on Paleontology”. 21, s. 12, 1979. (ang.). 
  14. C.W. Hibbard. Additional fauna of Edson Quarry of the Middle Pliocene of Kansas. „The American Midland naturalist”. 18 (3), s. 464, 1937. DOI: 10.2307/2420589. (ang.).