Passacaglia i fuga c-moll

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Passacaglia i fuga c-moll, BWV 582 – utwór organowy J.S. Bacha skomponowany około 1716 roku.

Pierwotnie utwór ten przeznaczony był do wykonania na klawesyn z pedałem.

Cechy charakterystyczne utworu[edytuj | edytuj kod]

W utworze temat muzyczny został zapisany dla najniższego głosu, jednak głos ten niekiedy ustępuje i temat przenosi się w górne rejestry, a czasem nawet skacze między głosami lub jest zawarty w harmonii. W utworze znajdują się misterne kontrapunkty, w otoczeniu których główny temat pojawia się aż 21 razy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bach – najsłynniejsze utwory organowe i transkrypcje (CD). Nagranie: Wiktor Łyjak. Bazylika Ojców Dominikanów w Gdańsku: 1997.