Fulvia fulva

*Fulvia fulva*
	; Plama na listku pomidora porażonego przez Fulvia fulva
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	Dothideomycetes
Rząd	Capnodiales
Rodzina	Mycosphaerellaceae
Rodzaj	Fulvia
Gatunek	Fulvia fulva
	Nazwa systematyczna
	Fulvia fulva (Cooke) Cif.; Atti Ist. bot. Univ. Lab. crittog. Pavia, sér. 5 10(1): 246 (1954)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fulvia fulva (Cooke) Cif. – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes^[1]. U pomidorów wywołuje chorobę o nazwie brunatna plamistość liści pomidora^[2]. Gatunek kosmopolityczny, występujący poza Antarktydą na wszystkich kontynentach, a także na wielu wyspach^[3]. Pasożytuje głównie na pomidorze. Rozprzestrzenia się przez zarodniki, które mogą być przenoszone przez wiatr lub krople deszczu. Mogą one przetrwać na nasionach, resztkach roślin lub na konstrukcjach szklarniowych nawet do 12 miesięcy^[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Passalora, Mycosphaerellaceae, Capnodiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1878 r. Mordecai Cubitt Cooke, nadając mu nazwę Cladosporium fulvum. Obecną nazwę nadał mu Raffaele Ciferri w 1954 r. Należy do monotypowego rodzaju Fulvia Cif. 1954^[1]

Synonimy^[4]:

Cladosporium fulvum Cooke 1878
Cladosporium fulvum Cooke 1878 var. fulvum
Cladosporium fulvum var. violaceum Voglino 1913
Mycovellosiella fulva (Cooke) Arx 1983
Passalora fulva (Cooke) U. Braun & Crous 2003

Morfologia

Grzyb mikroskopijny zaliczany do grupy grzybów cerkosporoidalnych^[5]. Pasożyt rozwijający się jako endobiont w tkankach roślin. Do liści zarodniki wnikają przez aparaty szparkowe. Na liściach w miejscu rozwoju jego plechy tworzą się żółte, potem brunatne plamy. W ich obrębie tkanki obumierają. W aparatach szparkowych porażonych roślin tworzy jasnobrązowe podkładki o rozmiarach 30 × 10 μm. Zbudowane są ze strzępek o średnicy 2,5–5 μm. Wyrastają z nich luźne pakiety konidioforów. Są one nierozgałęzione, lub sporadycznie tylko rozgałęziające się przy podstawie, powyginane, wąskie u nasady, a rozszerzające się przy wierzchołku. Posiadają z jednej strony guzowate nabrzmienia będące jak gdyby zaczątkiem bocznych gałązek. Konidiofory są septowane, gładkie i jasnobrązowe. Mają długość 57–125 μm i szerokość 2,5–7 μm. Na końcu znajduje się komórka konidiotwórcza. W miejscu oderwanych zarodników konidialnych pozostają widoczne blizny. Konidia o barwie od jasnobrązowej do ciemnobrązowej, cylindryczne lub elipsoidalne, gładkie, proste lub lekko zakrzywione, z 1–3 przegrodami. Mają rozmiar 16–140 × 5–7 μm. Powstają w łańcuszkach, czasami rozgałęzionych^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-09-19] (ang.).
↑ ^a ^b SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Choroby roślin uprawnych, t. 2, Poznań: PWRiL, 2011, s. 295, ISBN 978-83-09-01077-7 .
↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-12-19] .
↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2016-12-19] (ang.).
↑ UrszulaU. Świderska-Burek UrszulaU., Cercosporoid fungi of Poland, „Monographiae Botanicae”, 105, Wrocław 2015, s. 1–166, DOI: 10.5586/mb.2015.001 (ang.).
↑ Fulvia fulvia [online], Mycobank [dostęp 2024-09-19] .

[if-1] Index Fungorum [online] [dostęp 2024-09-19] (ang.).

[fito2-2] SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Choroby roślin uprawnych, t. 2, Poznań: PWRiL, 2011, s. 295, ISBN 978-83-09-01077-7 .

[disc-3] Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-12-19] .

[sf-4] Species Fungorum [online] [dostęp 2016-12-19] (ang.).

[ur-5] UrszulaU. Świderska-Burek UrszulaU., Cercosporoid fungi of Poland, „Monographiae Botanicae”, 105, Wrocław 2015, s. 1–166, DOI: 10.5586/mb.2015.001 (ang.).

[myco-6] Fulvia fulvia [online], Mycobank [dostęp 2024-09-19] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]