Patena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pateny
Patena kielichowa
Patena głęboka
Patena komunijna

Patena (gr. patane – misa, półmisek) – w Kościołach chrześcijańskich naczynie liturgiczne zazwyczaj w kształcie talerzyka przeznaczone dla konsekrowanej hostii[1]. Powinna być wykonana, przynajmniej w swym wnętrzu, ze szlachetnego, nie korodującego metalu (zwykle złota lub srebra, por. Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego). Pateną komunijną nazywana jest tacka trzymana przez usługującego w czasie komunii podawanej do ust.

Są trzy rodzaje paten:

  • Patena kielichowa – to płaska patena, która należy do standardowego wyposażenia kielicha mszalnego. Mieści się na niej tylko jedna lub kilka hostii.
  • Patena głęboka – patena ta również należy do wyposażenia kielicha (gdy nie stosuje się pateny kielichowej, lub gdy zachodzi potrzeba konsekracji komunikantów), oprócz hostii mieszczą się w niej także komunikanty.
  • Patena komunijna – najczęściej wyposażona w uchwyt, trzymana przez ministranta pod brodą wiernego przyjmującego Komunię Świętą. Na nią spadają cząstki Ciała Chrystusa.

W liturgii wschodniej analogiczne naczynie liturgiczne nosi nazwę diskos i od łacińskiej pateny różni się tym, że posiada masywną podstawę w formie nóżki kielicha.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, wyd. 4, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 305, ISBN 83-01-12365-6, OCLC 51024180.