Paul Anspach

Paul Anspach
	; Paul Anspach (1912 r.)
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1882 ; Zwijndrecht
Data i miejsce śmierci	28 sierpnia 1981 ; Bruksela
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Belgia
	Igrzyska olimpijskie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Paul Anspach (ur. 1 kwietnia 1882 w Zwijndrecht, zm. 28 sierpnia 1981 w Brukseli^[1]) – belgijski szermierz żydowskiego pochodzenia^[2]. Wielokrotny medalista olimpijski.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Anspach był jednym z belgijskich szpadzistów, którzy zdominowali tę konkurencję na igrzyskach w Sztokholmie w 1912 roku^[3]^[4]. Drużyna belgijska nie tylko wygrała pod wodzą Anspacha turniej drużynowy, lecz zdobyła złoty (Anspach) i brązowy medal (Philippe Le Hardy) w turnieju indywidualnym. Jednym z członków zespołu był kuzyn Paula, Henri Anspach^[3]. Funkcję kapitana drużyny belgijskiej Paul Anspach pełnił do 1928 roku. Kolekcja medalowa Anspacha zawiera jeszcze trzy krążki zdobyte w turniejach drużynowych szpadzistów w 1908, 1920 i 1924 roku.

Działalność organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Anspach był także wpływowym działaczem w środowisku sportowym. Przyczynił się do założenia w 1906 roku Belgijskiego Komitetu Olimpijskiego i był jednym z założycieli Międzynarodowej Federacji Szermierczej (FIE) w 1913 roku^[1]. Pełnił tam funkcję sekretarza generalnego od 1920 roku, a w latach 1933–1939 i 1946–1950 pełnił urząd prezydenta federacji (na czas okupacji niemieckiej jej działalność została zawieszona)^[3]^[4].

W 1914 roku wraz z markizem Chasseloup-Laubat uwspółcześnił reguły szermierki olimpijskiej^[5]. Anspach został jako pierwszy (w 1951 roku) uhonorowany nagrodą Taher Pacha Trophy, a w 1976 roku – srebrnym Orderem Olimpijskim^[6]^[4].

Zmarł w wieku 99 lat^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Juan Antonio Samaranch. Olympism in mourning. „Olympic Review”. 167, s. 559, September–October 1981. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
↑ Peter S. Horvitz: The Big Book of Jewish Sports Heros: An Illustrated Compendium of Sports History & The 150 Greatest Jewish Sports Stars. Specialist Press International, 2007, s. 184. ISBN 1-56171-907-2. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Paul Anspach, olympedia.org [dostęp 2023-01-01] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Olympic awards. „Olympic Review”. 107–108, s. 505–506, September–October 1976. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
↑ Eric Lahmy. Safety in Fencing. „Olympic Review”. 214, s. 499, August 1985. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).
↑ The Taher Pachas trophy. „Olympic Review”. 29, s. 2, September 1951. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).

[ore167v-1] Juan Antonio Samaranch. Olympism in mourning. „Olympic Review”. 167, s. 559, September–October 1981. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).

[horvitz-2] Peter S. Horvitz: The Big Book of Jewish Sports Heros: An Illustrated Compendium of Sports History & The 150 Greatest Jewish Sports Stars. Specialist Press International, 2007, s. 184. ISBN 1-56171-907-2. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).

[ol-3] Paul Anspach, olympedia.org [dostęp 2023-01-01] (ang.).

[ore107r-4] Olympic awards. „Olympic Review”. 107–108, s. 505–506, September–October 1976. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).

[ore214q-5] Eric Lahmy. Safety in Fencing. „Olympic Review”. 214, s. 499, August 1985. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).

[BDCE29d-6] The Taher Pachas trophy. „Olympic Review”. 29, s. 2, September 1951. Lozanna: Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2012-12-31]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]