Paul Celan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paul Celan
Paul Ancel
Ilustracja
Imię i nazwisko

Paul Antschel

Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1920
Czerniowce

Data i miejsce śmierci

20 kwietnia 1970
Paryż

Język

niemiecki

Faksymile
Strona internetowa
Grób Paula Celana

Paul Celan, właściwie Paul Antschel – Celan to anagram prawdziwego nazwiska zapisanego w języku rumuńskim, Ancel (ur. 23 listopada 1920 w Czerniowcach, wówczas na terenie Rumunii, dziś Ukrainy, zm. 20 kwietnia 1970 w Paryżu) – poeta, reprezentant niemieckojęzycznej poezji lat powojennych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Paul Celan urodził się w Czerniowcach (Cernăuți) na Bukowinie w niemieckojęzycznej rodzinie żydowskiej. Uczęszczał do niemiecko-hebrajskiej szkoły podstawowej i do rumuńskiego gimnazjum, w którym zdał w 1938 roku maturę. W tym samym roku rozpoczął studia medyczne w Tours, ale powrócił w roku 1939 do Czerniowców, aby rozpocząć studia romanistyczne. W 1940 roku Związek Radziecki zajął północną Bukowinę i zarazem Czerniowce, niemniej Celan mógł kontynuować studia. Zajęcie regionu przez wojska rumuńsko-niemieckie spowodowało przesiedlenie Żydów do gett. Jego rodziców wysiedlono w 1942 roku; ojciec zmarł na tyfus w obozie w Naddniestrzu, matka została zastrzelona.

Od 1942 do 1943 Celana przetrzymywano w różnych rumuńskich obozach pracy, gdzie pracował przymusowo przy budowie dróg. Po ponownym zajęciu Bukowiny (Czerniowce w sierpniu 1944) przez Sowietów poeta wrócił w grudniu 1944 do Czerniowców i podjął studia. W latach 1945–1947 mieszkał w Bukareszcie, gdzie pracował jako lektor i tłumacz. Potem uciekł z totalitarnej ojczyzny przez Węgry i Wiedeń do Paryża, gdzie osiedlił się w 1948 roku. Jeszcze w tym samym roku ukazał się jego pierwszy ważny tomik wierszy: Der Sand aus den Urnen (Piasek z urn).

W Paryżu w 1951 roku poznał Gisèle de Lestrange, którą poślubił rok później.

Także w 1952 roku ukazał się tomik Mohn und Gedächtnis (Mak i pamięć) wraz ze znanym wierszem Todesfuge (Fuga śmierci). W 1955 roku otrzymał francuskie obywatelstwo i urodził mu się syn Eric (jego pierwsze dziecko zmarło wkrótce po porodzie).

W kwietniu 1967 Celan i jego żona zdecydowali się na separację. Paul Celan zmarł w nocy z 19 na 20 kwietnia 1970, prawdopodobnie w wyniku samobójstwa.

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • 1957: Nagroda literacka koła kulturalnego w Związku Przemysłu Niemieckiego
  • 1958: Bremeńska Nagroda Literacka
  • 1960: Nagroda im. Georga Büchnera
  • 1964: Wielka Nagroda Artystyczna Kraju Związkowego Północna Nadrenia-Westfalia

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Der Sand aus den Urnen, Wiedeń 1948
  • Mohn und Gedächtnis, 1952
  • Von Schwelle zu Schwelle, 1955
  • Sprachgitter, 1959
  • Der Meridian, 1961 (mowa z okazji wręczenia nagrody im. Georga Büchnera w 1960 roku)
  • Die Niemandsrose, 1963
  • Atemwende, 1967
  • Fadensonnen, 1968
  • Lichtzwang, 1970
  • Schneepart (pośmiertnie), 1971
  • Zeitgehöft (pośmiertnie), 1976
  • Die Gedichte – Kommentierte Gesamtausgabe in einem Band (Wiersze – kompletne wydanie wraz z komentarzem Barbary Wiedemann), Frankfurt nad Menem (Suhrkamp), 2003
  • „Mikrolithen sinds, Steinchen”. Paul Celan, Die Prosa aus dem Nachlaß. (wydanie krytyczne opublikowanej pośmiertnie prozy), wybór Barbary Wiedemann i Bertranda Batiou, Frankfurt nad Menem 2005

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]