Paul Magnette (polityk)
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
28 czerwca 1971 |
---|---|
Premier Walonii | |
Okres |
od 22 lipca 2014 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Paul Magnette (ur. 28 czerwca 1971 w Leuven) – belgijski i waloński polityk i politolog, nauczyciel akademicki, od 2007 do 2013 minister na szczeblu krajowym, od 2013 do 2014 p.o. przewodniczącego Partii Socjalistycznej, w latach 2014–2017 premier Walonii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia z zakresu nauk politycznych na Université Libre de Bruxelles (ULB), w 1999 na tej samej uczelni uzyskał stopień naukowy doktora. Specjalizuje się w zakresie integracji europejskiej. Od 1995 pracował w krajowym funduszu badań naukowych (Fonds National de la Recherche Scientifique). W 2000 otrzymał prestiżową krajową nagrodę Prix Francqui za badania europejskie. W latach 2001–2007 zajmował stanowisko profesora uczelnianego na ULB, prowadząc wykłady z politologii.
20 lipca 2007 objął stanowisko ministra zdrowia, spraw społecznych i równych szans w regionalnym rządzie Walonii. 21 grudnia tego samego roku Guy Verhofstadt powierzył mu tekę ministra klimatu i energii w swoim przejściowym gabinecie na szczeblu krajowym. To samo stanowisko Paul Magnette obejmował w trzech kolejnych rządach, na czele których stali Yves Leterme, Herman Van Rompuy i ponownie pierwszy z nich. W wyborach w 2010 uzyskał mandat posła do Izby Reprezentantów.
6 grudnia 2011 Paul Magnette został ministrem ds. przedsiębiorstw państwowych, polityki naukowej, współpracy na rzecz rozwoju w rządzie, na czele którego stanął Elio Di Rupo[1]. W 2012 objął urząd burmistrza Charleroi, który sprawował do 2024. W 2013 został pełniącym obowiązki przewodniczącego walońskich socjalistów, wobec czego odszedł z rządu, rok później wybrany do regionalnego parlamentu[2] (zakończył w tymże roku pełnienie obowiązków przewodniczącego PS). W lipcu 2014 zastąpił Rudy'ego Demotte na stanowisku ministra-prezydenta Regionu Walońskiego. Funkcję tę pełnił do lipca 2017.
W 2019 uzyskał mandat eurodeputowanego, którego jednak nie objął[3]. W tym samym roku stanął na czele Partii Socjalistycznej[4]. W 2024 ponownie wybrany w skład Izby Reprezentantów[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ La composition officielle du gouvernement Di Rupo Ier. lalibre.be, 5 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-06]. (fr.).
- ↑ Informacje na stronie polling2014.belgium.be. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
- ↑ Européennes 2019: voici les 21 eurodéputés belges. rtbf.be, 27 maja 2019. [dostęp 2019-10-23]. (fr.).
- ↑ Paul Magnette, élu comme prévu nouveau président du PS. rtbf.be, 19 października 2019. [dostęp 2019-10-23]. (fr.).
- ↑ Elections: voici la nouvelle liste des députés du parlement fédéral. lesoir.be, 10 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-11]. (fr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Klimatu i Energii. [dostęp 2011-12-06]. (fr.).
- ISNI: 0000000109044059, 0000000384868837
- VIAF: 278733497
- LCCN: nr97036260
- GND: 134261909
- LIBRIS: sq4697hb2zcgjkh
- BnF: 13329941r
- SUDOC: 035691395
- NKC: jn20020721443
- NTA: 21704042X
- BIBSYS: 5025168
- CiNii: DA1228489X
- PLWABN: 9810570414505606
- NUKAT: n01109633
- J9U: 987007432371505171
- NSK: 000617225
- CONOR: 87578211
- KRNLK: KAC202348170