Paul Young

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy wokalisty soulowego. Zobacz też: Paul Young (ujednoznacznienie).
Paul Young
Ilustracja
Paul Young (2004)
Imię i nazwisko Paul Antony Young[1][2][3]
Data i miejsce urodzenia 17 stycznia 1956[4]
Luton[3][4], Bedfordshire[2]
Instrumenty gitara, gitara basowa
Gatunki pop-rock, nowa fala, biały soul
Zawód wokalista, autor tekstów piosenek, muzyk
Aktywność od 1978
Wydawnictwo Columbia Records, MCA Records, Spectra Records
Powiązania Kat Kool & The Kool Kats, Q-Tips, Pino Palladino
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Paul Antony Young[2][5] (ur. 17 stycznia 1956 w Luton[6] w hrabstwie Bedfordshire) – brytyjski wokalista soulowo-popowy. Wcześniej lider zespołów Kat Kool & Kool Cats, Streetband i Q-Tips[1]. Jego sukces solowy sprawił, że stał się idolem nastolatków lat osiemdziesiątych[7]. Jest znany z hitowych singli, takich jak „Love of the Common People” (1982), „Wherever I Lay My Hat” (1983), „Come Back and Stay” (1983), „Everything Must Change” (1984) i „Everytime You Go Away” (1985)[8], docierając do pierwszej dziesiątki brytyjskiej listy[7]. Wydany w 1983 roku, jego debiutancki album No Parlez był pierwszym z trzech brytyjskich albumów numer jeden[9][8]. Podczas Brit Awards 1985 Young otrzymał nagrodę dla najlepszego brytyjskiego wokalisty[9].

W lipcu 1985 r. Young pojawił się na Live Aid na stadionie Wembley w Londynie, wykonując przebój „Do They Know It’s Christmas?” (śpiewając początkowe fragmenty oryginalnego singla) i własne hity - „Come Back and Stay” i „Everytime You Go Away”, z Alison Moyet dołączając do niego na scenie, by wykonać „That's The Way Love Is”.

„Everytime You Go Away” osiągnął numer jeden w USA w 1985 roku i zdobył nagrodę dla najlepszego brytyjskiego wideo podczas Brit Awards w 1986 roku[5].

Od połowy lat 90. występował ze swoim zespołem Los Pacaminos[10]. Od końca lat 90. Young wydał bardzo mało nowych materiałów, ale nadal koncertował w różnych częściach świata[10].

W marcu 1983 roku związał się z byłą modelką Stacey Smith, którą poznał na planie teledysku „Come Back and Stay”[11]. Pobrali się 23 listopada 1987[11]. Mają troje dzieci: dwie córki - Levi (ur. 1987) i Laylę (ur. 1994)[6] oraz syna Grady'ego Cole (ur. 1996)[3].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  • No Parlez (1983)
  • The Secret Of Association (1985)
  • Between Two Fires (1987)
  • Other Voices (1990)
  • From Time To Time – The Singles Collection (1990)
  • The Crossing (1993)
  • Reflections (1994)
  • Love Songs (1996)
  • Paul Young (1997)
  • The Essential Paul Young (2003)
  • Rock Swings – On the wild side of swing (2006)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Paul Young (ang.) w Discogs.com
  2. ↑ a b c Personalidade: Paul Young (Reino Unido) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2017-12-25].
  3. ↑ a b c Paul Young w bazie Notable Names Database (ang.)
  4. ↑ a b Paul Young w bazie IMDb (ang.)
  5. ↑ a b Paul Young (ang.). Listal. [dostęp 2017-12-25].
  6. ↑ a b Paul Young w bazie Filmweb
  7. ↑ a b Steve Huey: Paul Young Biography (ang.). AllMusic. [dostęp 2016-10-24].
  8. ↑ a b Paul Young Profile (ang.). FamousFix. [dostęp 2017-12-25].
  9. ↑ a b Paul Young (17 de Janeiro de 1956) (port.). Filmow.com. [dostęp 2017-12-25].
  10. ↑ a b Los Pacaminos – Home (ang.). lospacaminos.com. [dostęp 2017-12-25].
  11. ↑ a b Paul Young Dating (ang.). FamousFix.. [dostęp 2017-12-25].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paul_Young&oldid=51707593”