Paulina Młynarska-Hume
Paulina Młynarska-Moritz (2015) | |
Data i miejsce urodzenia |
15 listopada 1970 |
---|---|
Zawód |
dziennikarka, pisarka, nauczycielka jogi |
Lata aktywności |
od 1986 |
Strona internetowa |
Paulina Młynarska-Hume, znana również pod nazwiskami Radzińska i Moritz (ur. 15 listopada 1970 w Warszawie) – polska dziennikarka i prezenterka radiowa i telewizyjna, pisarka, felietonistka, nauczycielka jogi[1][2], dawniej aktorka[3][4].
Rozpoczęła karierę w 1986 jako aktorka. Pod koniec lat 90. zrezygnowała z tej profesji na rzecz dziennikarstwa – pracowała głównie jako reporterka i prezenterka radiowa i telewizyjna, równolegle współpracując z kilkoma tytułami prasowymi. W 2018 wycofała się z pracy w mediach i przeprowadziła się na Kretę. Zajmuje się publikowaniem felietonów i książek oraz prowadzeniem warsztatów dla kobiet.
Jest zaangażowaną feministką, znaną z działań na rzecz praw kobiet m.in. poprzez udział w Ogólnopolskim Strajku Kobiet czy zabieranie głosu w debacie publicznej za pomocą swoich kont w mediach społecznościowych, za co była nominowana do Gwiazdy Plejady w kategorii „Osobowość roku” w 2017[5].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się i wychowywała w Warszawie[6]. Mając 14 lat, zagrała główną rolę żeńską w Kronice wypadków miłosnych Andrzeja Wajdy. W dorosłym życiu wyznała, że udział w filmie był dla niej traumatycznym przeżyciem – przed kręceniem rozbieranych i erotycznych scen wywierano na nią presję i odurzano środkami uspokajającymi i alkoholem, co z dzieciństwem spędzonym w rodzinie dysfunkcyjnej, naznaczonym chorobą psychiczną ojca, brakiem uwagi matki i trudnymi relacjami z siostrą, destrukcyjnie wpłynęło na jej dalsze życie[4][6][7][8][9][10]. Po premierze filmu przerwała naukę, której później już nie kontynuowała i nie ukończyła liceum[4].
W wieku 16 lat przeprowadziła się do Paryża, gdzie m.in. zagrała epizodyczną rolę w filmie Valmont Miloša Formana czy występowała w reklamach[6][11]. Wróciła do Polski w 1992[11]. Grała w filmach, serialach i teatrze[4][6]. Po roli w Złotopolskich zrezygnowała z kariery aktorskiej[6], choć w późniejszych latach wystąpiła epizodycznie lub gościnnie w trzech produkcjach.
Kariera dziennikarska
[edytuj | edytuj kod]W 1997 rozpoczęła karierę reporterską w radiu Tok FM[6]. W następnych latach pracowała jako reporterka, wydawca i serwisantka w RMF FM, stworzyła oddział terenowy Radia ZET w Zakopanem, była reporterką we francuskich radiach France Culture i Radio France Internationale[11][12]. Pracowała także w Polskim Radiu, Radiu PiN i Radiu Kolor[13][14].
Realizowała filmy dokumentalne dla Program33[12]. Od 22 września 2004 była prowadzącą i reporterką programu Interwencja w telewizji Polsat. Rok później przeszła do France 2, gdzie wzięła udział w programie rozrywkowym Encore plus Libre, będącym francuską edycją programu Europa da się lubić[12][15].
W 2005 rozpoczęła współpracę z TVN Style, dla której prowadziła programy Miasto kobiet (2005–2007, 2008–2009, 2011–2015), Żądło (2007) i Niebywałe (2016), a także była dyrektorką kreatywną stacji oraz redaktorką i wydawczynią programu Jolanty Kwaśniewskiej Lekcja stylu[16][17]. W 2007 była jedną z prowadzących Pytanie na śniadanie w TVP2. Prowadziła autorskie programy Męski punkt widzenia i Kobieta Cafe w Polsat Café (2009–2011) oraz serię dokumentalną Polacy z wyboru w Canal+ Discovery (2017–2018), którą także współredagowała.
Prowadziła bloga w serwisie naTemat.pl[18]. Współpracowała z portalem Onet.pl jako felietonistka i prowadząca talk-show Lustro[19]. Pisała felietony do miesięczników „Goniec Polski” i „Grazia” oraz dwumiesięcznika „To twój moment”, redagowała rubrykę „Debaty” w miesięczniku „Sens” oraz przeprowadzała wywiady dla magazynów: „Marie Claire”, „Viva!”, „Twój Styl”, „Gala”, „Party”, „Grazia” i „Flesz”.
Pozostałe przedsięwzięcia
[edytuj | edytuj kod]Pracowała jako copywriterka[12]. Zajmowała się realizacją reklam telewizyjnych i radiowych oraz prowadzeniem szkoleń z wystąpień publicznych[2][12]. Ukończyła kurs jogi, po którym została certyfikowaną nauczycielką[1]. Od 2015 prowadzi autorskie warsztaty „Miejsce Mocy” i współorganizuje kobiece wyprawy do Azji[2][6]. Współtworzyła grupę muzyczną z Julią Chmielnik[20].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jest córką Wojciecha Młynarskiego i Adrianny Godlewskiej[6]. Ma dwoje rodzeństwa: siostrę Agatę i brata Jana.
Z nieformalnego związku z Pawłem Naumanem ma córkę Alicję (ur. 1992)[4][11]. Czterokrotnie rozwiedziona[4][21], jej piątym mężem w lipcu 2024 został Kenneth Hume[22]. W 2018 zamieszkała na Krecie[1][2].
Przez wiele lat chorowała na depresję oraz cierpiała na zaburzenia lękowe i zespół stresu pourazowego[1][6][8]. W 2021 przeszła zabieg podwójnej prewencyjnej mastektomii[23]. Deklaruje się jako ateistka[24].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 1986 – Kronika wypadków miłosnych (jako Alina)
- 1990 – Różowa Seria (jako Markiza)
- 1991 – Panny i wdowy (jako Zosia)
- 1993 – Do widzenia wczoraj. Dwie krótkie komedie o zmianie systemu
- 1996 – Wirus (jako Ewa)
- 1996 – Bar Atlantic (jako Tereska Gniewusówna)
- 1996 – Sortez des rangs
- 1997–1999 – Złotopolscy (jako Agata Gabriel)
- 2002 – Les Enquêtes d’Eloïse Rome (jako Tina)
- 2007 – Niania (jako znana prezenterka; odc. 49)
- 2011 – Pierwsza miłość (jako ona sama)
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- 2009 – Twoje życie. Twój głos, wyd. Masz
- 2012 – Zakopane odkopane, wyd. Pascal
- 2013 – Kalendarzyk niemałżeński, wyd. Znak
- 2013 – Kochaj i rozmawiaj, wyd. Item Publishing
- 2014 – Zakopane. nie ma przebacz!, wyd. Pascal
- 2015 – Na błędach! Poradnik odradnik, wyd. Prószyński i S-ka
- 2016 – Jeszcze czego!, wyd. Prószyński i S-ka
- 2017 – Rebel, wyd. Prószyński i S-ka
- 2018 – Jesteś wędrówką, wyd. Prószyński i S-ka
- 2019 – Jesteś spokojem, wyd. Prószyński i S-ka
- 2020 – Zmierzch lubieżnego dziada. Felietony po #MeToo, wyd. Prószyński i S-ka
- 2021 – Moja lewa joga, wyd. Prószyński i S-ka
- 2022 – Okrutna jak Polka, wyd. Prószyński i S-ka
- 2023 – Miłość to pies, wyd. Prószyński i S-ka
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Anna Kobyłka , Paulina Młynarska odzyskała spokój. Pomogła jej w tym joga [online], Dzień dobry TVN, 16 października 2019 .
- ↑ a b c d Paulina Socha-Jakubowska , Paulina Młynarska o życiu poza mediami: Zmniejszyłam potrzeby i koszty utrzymania [online], Wprost, 2 sierpnia 2019 .
- ↑ Oficjalne konto Pauliny Młynarskiej na Twitterze [online], Autorski opis Pauliny Młynarskiej na jej koncie na Twitterze: „Jestem dziennikarką, choć niektórzy, czego szczerze nie cierpię, przedstawiają mnie słowami »aktorka i dziennikarka«”, 2012 .
- ↑ a b c d e f Ewa Smolińska-Borecka , Wywiad, „Gala”, Nr 6/2006 [zarchiwizowane z adresu 2017-03-19] .
- ↑ Sergiusz Królak , Plebiscyt „Gwiazdy Plejady”! Kto jest nominowany? [online], plejada.pl, 24 maja 2017 .
- ↑ a b c d e f g h i Joanna Derda , W wędrówce z gwiazdy na gwiazdę [online], Zwierciadlo.pl, 30 sierpnia 2019 .
- ↑ Anna Stefopulos , Nie taka kochana! [online], styl.pl, 13 października 2009 .
- ↑ a b Anna Stefopulos , Nie taka kochana! – część II [online], styl.pl, 15 października 2009 [zarchiwizowane z adresu 2017-10-28] .
- ↑ Joanna Olekszyk , Jak pokonałam swojego smoka [online], Zwierciadlo.pl, 23 lutego 2016 .
- ↑ Paulina Młynarska , Czym się różni pedofil świecki od duchownego? [online], OnetKobieta, 12 maja 2019 .
- ↑ a b c d Joanna Nojszewska , Francja według Pauliny Młynarskiej [online], damosfera.com .
- ↑ a b c d e Paulina Młynarska [online], wirtualnemedia.pl .
- ↑ CG, Poprowadzi autorski program w Radiu Kolor! [online], gala.pl, 15 stycznia 2016 .
- ↑ Nowe gwiazdy telewizyjnej Dwójki [online], wirtualnemedia.pl, 11 lipca 2007 .
- ↑ o, Z Polsatu do Francji [online], wirtualnemedia.pl, 12 lipca 2005 .
- ↑ Maciej Kozielski , Paulina Młynarska i Ewa Pacuła w Polsat Cafe [online], Press.pl, 18 sierpnia 2009 .
- ↑ Zmiany w programie ‘Miasto kobiet’ [online], wirtualnemedia.pl .
- ↑ Blog Pauliny Młynarskiej [online], naTemat.pl [dostęp 2019-12-09] .
- ↑ Paulina Młynarska , Felieton pożegnalno-powitalny [online], OnetKobieta, 12 czerwca 2019 .
- ↑ Paulina Młynarska i Julia Chmielnik o swoim nowym projekcie [online], gwiazdy.wp.pl, 19 stycznia 2017 .
- ↑ Paulina Młynarska , Dorota Wellman , Kalendarzyk niemałżeński, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, s. 140–141, ISBN 978-83-240-2399-8 .
- ↑ Paulina Młynarska wzięła piąty ślub! Oto jej ukochany. rmf.fm, 6 lipca 2024. [dostęp 2024-07-08].
- ↑ Paulina Młynarska poddała się podwójnej profilaktycznej mastektomii [online], kobieta.onet.pl .
- ↑ Paulina Młynarska ostro odpowiada Kaczyńskiemu [online], Fakt24.pl, 23 marca 2016 [dostęp 2021-10-03] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paulina Młynarska w bazie filmpolski.pl
- Paulina Młynarska w bazie IMDb (ang.)
- Paulina Młynarska w bazie Filmweb
- Paulina Młynarska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-08] .
- Dziennikarze Tok FM
- Dziennikarze Radia Zet
- Dziennikarze RMF FM
- Polscy dziennikarze telewizyjni
- Osobowości telewizyjne związane z Polsatem
- Osobowości telewizyjne związane z TVN
- Osobowości telewizyjne związane z TVP
- Polskie aktorki filmowe
- Polscy pisarze współcześni
- Polskie feministki i feminiści
- Polonia w Grecji
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Urodzeni w 1970