Przejdź do zawartości

Paulina Młynarska-Hume

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Paulina Młynarska-Moritz)
Paulina Młynarska-Hume
Ilustracja
Paulina Młynarska-Moritz (2015)
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1970
Warszawa

Zawód

dziennikarka, pisarka, nauczycielka jogi

Lata aktywności

od 1986

Strona internetowa

Paulina Młynarska-Hume, znana również pod nazwiskami Radzińska i Moritz (ur. 15 listopada 1970 w Warszawie) – polska dziennikarka i prezenterka radiowa i telewizyjna, pisarka, felietonistka, nauczycielka jogi[1][2], dawniej aktorka[3][4].

Rozpoczęła karierę w 1986 jako aktorka. Pod koniec lat 90. zrezygnowała z tej profesji na rzecz dziennikarstwa – pracowała głównie jako reporterka i prezenterka radiowa i telewizyjna, równolegle współpracując z kilkoma tytułami prasowymi. W 2018 wycofała się z pracy w mediach i przeprowadziła się na Kretę. Zajmuje się publikowaniem felietonów i książek oraz prowadzeniem warsztatów dla kobiet.

Jest zaangażowaną feministką, znaną z działań na rzecz praw kobiet m.in. poprzez udział w Ogólnopolskim Strajku Kobiet czy zabieranie głosu w debacie publicznej za pomocą swoich kont w mediach społecznościowych, za co była nominowana do Gwiazdy Plejady w kategorii „Osobowość roku” w 2017[5].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się i wychowywała w Warszawie[6]. Mając 14 lat, zagrała główną rolę żeńską w Kronice wypadków miłosnych Andrzeja Wajdy. W dorosłym życiu wyznała, że udział w filmie był dla niej traumatycznym przeżyciem – przed kręceniem rozbieranych i erotycznych scen wywierano na nią presję i odurzano środkami uspokajającymi i alkoholem, co z dzieciństwem spędzonym w rodzinie dysfunkcyjnej, naznaczonym chorobą psychiczną ojca, brakiem uwagi matki i trudnymi relacjami z siostrą, destrukcyjnie wpłynęło na jej dalsze życie[4][6][7][8][9][10]. Po premierze filmu przerwała naukę, której później już nie kontynuowała i nie ukończyła liceum[4].

W wieku 16 lat przeprowadziła się do Paryża, gdzie m.in. zagrała epizodyczną rolę w filmie Valmont Miloša Formana czy występowała w reklamach[6][11]. Wróciła do Polski w 1992[11]. Grała w filmach, serialach i teatrze[4][6]. Po roli w Złotopolskich zrezygnowała z kariery aktorskiej[6], choć w późniejszych latach wystąpiła epizodycznie lub gościnnie w trzech produkcjach.

Kariera dziennikarska

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 rozpoczęła karierę reporterską w radiu Tok FM[6]. W następnych latach pracowała jako reporterka, wydawca i serwisantka w RMF FM, stworzyła oddział terenowy Radia ZET w Zakopanem, była reporterką we francuskich radiach France Culture i Radio France Internationale[11][12]. Pracowała także w Polskim Radiu, Radiu PiN i Radiu Kolor[13][14].

Realizowała filmy dokumentalne dla Program33[12]. Od 22 września 2004 była prowadzącą i reporterką programu Interwencja w telewizji Polsat. Rok później przeszła do France 2, gdzie wzięła udział w programie rozrywkowym Encore plus Libre, będącym francuską edycją programu Europa da się lubić[12][15].

W 2005 rozpoczęła współpracę z TVN Style, dla której prowadziła programy Miasto kobiet (2005–2007, 2008–2009, 2011–2015), Żądło (2007) i Niebywałe (2016), a także była dyrektorką kreatywną stacji oraz redaktorką i wydawczynią programu Jolanty Kwaśniewskiej Lekcja stylu[16][17]. W 2007 była jedną z prowadzących Pytanie na śniadanie w TVP2. Prowadziła autorskie programy Męski punkt widzenia i Kobieta Cafe w Polsat Café (2009–2011) oraz serię dokumentalną Polacy z wyboru w Canal+ Discovery (2017–2018), którą także współredagowała.

Prowadziła bloga w serwisie naTemat.pl[18]. Współpracowała z portalem Onet.pl jako felietonistka i prowadząca talk-show Lustro[19]. Pisała felietony do miesięczników „Goniec Polski” i „Grazia” oraz dwumiesięcznika „To twój moment”, redagowała rubrykę „Debaty” w miesięczniku „Sens” oraz przeprowadzała wywiady dla magazynów: „Marie Claire”, „Viva!”, „Twój Styl”, „Gala”, „Party”, „Grazia” i „Flesz”.

Pozostałe przedsięwzięcia

[edytuj | edytuj kod]

Pracowała jako copywriterka[12]. Zajmowała się realizacją reklam telewizyjnych i radiowych oraz prowadzeniem szkoleń z wystąpień publicznych[2][12]. Ukończyła kurs jogi, po którym została certyfikowaną nauczycielką[1]. Od 2015 prowadzi autorskie warsztaty „Miejsce Mocy” i współorganizuje kobiece wyprawy do Azji[2][6]. Współtworzyła grupę muzyczną z Julią Chmielnik[20].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Wojciecha Młynarskiego i Adrianny Godlewskiej[6]. Ma dwoje rodzeństwa: siostrę Agatę i brata Jana.

Z nieformalnego związku z Pawłem Naumanem ma córkę Alicję (ur. 1992)[4][11]. Czterokrotnie rozwiedziona[4][21], jej piątym mężem w lipcu 2024 został Kenneth Hume[22]. W 2018 zamieszkała na Krecie[1][2].

Przez wiele lat chorowała na depresję oraz cierpiała na zaburzenia lękowe i zespół stresu pourazowego[1][6][8]. W 2021 przeszła zabieg podwójnej prewencyjnej mastektomii[23]. Deklaruje się jako ateistka[24].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 2009 – Twoje życie. Twój głos, wyd. Masz
  • 2012 – Zakopane odkopane, wyd. Pascal
  • 2013 – Kalendarzyk niemałżeński, wyd. Znak
  • 2013 – Kochaj i rozmawiaj, wyd. Item Publishing
  • 2014 – Zakopane. nie ma przebacz!, wyd. Pascal
  • 2015 – Na błędach! Poradnik odradnik, wyd. Prószyński i S-ka
  • 2016 – Jeszcze czego!, wyd. Prószyński i S-ka
  • 2017 – Rebel, wyd. Prószyński i S-ka
  • 2018 – Jesteś wędrówką, wyd. Prószyński i S-ka
  • 2019 – Jesteś spokojem, wyd. Prószyński i S-ka
  • 2020 – Zmierzch lubieżnego dziada. Felietony po #MeToo, wyd. Prószyński i S-ka
  • 2021 – Moja lewa joga, wyd. Prószyński i S-ka
  • 2022 – Okrutna jak Polka, wyd. Prószyński i S-ka
  • 2023 – Miłość to pies, wyd. Prószyński i S-ka

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Anna Kobyłka, Paulina Młynarska odzyskała spokój. Pomogła jej w tym joga [online], Dzień dobry TVN, 16 października 2019.
  2. a b c d Paulina Socha-Jakubowska, Paulina Młynarska o życiu poza mediami: Zmniejszyłam potrzeby i koszty utrzymania [online], Wprost, 2 sierpnia 2019.
  3. Oficjalne konto Pauliny Młynarskiej na Twitterze [online], Autorski opis Pauliny Młynarskiej na jej koncie na Twitterze: „Jestem dziennikarką, choć niektórzy, czego szczerze nie cierpię, przedstawiają mnie słowami »aktorka i dziennikarka«”, 2012.
  4. a b c d e f Ewa Smolińska-Borecka, Wywiad, „Gala”, Nr 6/2006 [zarchiwizowane z adresu 2017-03-19].
  5. Sergiusz Królak, Plebiscyt „Gwiazdy Plejady”! Kto jest nominowany? [online], plejada.pl, 24 maja 2017.
  6. a b c d e f g h i Joanna Derda, W wędrówce z gwiazdy na gwiazdę [online], Zwierciadlo.pl, 30 sierpnia 2019.
  7. Anna Stefopulos, Nie taka kochana! [online], styl.pl, 13 października 2009.
  8. a b Anna Stefopulos, Nie taka kochana! – część II [online], styl.pl, 15 października 2009 [zarchiwizowane z adresu 2017-10-28].
  9. Joanna Olekszyk, Jak pokonałam swojego smoka [online], Zwierciadlo.pl, 23 lutego 2016.
  10. Paulina Młynarska, Czym się różni pedofil świecki od duchownego? [online], OnetKobieta, 12 maja 2019.
  11. a b c d Joanna Nojszewska, Francja według Pauliny Młynarskiej [online], damosfera.com.
  12. a b c d e Paulina Młynarska [online], wirtualnemedia.pl.
  13. CG, Poprowadzi autorski program w Radiu Kolor! [online], gala.pl, 15 stycznia 2016.
  14. Nowe gwiazdy telewizyjnej Dwójki [online], wirtualnemedia.pl, 11 lipca 2007.
  15. o, Z Polsatu do Francji [online], wirtualnemedia.pl, 12 lipca 2005.
  16. Maciej Kozielski, Paulina Młynarska i Ewa Pacuła w Polsat Cafe [online], Press.pl, 18 sierpnia 2009.
  17. Zmiany w programie ‘Miasto kobiet’ [online], wirtualnemedia.pl.
  18. Blog Pauliny Młynarskiej [online], naTemat.pl [dostęp 2019-12-09].
  19. Paulina Młynarska, Felieton pożegnalno-powitalny [online], OnetKobieta, 12 czerwca 2019.
  20. Paulina Młynarska i Julia Chmielnik o swoim nowym projekcie [online], gwiazdy.wp.pl, 19 stycznia 2017.
  21. Paulina Młynarska, Dorota Wellman, Kalendarzyk niemałżeński, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, s. 140–141, ISBN 978-83-240-2399-8.
  22. Paulina Młynarska wzięła piąty ślub! Oto jej ukochany. rmf.fm, 6 lipca 2024. [dostęp 2024-07-08].
  23. Paulina Młynarska poddała się podwójnej profilaktycznej mastektomii [online], kobieta.onet.pl.
  24. Paulina Młynarska ostro odpowiada Kaczyńskiemu [online], Fakt24.pl, 23 marca 2016 [dostęp 2021-10-03] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]