Paulownia omszona
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | Euphyllophyta | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | astrowe | |
| Rząd | jasnotowce | |
| Rodzina | paulowniowate | |
| Rodzaj | paulownia | |
| Gatunek | paulownia omszona | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Paulownia tomentosa (Thunb.) Steud. Nomenclator Botanicus 1841 |
||
| Synonimy | ||
|
Bignonia tomentosa Thunb., |
||
Paulownia omszona, paulownia cesarska (Paulownia tomentosa Steud.) – gatunek drzewa z rodziny paulowniowatych (Paulowniaceae). Dawniej zaliczany był do rodziny trędownikowatych.
Występowanie[edytuj]
Gatunek pochodzi z południowo-wschodniej części Chin., ale rozprzestrzenił się także w innych rejonach Azji o ciepłym klimacie[2]. Od dłuższego czasu sadzony w cieplejszych częściach Europy jako ozdobne drzewo parkowe.
Morfologia[edytuj]
- Pokrój
- Drzewo liściaste zrzucające liście na zimę, wysokość ok. 20 m, z szeroką, wysoko sklepioną, dość luźną koroną.
- Pień
- Prosty, dobrze widoczny aż do górnej strefy korony.
- Gałęzie
- W dolnej i środkowej części korony przeważnie odstające lub rozłożyste, w górnej części wzniesione.
- Kora
- Dość gładka, nawet u starszych okazów, o kolorze od szarego do brunatnoszarego.
- Liście
- Skupione na szczytach zeszłorocznych pędów, naprzeciwległe, bardzo duże o długości ok. 15 – 30 cm. Owalne, u nasady wcięte sercowate, całobrzegie. Z wierzchu matowe, ciemnozielone i aksamitne, pokryte krótkim włosiem, od spodu szare, filcowate. Ogonki liści nawet do 40 cm długości.
- Kwiaty
- Zebrane w wyprostowane, wiechowato rozgałęziono kwiatostany o wysokości ok. 40 cm z gałązkami bocznymi o długości 5 – 15 cm. Pączki kwiatowe są rudobrunatne lub brunatnoczerwone, owłosione, w tej postaci zimują. Kwiaty rozwijają się zanim drzewo wytworzy liście. Kwiaty naparstkowo-dzwonkowate, bardzo duże, na zewnątrz bladofioletowo-niebieskawe, wewnątrz z żółtymi prążkami. W Europie kwitnie w maju.
- Owoce
- Torebka o długości do 4 cm i szerokości 1,5 – 2,0 cm, początkowo zielonkawa i nieco lepka, wielonasienna. W miarę dojrzewania drewnieje i zmienia kolor na szarobrunatny.
Zastosowanie[edytuj]
- Roślina ozdobna, uprawiana w cieplejszych rejonach Polski oraz na balkonach i tarasach.
- Ze względu na swoje właściwości (szybki przyrost masy, łatwość suszenia), może być również wykorzystywana do upraw energetycznych i produkcji biomasy[3].
Uprawa[edytuj]
Rozmnaża się z nasion lub sadzonek korzeniowych pobieranych od lata do jesieni. Preferuje glebę przepuszczalną i żyzną. Stanowisko powinno być osłonięte od silnych wiatrów. Strefy mrozoodporności 5-10. Silne mrozy mogą uszkadzać kwiaty. Czasami uprawia się roślinę tylko dla ozdobnych liści i ładnego pokroju; wówczas przycina się ją wiosną tuż przy powierzchni ziemi. Tak przycinana nie zakwita, wytwarza natomiast pędy o bardzo dużych, ozdobnych liściach[4].
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-31].
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-02].
- ↑ Paulownia – drzewo nie tylko ozdobne.
- ↑ Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.
Bibliografia[edytuj]
- Bruno T. Kremer: Drzewa. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 262-263. ISBN 83-7129-141-8.
