Pavel Fischer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pavel Fischer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1965
Praga

Zawód, zajęcie

urzędnik państwowy, dyplomata

Alma Mater

Uniwersytet Karola

Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Oficerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy”
Multimedia w Wikimedia Commons

Pavel Fischer (ur. 26 sierpnia 1965 w Pradze[1]) – czeski urzędnik państwowy i dyplomata, ambasador Republiki Czeskiej we Francji (2003–2010), kandydat w wyborach prezydenckich w 2018 i 2023, senator.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1983–1984 był pracownikiem fizycznym w przedsiębiorstwie Geofyzika Brno. Następnie do 1990 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola w Pradze. W 1999 ukończył paryską École nationale d’administration. W 1990 podjął pracę jako nauczyciel języka francuskiego w jednej ze stołecznych szkół. Od 1991 do 1993 był osobistym sekretarzem biskupa Františka Lobkowicza, następnie do 1995 wicedyrektorem instytutu zajmującego się komunikacją. W latach 1995–2003 pracował w kancelarii prezydenta Václava Havla, od 1999 jako dyrektor departamentu politycznego. Później do 2010 pełnił funkcję ambasadora Republiki Czeskiej we Francji. Po powrocie do kraju został szefem sekcji w strukturze Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[1]. Po odejściu z resortu zajął się działalnością doradczą w branży bezpieczeństwa. W 2015 objął stanowisko dyrektora instytutu badawczego STEM[2].

W 2017 zarejestrował swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich przewidzianych na styczeń 2018. Umożliwiło mu to zebranie podpisów 17 członków Senatu należących do różnych ugrupowań[3]. W pierwszej turze głosowania z 12 i 13 stycznia 2018 otrzymał 10,2% głosów, zajmując 3. miejsce wśród 9 kandydatów[4]. W tym samym roku wystartował również w wyborach do Senatu w jednym z praskich okręgów. Uzyskał mandat członka wyższej izby czeskiego parlamentu, wygrywając w drugiej turze głosowania[5].

Zarejestrował swoją kandydaturę również w wyborach prezydenckich przewidzianych na styczeń 2023 (uzyskał podpisy członków niższej izby parlamentu)[6]. W październiku 2022 współrządząca centroprawicowa koalicja SPOLU wskazała go jako jednego z trzech popieranych pretendentów[7]. W pierwszej turze głosowania z 13 i 14 stycznia 2023 zajął 4. miejsce wśród 8 kandydatów z wynikiem 6,8% głosów[8].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Pavel Fischer (2003–2010). mzv.cz. [dostęp 2017-12-18]. (cz.).
  2. ↑ Životopis. pavelfischer.cz. [dostęp 2017-12-18]. (cz.).
  3. ↑ Fischer zaregistroval kandidaturu na Hrad u ministerstva vnitra. ceskenoviny.cz, 27 października 2017. [dostęp 2017-12-18]. (cz.).
  4. ↑ Election of the President of the Czech Republic held on 12–13 January 2018. volby.cz. [dostęp 2018-01-13]. (ang.).
  5. ↑ Volby do Senátu Parlamentu ČR konané dne 5.10. – 6.10.2018. volby.cz. [dostęp 2018-10-13]. (cz.).
  6. ↑ Devět uchazečů splnilo zákonné požadavky a může usilovat o prezidentský úřad. ceskatelevize.cz, 25 listopada 2022. [dostęp 2022-12-31]. (cz.).
  7. ↑ Spolu podporuje v prezidentské volbě Fischera, Nerudovou a Pavla. denikn.cz, 4 października 2022. [dostęp 2022-12-30]. (cz.).
  8. ↑ Volba prezidenta republiky konaná ve dnech 13.01. – 14.01.2023. volby.cz. [dostęp 2023-01-14]. (cz.).
  9. ↑ Lietuvos Valstybės dienos proga – apdovanojimai aukštiems Ukrainos pareigūnams. lrt.lt, 6 lipca 2023. [dostęp 2024-02-28]. (lit.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pavel_Fischer&oldid=73010605”