Paw złoty
| Pavo muticus[1] | |
| Linnaeus, 1766 | |
 Samiec | |
 Samica z pisklęciem | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
|---|---|
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Infragromada | ptaki neognatyczne |
| Rząd | grzebiące |
| Rodzina | kurowate |
| Podrodzina | bażanty |
| Plemię | Pavonini |
| Rodzaj | Pavo |
| Gatunek | paw złoty |
| Podgatunki | |
| |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Paw złoty[3], paw zielony[4] (Pavo muticus) − gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Występuje w gęstych lasach południowo-wschodniej Azji. Zagrożony wyginięciem. Jego bliski krewny to paw indyjski (Pavo cristatus).
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Piersi i szyja samca są barwy zielonej ze złotym połyskiem, na głowie widoczny jest czub w kształcie kłosa. Pokrywy skrzydeł są turkusowo-niebieskie z metalicznym połyskiem, grzbiet zielony z brązowym połyskiem. Samiec posiada tren składający się z ok. 200 piór. Samica podobnie ubarwiona, ale nie ma trenu.
Samiec osiąga długość 230–250 cm (z trenem), samica – 80–90 cm.
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się następujące podgatunki[5][6]:
- P. muticus spicifer – zdecydowanie najciemniejszy, pióra pokryw skrzydeł są czarne z zielonymi obwódkami. Występuje od północno-wschodnich Indii i Bangladeszu do zachodniej Mjanmy.
- P. muticus imperator – podobny do P. muticus muticus. Występuje od wschodniej Mjanmy do Tajlandii, Indochin i południowych Chin.
- P. muticus muticus – występuje na Jawie, na Półwyspie Malajskim wymarł, w Tajlandii prawdopodobnie również. Jest najbardziej zielony w porównaniu do pozostałych podgatunków.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2009 roku uznaje pawia złotego za gatunek zagrożony (EN – Endangered); wcześniej, od 1994 roku klasyfikowano go jako gatunek narażony (VU – Vulnerable). Liczebność populacji szacuje się na 10–20 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy. Główne zagrożenia dla gatunku to polowania dla mięsa i piór, wybieranie jaj i piskląt z gniazd, przekształcanie środowiska przez człowieka i związana z tym fragmentacja siedlisk oraz niepokojenie przez ludzi[2][7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pavo muticus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b Pavo muticus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Pavonini Rafinesque, 1815 (wersja: 2020-09-15). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-19].
- ↑ Albin Łącki: Wśród zwierząt – ptaki. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 96. ISBN 83-09-01320-5.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins (ang.). IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-19].
- ↑ Green Peafowl (Pavo muticus) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)].
- ↑ Species factsheet: Pavo muticus (ang.). BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-03-19].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.