Pawana dla zmęczonego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pawana dla zmęczonego
日本の青春
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1968

Data premiery

8 czerwca 1968[1]
wrzesień 1971[2] (Polska)

Kraj produkcji

Japonia

Język

japoński

Czas trwania

130 min[1]

Reżyseria

Masaki Kobayashi[2]

Scenariusz

Sakae Hirosawa[2]

Główne role

Makoto Fujita
Toshiro Kurosawa
Michiyo Aratama
Kei Satō

Muzyka

Tōru Takemitsu[2]

Zdjęcia

Kōzō Okazaki[2]

Scenografia

Motoji Kojima[1]

Montaż

Michio Suwa[1]

Produkcja

Ichirō Satō
Masayuki Satō
Hideyuki Shiino

Wytwórnia

Tokyo Eiga[1][2]

Dystrybucja

Tōhō[1]

Pawana dla zmęczonego (jap. 日本の青春 Nihon no Seishun) – japoński dramat filmowy z 1968 roku w reżyserii Masakiego Kobayashiego na podst. powieści Dokkoisho Shūsaku Endō[3].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Zensaku Kosaka jest niespełnionym wynalazcą, niebędącym w stanie się porozumieć ze swoim synem, Renjim. Nęka go również trauma z czasów II wojny światowej, kiedy podczas służby wojskowej jego brutalny przełożony, Suzuki pobił go po odmowie torturowania amerykańskiego jeńca, prowadząc go do głuchoty. Traumy z przeszłości kolejny raz ujawniają się, gdy Renji zaczyna się spotykać z córką Suzukiego,który okazuje być obrotnym przemysłowcem. Zensaku odnajduje dziewczynę z lat młodości, Yoshiko i stara rozpocząć z nią nowe życie licząc na powrót do młodzieńczych ideałów. usiłuje pomóc jej sprzedać wynalazek jej zmarłego męża chemika – ognioodporny plastik. Klientem jest Suzuki, który uważa, że wynalazek można wykorzystać w wojnie wietnamskiej. Zensaku protestuje, ale Yoshiko zostaje „kupiona” przez Suzukiego, Zensaku nic nie może z tym przeciwstawić. Po raz kolejny upokorzony przez Suzukiego, Zensaku rezygnuje z planów nowego życia i grzecznie wraca do domu[4].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

  • Makoto Fujita – Zensaku Kosaka
  • Toshio Kurosawa – Renji Kosaka
  • Michiyo Aratama – Yoshiko
  • Kei Satō – Suzuki
  • Tomoko Naraoka – żona Zensaku
  • Wakako Sakai – córka Suzukiego

Recenzje[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Braun na łamach „Filmu” zwrócił uwagę na szybką europeizację Japończyków na przykładzie Pawany dla zmęczonego, co było niekorzyścią dla dalszego seansu filmowego i tematyki filmowej: „o ile ciekawe są dla nas realia, obyczaje, sposób bycia tych ludzi, o tyle zbytnie podobieństwo do wielu znanych europejskich filmów tego rodzaju pozbawia ją [Pawanę dla zmęczonego] w dużym stopniu owej atrakcyjnej odmienności (...) Zbytnia modernizacja w stylu zachodnim zbanalizowała ukazane konflikty[4]”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Stuart Galbraith IV: The Toho Studios Story: A History and Complete Filmography. Scarecrow Press, 2008, s. 250. ISBN 1-4616-7374-7. (ang.).
  2. a b c d e f Idziemy do kina. „Film”. 35, s. 15, 1971-08-29. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. [dostęp 2022-12-12]. 
  3. Stephen Prince: A Dream of Resistance: The Cinema of Kobayashi Masaki. New Brunswick: Rutger University, 2018, s. 243. ISBN 978-0-8135-9238-1.
  4. a b Andrzej Braun. Japońskie „stracone pokolenie”. „Film”. 35, s. 5-6, 1971-08-29. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. [dostęp 2022-12-12]. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]