Paweł Gembicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Gembicki
Herb
Nałęcz
Rodzina

Gembiccy herbu Nałęcz

Data śmierci

1687

Ojciec

Stefan Gembicki

Matka

Elżbieta Grudzińska

Żona

1. Barbara Rozdrażewska
2. Anna Weiher
3. Eleonora Anna Mniewska

Dzieci

z Barbarą Rozdrażewską:
Stefan;

z Eleonorą Anną Mniewską:
Konstanty,
Maciej,
Anna,
Elżbieta

Paweł Gembicki herbu Nałęcz (zm. 1687) – kasztelan łęczycki.

Syn Stefana, wojewody łęczyckiego i Elżbiety Grudzińskiej, córki Stefana Grudzińskiego, kasztelana nakielskiego. Trzykrotnie żonaty. Pierwszą żonę Barbarę Rozdrażewską poślubił w 1638 roku. Urodziła syna Stefana (zm. 1692\1693), kasztelana rogozińskiego i płockiego. Druga żona Anna Weiher, córka Dymitra, ekonoma malborskiego i kasztelana gdańskiego nie pozostawiła potomstwa. Trzecia żona Eleonora Anna Mniewska, córka kasztelana Konar Łęczyckich, urodziła 2 synów: Konstantego i Macieja – kasztelana inowrocławskiego oraz 2 córki: Annę, późniejszą żonę Piotra Władysława Boglewskiego, stolnika czerskiego i Elżbietę, żonę Ludwika Zielińskiego, podkomorzego łomżyńskiego

Studiował w Krakowie w 1630 roku[1].

Paweł Gembicki piastował wiele urzędów. W latach 1665–1683 był kasztelanem łęczyckim. W latach 1647–1665 pełnił urząd kasztelana międzyrzeckiego. Kasztelanem santockim był od 1645 roku. Pełnił też urzędy ziemskie. W Poznaniu był podczaszym od 1641 roku i stolnikiem 1639. Urząd starosty sprawował w Gnieźnie. Był starostą dybowskim i mieściskim.

Będąc Kasztelanem międzyrzeckim, w 1648 roku podpisał z województwem poznańskim[2] elekcję Jana II Kazimierza, przyszłego Króla Polski. W 1655 roku w czasie potopu szwedzkiego podpisał kapitulację pod Ujściem szlachty województw województwa poznańskiego i kaliskiego[3]. W 1672 roku był deputatem województwa łęczyckiego na Trybunał Główny Koronny[4]. W 1674 roku był elektorem Jana III Sobieskiego z województwa łęczyckiego[5].

Miał liczne dobra majątkowe: Łabiszyn, Ponętowa, Lubiekow, Cherstop, Kulinki, Izbice, Borzysławice, Barłogów i Grodno.

Został pochowany w Borzysławicach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marcin Broniarczyk, Wykształcenie świeckich senatorów w Koronie za Władysława IV, w: Kwartalnik Historyczny R. 119 nr 2 (2012), s. 276.
  2. Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 99.
  3. Kazimierz Jarochowski, Wielkopolska w czasie pierwszéj wojny szwedzkiéj : od r. 1655 do 1657, Poznań 1864, s. 33-34.
  4. Ordo Dominorum Iudicium Deputatorum tam Spiritualiu[m] q[ua]m S[ae]cularium congregat[orum] Anno Millesimo Sexentesimo Septuagesimo Secundo p[ro] f[e]r[i]a secunda Conductus Pascha[e]., Archiwum Państwowe w Lublinie 15, k. 18.
  5. Suffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielkiego Xięstwá Litewskiego, zgodnie na Naiaśnieyszego Jana Trzeciego Obránego Krola Polskiego, Wielkiego Xiążęćiá Litewskiego, Ruskiego, Pruskiego, Mázowieckiego, Zmudzkiego, Inflantskiego, Smolenskiego, Kijowskiego, Wołhynskiego, Podolskiego, Podláskiego, y Czerniechowskiego Dáne między Wárszawą á Wolą / Dnia Dwudziestego pierwszego Máiá / Roku 1674, [b.n.s.]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Boniecki, "Herbarz Polski", (tom VI, str. 23 – Gembiccy herbu Nałęcz)