Paweł Minkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Minkowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1888
Carskie Sioło

Data i miejsce śmierci

22 sierpnia 1947
Berno

Poseł III kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1930
do 1935

Przynależność polityczna

BBWR

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Paweł Minkowski (ur. 26 lipca 1888 w Carskim Siole, zm. 22 sierpnia 1947 w Bernie) – polski ekonomista, doktor nauk politycznych, poseł na Sejm RP III kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Augusta i Tekli z Lichtenbaumów. Był bratem: Mieczysława (1884–1972), Eugeniusza (1885–1972) i Anatola (1891–1939).

Do szkół średnich uczęszczał w Warszawie. W 1906 złożył maturę[1]. Ukończył wyższą szkołę handlową w Lipsku i uniwersytet we Fryburgu. W 1916 ukończył kurs wyższy administracji państwowej. W latach 1918–1921 pracował w Departamencie Budżetowym w Ministerstwa Skarbu, którego był ostatnim wicedyrektorem. 3 listopada 1921 został szefem Wojskowej Kontroli Generalnej i cywilnym podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wojskowych[2][3]. 15 grudnia tego samego roku, na własną prośbę, został zwolniony ze stanowiska szefa Wojskowej Kontroli Generalnej[4]. W latach 1922–1933 pracował w Towarzystwie Fabryk Portland-Cementu „Wysoka” w Warszawie. W latach 1930–1935 był posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji z ramienia BBWR. Od 1933 przewodniczył Radzie Traktatowej Samorządów i Organizacji Gospodarczych. Od 1935 był wiceprzewodniczącym Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Łoza 1938 ↓, s. 492.
  2. Rozkazy Ministra Spraw Wojskowych. „Polska Zbrojna”. 26, s. 3, 1921-11-04. Warszawa. 
  3. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 45 z 15 listopada 1921 roku, poz. 819 Szef Generalnej Kontroli Wojskowej jako cywilny podsekretarz stanu w MSWojsk.
  4. Ustąpienie szefa Wojskowej Kontroli Generalnej. „Polska Zbrojna”. 68, s. 3, 1921-12-16. Warszawa. 
  5. M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 351 „za zasługi na polu organizowania eksportu polskiego oraz organizowania przemysłu cementowego”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]