Paweł z Eginy
Paweł z Eginy (Paulus Aegineta, Aegina, ur. ok. 625 w Eginie, zm. ok. 690) – bizantyński lekarz i chirurg, ostatni wielki antyczny encyklopedysta, autor encyklopedii medycznej Epitomes iatrikes biblio hepta (łac. Epitomae medicae libri septem - Medyczne kompendium w siedmiu księgach). Dzieło to było sumą zachodniej wiedzy medycznej. Szósta księga encyklopedii, poświęcona chirurgii, szczególnie wpłynęła na rozwój myśli chirurgicznej w medycynie Wschodu i Zachodu. W kompendium opisywał takie techniki chirurgiczne, jak usunięcie kamieni z dróg moczowych, trepanacja czaszki, tonsillotomia, paracenteza, amputacja piersi. Zawarł w swym dziele też pierwszy znany opis zatrucia ołowiem. Opisał co najmniej 62 rodzaje tętna występujące w różnych chorobach[1].
Paweł przebywał w Aleksandrii podczas inwazji arabskiej, dzięki czemu świat arabski jako pierwszy wykorzystał tę wiedzę. Przekład na język arabski wykonał Hunajn Ibn Ishak[2] nestorianin z Al-Hiry. Później z prac Pawła korzystało wielu arabskich lekarzy, w tym Albucasis.
W Europie całość po raz pierwszy wydana została w Wenecji dopiero w 1528 roku, kolejna edycja w Bazylei w 1538. Była tłumaczona na łacinę, a w 1844-1848 ukazało się pierwsze tłumaczenie na angielski z komentarzem doktora Francisa Adamsa.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Encyclopaedia Britannica (edycja polska), 2002 .
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 209, ISBN 83-85719-85-7.
- ISNI: 0000000442972959
- VIAF: 84812936, 100219376, 3382160667980803560007
- LCCN: n86847046
- GND: 100957129
- LIBRIS: 42gjlk3n0zxwr4g
- BnF: 125310187
- SUDOC: 034567054
- SBN: SBLV148820
- NKC: nlk20000091153
- BNE: XX5602723, XX1391332
- NTA: 069356238
- BIBSYS: 95003841
- CiNii: DA14062753
- Open Library: OL5148562A
- PLWABN: 9810665260305606
- NUKAT: n2010016477
- J9U: 987007266332505171
- PTBNP: 1197868, 495160
- NSK: 000634440
- CONOR: 221685603
- ΕΒΕ: 160383