Paweł Wojciechowski (lekkoatleta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Wojciechowski
Ilustracja
Paweł Wojciechowski podczas mistrzostw Europy do lat 23 w Ostrawie (2011)
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1989
Bydgoszcz

Informacje klubowe
Klub

SL WKS Zawisza Bydgoszcz

Trener

Roman Dakiniewicz (1998-2011) Włodzimierz Michalski (2011-2013) Roman Dakiniewicz (2013-2015) Wiesław Czapiewski (2015-2019) Wiaczesław Kaliniczenko (od 2019)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
złoto Daegu 2011 skok o tyczce
brąz Pekin 2015 skok o tyczce
Mistrzostwa Europy
srebro Zurych 2014 skok o tyczce
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Glasgow 2019 skok o tyczce
brąz Belgrad 2017 skok o tyczce
Światowe wojskowe igrzyska sportowe
złoto Wuhan 2019 skok o tyczce
złoto Rio de Janeiro 2011 skok o tyczce
brąz Mungyeong 2015 skok o tyczce
Młodzieżowe mistrzostwa Europy
złoto Ostrawa 2011 skok o tyczce
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Bydgoszcz 2008 skok o tyczce
Inne nagrody
Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”
złoto Nadzieja Olimpijska
2011
Odznaczenia
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości
Paweł Wojciechowski
Ilustracja
Wojciechowski jako starszy szeregowy
(po lewej)
kapral[1] kapral[1]
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1989
Bydgoszcz

Siły zbrojne

Siły Zbrojne RP

Jednostki

Centralny Wojskowy Zespół Sportowy

Paweł Wojciechowski (ur. 6 czerwca 1989 w Bydgoszczy) – polski lekkoatleta specjalizujący się w skoku o tyczce.

Zawodnik bydgoskiego Zawiszy, wychowanek trenera Romana Dakiniewicza (1998-2011) (2013-2015)[2], jest mistrzem świata seniorów z roku 2011 oraz medalistą juniorskich mistrzostw świata i młodzieżowym mistrzem Europy. Reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych. Wojciechowski jest byłym rekordzistą Polski (5,91 m – 2011) oraz byłym halowym rekordzistą kraju (5,86 – 2011). W roku 2008 ustanowił nadal aktualny rekord Polski juniorów (5,51)[3]. Jest kapralem Sił Zbrojnych RP[4]. Sportowiec choruje na chorobę Scheuermanna[5].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Paweł Wojciechowski lekkoatletykę zaczął uprawiać jesienią 1998 roku, mając 9 lat, w klubie CWKS Zawisza Bydgoszcz w sekcji lekkoatletycznej w grupie tyczkarzy trenera Romana Dakiniewicza[6], który wcześniej m.in. wychował dwóch olimpijczyków: Mariusza Klimczyka (Moskwa 1980) i Mirosława Chmarę (Seul 1988).

Pierwsze znaczące sukcesy jako tyczkarz odniósł w 2006 roku zwyciężając w Halowych Mistrzostwach Polski oraz Letnich Mistrzostwach Polski Juniorów Młodszych. Jego talent tyczkarski rozbłysnął w 2008 roku poprawiając o 1 cm[7] rekord Polski juniorów 5,50 m należący do rok starszego kolegi klubowego Łukasza Michalskiego również wychowanka trenera Romana Dakiniewicza.

Wprawdzie w 2007 roku odpadł w eliminacjach mistrzostw Europy juniorów[8], ale 12 lipca 2008 zajął drugie miejsce i zdobył srebrny medal w konkursie skoku o tyczce podczas juniorskich mistrzostw świata[9]. 14 marca 2009 zajął trzecie miejsce podczas halowego pucharu świata wojskowych w Atenach. W maju tego samego roku przez miesiąc trenował razem z grupą polskich tyczkarzy i tyczkarek we włoskiej miejscowości Formia pod okiem Witalija Pietrowa – wychowawcy i twórcy sukcesów Serhija Bubki oraz Jeleny Isinbajewej. W sezonie 2010 był nękany przez kontuzje.

Lata 2011–2012[edytuj | edytuj kod]

13 lutego 2011 poprawił – podczas mityngu Flanders Indoor – 22-letni halowy rekord Polski Mirosława Chmary skacząc 5,86 m[10][11][12][13]. Tydzień później zdobył pierwszy złoty medal seniorskich mistrzostw kraju, wygrywając krajowy czempionat w hali – po tym sukcesie debiutując w dużej seniorskiej imprezie zajął czwartą lokatę na halowych mistrzostwach Europy w Paryżu[14]. W lipcu został młodzieżowym mistrzem Europy[15] oraz zdobył złoto, ustanawiając rekord imprezy oraz rekord Polski młodzieżowców, igrzysk wojska[16]. 15 sierpnia 2011 w Szczecinie podczas nocnego mityngu tyczkarzy wynikiem 5,91 m poprawił o 1 centymetr rekord Polski w skoku o tyczce, który od roku 1988 należał do Mirosława Chmary[17][18]. Po tym sukcesie, 29 sierpnia w Daegu, wywalczył tytuł mistrza świata[19][20]. Na koniec sezonu 2011 zajął drugie miejsce w plebiscycie na wschodzącą gwiazdą europejskiej lekkoatletyki organizowanym przez European Athletics[21][22], a w plebiscycie na lekkoatletę roku w Europie zajął 7. miejsce[23][24][25][26]. Zwyciężył w plebiscycie dziennika „Sport” i Polskiego Związku Lekkiej Atletyki na najlepszego polskiego lekkoatletę sezonu 2011 zdobywając prestiżowe Złote Kolce[27]. 7 grudnia 2011 podczas treningu w Bydgoszczy doznał kontuzji złamania kości jarzmowej[28][29][30]. Dzień później zawodnik przeszedł operację, lekarze przewidują, że rekonwalescencja sportowca potrwa około miesiąca[31][32]. Laureat (w kategorii Sportowiec Roku 2011) Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej imienia Piotra Nurowskiego przyznawanej przez Polski Komitet Olimpijski[33][34].

7 stycznia 2012 odebrał statuetkę za zajęcie szóstej lokaty w 77. Plebiscycie Przeglądu Sportowego[35][36]. Podczas uroczystej gali Wojciechowski odebrał także nagrodę w kategorii Nadzieja olimpijska – wyróżnienie to przyznano pierwszy raz, a tyczkarzowi statuetkę wręczył mistrz olimpijski w pchnięciu kulą Tomasz Majewski[37]. W sezonie letnim zawodnik borykał się z kontuzją, która uniemożliwiła mu start na mistrzostwach Polski w Bielsku-Białej[38] oraz uzyskanie wskaźnika PZLA na igrzyska olimpijskie w Londynie. Polski Związek Lekkiej Atletyki wystąpił do Polskiego Komitetu Olimpijskiego z prośbą o uznanie międzynarodowego wskaźnika, który Wojciechowski uzyskał w sezonie 2011. 24 lipca 2012 potwierdzono, że tyczkarz wystąpi na londyńskich igrzyskach[39]. Podczas igrzysk Wojciechowski nie zaliczył żadnej wysokości w rundzie eliminacyjnej i nie awansował do finału[40][41].

Lata 2013–2014[edytuj | edytuj kod]

Z powodu kontuzji nie wziął udziału w mistrzostwach świata w Moskwie (2013)[42]. Do sportu powrócił w 2014 roku – 5 stycznia w Leverkusen uzyskał rezultat 5,45[43], a dwa tygodnie później (19 stycznia) w Orleanie wynikiem 5,76 wypełnił wskaźnik PZLA na halowe mistrzostwa świata w Sopocie[44].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Skok Pawła Wojciechowskiego na wysokość 5,91 m (nowy rekord Polski) podczas mityngu skoku o tyczce w Szczecinie (15.08.2011)

Międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

Rok Impreza Miejsce Lokata Wynik
2007 Mistrzostwa Europy juniorów Holandia Hengelo el. – 16. miejsce 4,75
2008 Mistrzostwa świata juniorów Polska Bydgoszcz 2. miejsce 5,40
2009 Halowy puchar świata wojskowych Grecja Ateny 3. miejsce 5,40
2009 Mistrzostwa świata wojskowych Bułgaria Sofia NM
2011 Halowe mistrzostwa Europy Francja Paryż 4. miejsce 5,71
2011 Młodzieżowe mistrzostwa Europy Czechy Ostrawa 1. miejsce 5,70
2011 Światowe igrzyska wojska Brazylia Rio de Janeiro 1. miejsce 5,81
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu 1. miejsce 5,90
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn NM
2014 Halowe mistrzostwa świata Polska Sopot 12. miejsce 5,40
2014 Mistrzostwa Europy Szwajcaria Zurych 2. miejsce 5,70
2014 Puchar interkontynentalny Maroko Marrakesz 5. miejsce 5,40
2015 Mistrzostwa świata Pekin 3. miejsce 5,80
2015 Światowe igrzyska wojska Korea Południowa Mungyeong 3. miejsce 5,20
2016 Mistrzostwa Europy Holandia Amsterdam 7. miejsce 5,30
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro el. – 16. miejsce 5,45
2017 Halowe mistrzostwa Europy Serbia Belgrad brąz 3. miejsce 5,85
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn 5. miejsce 5,75
2018 Halowe mistrzostwa świata Wielka Brytania Birmingham 13. miejsce 5,60
2018 Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin 5. miejsce 5,80
2019 Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow 1. miejsce 5,90
2019 Światowe igrzyska wojska Wuhan 1. miejsce 5,60
2019 Mistrzostwa świata Katar Doha el. – 13. miejsce 5,70
2021 Halowe mistrzostwa Europy Polska Toruń el. – 13. miejsce 5,35
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio el. – 28. miejsce 5,30
2023 Mistrzostwa świata Węgry Budapeszt el. – 22. miejsce 5,35

Mistrzostwa Polski[edytuj | edytuj kod]

Paweł Wojciechowski podczas mistrzostw Polski seniorów w Bielsku-Białej (2010)

Stadion[edytuj | edytuj kod]

Medalista mistrzostw Polski seniorów ma w dorobku pięć złotych (Kraków 2015, Bydgoszcz 2016, Lublin 2018, Radom 2019, Włocławek 2020), dwa srebrne (Szczecin 2014, Białystok 2017) oraz trzy brązowe medale (Bydgoszcz 2011[45], Poznań 2021 oraz Gorzów Wielkopolski 2023). Stawał na podium juniorskich mistrzostw Polski oraz młodzieżowych mistrzostw Polski, jednak nigdy nie wygrał żadnej z tych imprez.

Mistrzostwa Polski Pozycja Wynik Źródło
Bielsko-Biała 2010 5. miejsce 5,00 [46]
Bydgoszcz 2011 3. miejsce 5,60 [47]
Szczecin 2014 2. miejsce 5,50 [48]
Kraków 2015 1. miejsce 5,70 [49]
Bydgoszcz 2016 1. miejsce 5,40
Białystok 2017 2. miejsce 5,70
Lublin 2018 1. miejsce 5,70
Radom 2019 1. miejsce 5,71
Włocławek 2020 1. miejsce 5,61
Poznań 2021 3. miejsce 5,70
Gorzów Wielkopolski 2023 3. miejsce 5,46

Hala[edytuj | edytuj kod]

Stawał na podium halowych mistrzostw Polski seniorów zdobywając trzy złote, trzy srebrne i dwa brązowe medale.

Mistrzostwa Polski Pozycja Wynik Źródło
Spała 2009 3. miejsce 5,30 [50]
Spała 2011 1. miejsce 5,70 [51]
Sopot 2014 2. miejsce 5,62 [52]
Toruń 2016 1. miejsce 5,72
Spała 2017 3. miejsce 5,30
Toruń 2018 2. miejsce 5,72
Toruń 2019 2. miejsce 5,60
Toruń 2020 1. miejsce 5,70
Toruń 2021 3. miejsce 5,30
Toruń 2022 2. miejsce 5,51
Toruń 2023 2. miejsce 5,52

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Rezultat Data Miejsce Zawody Źródła
stadion 5,93 2017-07-06 6 lipca 2017(dts) Szwajcaria Lozanna Athletissima 2017 3. wynik w historii polskiej lekkoatletyki [53]
hala 5,90 2019-03-02 2 marca 2019(dts) Wielka Brytania Glasgow Halowe Mistrzostwa Europy 2019 2. wynik w historii polskiej lekkoatletyki [54]

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kapral Paweł Wojciechowski na wojsko-polskie.pl
  2. Major Dakiniewicz – trener wyjątkowy [online], polska-zbrojna.pl [dostęp 2018-12-29].
  3. Janusz Rozum, Ryszard Pilarczyk oraz Komisja Statystyczna Polskiego Związku Lekkiej Atletyki: Rocznik PZLA 2010. Warszawa - Zamość: wydawnictwo Abacus, 2011. ISBN 978-83-61882-84-8.
  4. „Operacja Wuhan”: Lekka atletyka. polska-zbrojna.pl, 15 października 2019. [dostęp 2019-10-16].
  5. Wojciechowski: Choroba Scheuermanna to był wyrok [online], sport.interia.pl [dostęp 2011-10-04] (pol.).
  6. Odwał nad Bydgoszczą [online], wyborcza.pl [dostęp 2018-12-29] (pol.).
  7. [Rekordy Polski] [online], old.pzla.pl [dostęp 2018-12-29].
  8. European Junior Championships 2007. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  9. Paul Halford, Too easy for pole vaulter Holzdeppe – IAAF World Junior Championships – Day Five Evening Report [online], iaaf.org [dostęp 2010-11-24] (ang.).
  10. Paweł Wojciechowski złamał tyczkę i... pobił rekord Chmary! [online], pomorska.pl [dostęp 2011-02-13] (pol.).
  11. Lekkoatletyka. Halowy rekord Polski Pawła Wojciechowskiego w skoku o tyczce [online], sport.pl [dostęp 2011-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-04] (pol.).
  12. WOJCIECHOWSKI 5.86! Rekordy w Gandawie [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-02-13] (pol.).
  13. PAWEŁ WOJCIECHOWSKI: Jestem jeszcze w szoku [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-02-15] (pol.).
  14. 2011 European Indoor Championships – Pole Vault Men [online], sportresult.com [dostęp 2011-03-04] (ang.).
  15. Bydgoszczanin zdobył złoto mistrzostw Europy [online], Sport.pl Gazeta Wyborcza Bydgoszcz [dostęp 2011-07-17] (pol.).
  16. Janusz Rozum, RIO: Złoto Wojciechowskiego i 4x400m [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-07-24] (pol.).
  17. Rekord Polski Wojciechowskiego [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-08-15] (pol.).
  18. Zbigniew Jonik i Chris Turner, 5.91m national record and world season lead for Wojciechowski [online], iaaf.org [dostęp 2011-08-17] (ang.).
  19. MŚ W DAEGU: ZŁOTO PAWŁA WOJCIECHOWSKIEGO! [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-08-29] (pol.).
  20. David Martin, Men’s Pole Vault – Final – Wojciechowski’s tactical decision helps him snatch Pole Vault title [online], daegu2011.iaaf.org [dostęp 2011-08-29] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-07] (ang.).
  21. Germany’s Storl voted men’s 2011 European Athletics Rising Star [online], European Athletics [dostęp 2011-09-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01] (ang.).
  22. David Storl ist Europas “Athletics Rising Star” [online], leichtatletik.de [dostęp 2011-09-28] (niem.).
  23. Great Britain’s Mo Farah voted 2011 European Athlete of the Year [online], European Athletics [dostęp 2011-10-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-05] (ang.).
  24. LEKKOATLETA ROKU W EUROPIE: 1. Farah, 7. Wojciechowski [online], Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-10-05] (pol.).
  25. Mo Farah ist Europas Athlet des Jahres [online], leichtatletik.de [dostęp 2011-10-05] (niem.).
  26. Evropským atletem roku je Mo Farah [online], atletika.cz [dostęp 2012-12-18] (cz.).
  27. „Złote kolce” rozdane [online], eurosport.pl [dostęp 2011-11-04] (pol.).
  28. Kontuzja Pawła Wojciechowskiego [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-12-07] (pol.).
  29. Waldemar Wojtkowiak, Londyn 2012. Paweł Wojciechowski trafił do szpitala [online], sport.pl [dostęp 2011-12-07] (pol.).
  30. Mistrz świata, Paweł Wojciechowski, w szpitalu. Czeka go operacja [online], pomorska.pl [dostęp 2011-12-07] (pol.).
  31. Wojciechowski po operacji [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-12-08] (pol.).
  32. Mistrz świata w skoku o tyczce po operacji [online], przegladsportowy.pl [dostęp 2011-12-08] (pol.).
  33. Wielka Honorowa Nagroda dla Mistrza tyczki! [online], Polski Komitet Olimpijski [dostęp 2011-12-27] (pol.).
  34. Bydgoszczanin Sportowcem Roku 2011 [online], Sport.pl [dostęp 2011-12-27] (pol.).
  35. Rafał Bała, PLEBISCYT PS: Wojciechowski szósty [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2012-01-08] (pol.).
  36. Justyna Kowalczyk zdobyła Złotego Czempiona! [online], przegladsportowy.pl [dostęp 2012-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-09] (pol.).
  37. Wojciechowski szóstym sportowcem Polski i „Nadzieją olimpijską roku”! [online], tvp.pl [dostęp 2012-01-08] (pol.).
  38. Janusz Rozum, Mistrzostwa Polski Seniorów – dzień I [online], pzla.pl [dostęp 2012-07-25] (pol.).
  39. Paweł Wojciechowski pojedzie do Londynu! [online], pzla.pl [dostęp 2012-07-25] (pol.).
  40. Londyn 2012: Paweł Wojciechowski odpadł w eliminacjach [online], onet.pl [dostęp 2012-08-08] (pol.).
  41. Men’s Pole Vault.Results [online], london2012.com [dostęp 2012-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-27] (ang.).
  42. Wielcy nieobecni w Moskwie [online], pzla.pl [dostęp 2013-08-07] (pol.).
  43. Maciej Jałoszyński, 5.45 Pawła Wojciechowskiego w Leverkusen [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2014-01-24] (pol.).
  44. Janusz Rozum, 5.76 Pawła Wojciechowskiego w Orléans [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2014-01-24] (pol.).
  45. MP W BYDGOSZCZY: Didenkow i Bochenek lecą do Daegu! [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-08-14] (pol.).
  46. NC Bielsko-Biala POL 8 – 10 July 2010. tilastopaja.org. [dostęp 2012-01-08]. (ang.).
  47. Janusz Rozum, Performances triumph over bad weather at Polish Champs – Daegu squad announced [online], daegu2011.iaaf.org [dostęp 2012-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-15] (ang.).
  48. Maciej Jałoszyński, 90. MPS: 51.95 Hołub, 45.11 Krzewiny, 78.80 Fajdka [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2014-08-21] (pol.).
  49. Lićwinko z najlepszym wynikiem w sezonie, Jóźwik, Kszczot i Fajdek obronili tytuły [online], sport.interia.pl [dostęp 2015-07-20] (pol.).
  50. NC Spala POL 21 – 22 February 2009 / Indoor [online], tilastopaja.org [dostęp 2015-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
  51. National Indoor Championships Spała POL 19 – 20 February 2011 / Indoor [online], tilastopaja.org [dostęp 2014-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
  52. 58th National Indoor Championships Sopot POL 22 – 23 February 2014 / Indoor [online], tilastopaja.org [dostęp 2014-02-23] (pol.).
  53. Tabele najlepszych w historii [online], zbjonik.domtel-sport.pl [dostęp 2018-08-01] (pol.).
  54. Tabele najlepszych w historii [online], zbjonik.domtel-sport.pl [dostęp 2020-03-03] (pol.).
  55. Minister Tomasz Siemoniak spotkał się ze sportowcami wojskowymi. wp.mil.pl. [dostęp 2011-09-08].
  56. Premier Mateusz Morawiecki: Dziękuję, że jesteście promotorami idei służby ojczyźnie. premier.gov.pl, 4 marca 2019. [dostęp 2019-03-08].
  57. Wielka Honorowa Nagroda Sportowa.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]