Penelopa zielonawa
| Penelope jacquacu[1] | |||
| Spix, 1825 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
penelopa zielonawa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Penelopa zielonawa[4] (Penelope jacquacu) – gatunek dużego ptaka z rodziny czubaczy (Cracidae), zamieszkujący Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Takson ten bywał łączony w jeden gatunek z penelopą ciemnonogą (P. obscura), a wcześniej także z penelopą rdzawobrzuchą (P. purpurascens), ale różni się od nich budową tchawicy. Podgatunek granti bywał czasem wydzielany jako odrębny gatunek (z orienticola jako podgatunkiem)[2]. Obecnie wyróżnia się cztery podgatunki P. jacquacu[5][2]:
- penelopa czarna[4] (P. jacquacu granti) – wschodnia Wenezuela, Gujana.
- P. jacquacu orienticola – południowo-wschodnia Wenezuela, północno-zachodnia Brazylia.
- penelopa zielonawa (P. jacquacu jacquacu) – wschodnia Kolumbia do północnej Boliwii.
- P. jacquacu speciosa – środkowa i wschodnia Boliwia.
Morfologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała do 89 cm. Upierzenie ciemne, z zielonym połyskiem na skrzydłach i ogonie. Szyja i plecy z białymi plamkami, brzuch ciepło brązowy. Na gardle widoczny duży płat nagiej skóry.
Spotykana zwykle w parach. Płochliwy ptak koron drzew, rzadko widywany niżej. Odzywa się donośnym trąbiącym głosem, gdy jest zaniepokojony. Podobnie do innych czubaczy, podczas toków trzepocze skrzydłami.
Zasięg, środowisko[edytuj | edytuj kod]
Ameryka Południowa, dorzecze Amazonki i Orinoko. Lasy nizinne oraz galeriowe.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje penelopę zielonawą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Penelope jacquacu, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Spix's Guan (Penelope jacquacu). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)]. (ang.).
- ↑ a b Penelope jacquacu, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Cracidae Rafinesque, 1815 - czubacze - Guans (Wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-16].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Megapodes, guans, guineafowl, New World quail. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-16]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 1994. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).