Penglai (mitologia)
Penglai (chiń. upr. 蓬莱; chiń. trad. 蓬萊; pinyin Pénglái) – według różnych chińskich podań legendarna szczęśliwa wyspa leżąca daleko na wschodnim oceanie, uważana za raj. Wiara w jej istnienie popularna była zwłaszcza w folklorze taoistycznym.
Na wyspie Penglai mieszkać mieli różni nieśmiertelni, przede wszystkim Ośmiu Nieśmiertelnych[1]. W tej obfitującej w zasoby cynobru i złota krainie rosnąć miało także poszukiwane przez taoistów ziele dające nieśmiertelność[2]. Wyspa stanowiła cel wyprawy Xu Fu w poszukiwaniu ziela nieśmiertelności[3] pod koniec III wieku p.n.e., zakończonej prawdopodobnie dopłynięciem do brzegów Japonii.
Wiara w mityczną wyspę Penglai dotarła także do Japonii, gdzie znana jest pod nazwą Hōrai[4]. Obecnie wyspa Penglai, wraz z dwoma innymi mitycznymi wyspami, Fangzhang i Yingzhou, bywa przez niektórych utożsamiana z archipelagiem Peskadorów[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jeremy Roberts: Chinese Mythology A to Z. New York: Chelsea House, 2010, s. 98. ISBN 978-1-60413-436-0.
- ↑ Paul Kekai Manansala: Quests of the Dragon and Bird Clan. Lulu.com, 2006, s. 220. ISBN 978-1-4303-0899-7.
- ↑ Robert Ford Campany: Making transcendents: ascetics and social memory in early medieval China. Honolulu: University of Hawaii Press, 2009, s. 121. ISBN 978-0-8248-3333-6.
- ↑ Timon Screech: The Shogun's painted culture: fear and creativity in the Japanese states, 1760-1829. London: Reaktion Books, 2000, s. 212. ISBN 1-86189-064-8.
- ↑ Wolfram Eberhard: Symbole chińskie. Słownik. Kraków: Universitas, 2007, s. 293. ISBN 97883-242-0766-4.