Perseusz (II wiek p.n.e.) - król macedoński w latach 179-168 p.n.e., syn Filipa V z dynastii Antygonidów. Dbał o dobre stosunki z Grecją, umacniał pozycję Macedonii i starał się pozyskać sprzymierzeńców, czym wzbudził niepokój Rzymu, który wypowiedział mu wojnę. Sytuację dodatkowo zaogniły oskarżenia, jakie prezentował w Rzymie Eumenes. Wielokrotne posłowanie Perseusza nie przyniosło pokojowych rezultatów - Rzym wydał mu wojnę, co do której decyzja była dawno podjęta i skrywana przez senat. Rzymianie nakazali posłom opuścić Rzym tego samego dnia, a wszystkim Macedończykom w ciągu 30 dni Italię[1]. Mimo początkowych sukcesów Perseusz poniósł pod Pydną w 168 p.n.e. klęskę i musiał uciekać z Macedonii. Schronił się w świątyni na Samotrace by w końcu zdać się na łaskę Rzymian. Został poprowadzony w wspaniałym triumfie jaki odprawił jego zwycięzca spod Pydny, konsulLucjusz Emiliusz Paulus Macedoński.
Księga pierwsza, rozdział 10. W: Wellejusz Paterkulus: Historia rzymska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, 2006, s. 18-19. ISBN 83-04-04830-2.
Krzysztof Kęciek: Wojny macedońskie. Warszawa: Wydawnictwo Attyka, 2012. ISBN 978-83-89487-01-8.
