Persystentność pestycydu

Persystentność herbicydu – trwałość herbicydu w środowisku wyrażona długością okresu rozpadu na związki nieszkodliwe dla biocenozy^[1].

Przyczyna skażenia[edytuj | edytuj kod]

Źródłem persystentnych związków chloroorganicznych w środowisku naturalnym jest działalność człowieka świadoma np. produkcja i stosowanie pestycydów, rozpuszczalników, dielektryków, płynów hydraulicznych itp. jak i niezamierzona np. przy produkcji pulpy celulozowej, dezynfekcji wody chlorem, spalania odpadów itp^[2].

Toksyczność[edytuj | edytuj kod]

Związki persystentne są bardzo niebezpieczne ze względu na swoją toksyczność i zjawisko biokumulacji w poszczególnych ogniwach łańcucha pokarmowego^[2]. Szczególnie narażony jest człowiek, ponieważ znajduje się na szczycie piramidy pokarmowej.

Związki persystentne ulegają przemianom abiotycznym: hydroliza, fotoliza, jak i biotycznym: biotransfromacja przez mikroorganizmy i przemiany w organizmach wyższych^[2]jednak przemiany tych związków są niezwykle powolne. Okres półtrwania związków halogenoorganicznych w organizmie człowieka sięga kilkunastu, nawet kilkudziesięciu lat^[3]. Szacuje się, że po nagłym ustąpienia narażenia człowieka np. na PCB, ich stężenie w tkankach spadłoby poniżej granicy wykrywalności dopiero w szóstym pokoleniu^[4].

Okres półtrwania wybranych związków chlorogranicznych u człowieka^[3].
związek	t1/2 w latach
DDT	7
α-,β-,γ-HCH	6
HCB	5
PCB	1-15 (40)
PBB	12
2,3,7,8-TCDD	5-10

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jan Boczek, Nauka o szkodnikach roślin uprawnych, wyd. III poprawione i uzupełnione, SGGW, 1998, s. 415.
↑ ^a ^b ^c PawełP. Struciński PawełP., KatarzynaK. Góralczyk KatarzynaK., Jan K.J.K. Ludwicki Jan K.J.K., Abiotyczne i biotyczne przemiany persystentnych związków chloroorganicznych w środowisku, ROCZN. PZH, 1995, XLVI, NR 3, Zakład Toksykologii Środowiskowej Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie, 1995 .
↑ ^a ^b Woodruff T., Wolff M.S., Davis L.D., Hayward D.: Organochlorine Exposure Estimation in the Study of Cancer Etiology. Environ. Res., 1994 65, 132
↑ Thornton J.: The Product is the Poison. The Case for a Chlorine Phase-out. A Greenpace Raport. Greenpace USA, Washington 1991

[1] Jan Boczek, Nauka o szkodnikach roślin uprawnych, wyd. III poprawione i uzupełnione, SGGW, 1998, s. 415.

[:0-2] PawełP. Struciński PawełP., KatarzynaK. Góralczyk KatarzynaK., Jan K.J.K. Ludwicki Jan K.J.K., Abiotyczne i biotyczne przemiany persystentnych związków chloroorganicznych w środowisku, ROCZN. PZH, 1995, XLVI, NR 3, Zakład Toksykologii Środowiskowej Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie, 1995 .

[:1-3] Woodruff T., Wolff M.S., Davis L.D., Hayward D.: Organochlorine Exposure Estimation in the Study of Cancer Etiology. Environ. Res., 1994 65, 132

[4] Thornton J.: The Product is the Poison. The Case for a Chlorine Phase-out. A Greenpace Raport. Greenpace USA, Washington 1991

[1]

[2]

[3]

[4]