Peter Racine Fricker

Peter Racine Fricker (ur. 5 września 1920 w Londynie, zm. 1 lutego 1990 w Santa Barbara w stanie Kalifornia^[1]) – brytyjski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczył się u R.O. Morrisa w Royal College of Music w Londynie^[1]^[2]. W latach 1941–1946 odbył służbę jako lotnik w Royal Air Force^[1]^[2]. Po demobilizacji uczył się w latach 1946–1948 u Mátyása Seibera^[1]. W 1949 roku otrzymał nagrodę im. Siergieja Kusewickiego za I Symfonię^[2]. Od 1952 do 1964 roku był dyrektorem Morley College w Londynie^[2], od 1955 roku wykładał też kompozycję w Royal College of Music^[1]. Od 1964 roku przebywał w USA, gdzie był wykładowcą Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Barbara^[1]^[2]. Od 1970 do 1974 roku pełnił funkcję kierownika jego wydziału muzycznego^[1].

Pisał utwory o wyrazistej melodyce i fakturze przeważnie kontrapunktycznej^[2]. Posługiwał się zróżnicowanymi technikami kompozytorskimi^[1], od środków quasi-tonalnych po dodekafonię^[2].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

5 symfonii (I 1949, II 1950–1951, III 1960, IV „In memoriam Mátyás Seiber” 1966, V 1975–1976)
Rondo scherzoso (1948)
Koncert skrzypcowy (1949–1950)
Concertante na rożek angielski i orkiestrę smyczkową (1950)
Concertante na 3 fortepiany, smyczki i perkusję (1951)
Koncert altówkowy (1952)
Koncert fortepianowy (1952–1954)
Rapsodia concertante na skrzypce i małą orkiestrę (1954)
Dance Scene (1954)
Litany na podwójną orkiestrę smyczkową (1955)
Comedy Overture (1958)
Toccata na fortepian i orkiestrę (1959)
3 Scenes (1966)
7 Counterpoints (1967)
Concertante na flet, obój, skrzypce i orkiestrę smyczkową (1968)
Carillon Music No. 1 (1969) i No. 2 (1970)
Nocturne na orkiestrę kameralną (1971)
Introitus (1972)
Entrada (1973)
Sinfonia in memoriam Benjamin Britten na 17 instrumentów dętych (1976–1977)
Laudi Concertati na organy i orkiestrę (1979)
Rondeaux na róg i orkiestrę (1982)
Koncert na orkiestrę (1986)
Walk by Quiet Waters (1989)

Night Landscape na sopran i orkiestrę smyczkową (1947)
Musick’s Empire na chór i orkiestrę (1955)
oratorium The Vision of Judgement na sopran, tenora, chór i orkiestrę (1958)
Kantata na tenora i 10 instrumentów (1962)
5 pieśni O long désirs na sopran i orkiestrę (1963)
Magnificat na sopran, alt, tenora, chór i orkiestrę (1968)
Some Superior Nonsense na tenora i zespół instrumentów (1968)
The Roofs na sopran koloraturowy i perkusję (1970)
Come, sleep na kontralt, alt, flet i klarnet basowy (1972)
6 Melodies de Francis Jammes na tenora i trio fortepianowe (1980)
oratorium Whispers at These Curtains na baryton, chór, chór chłopięcy i orkiestrę (1984)

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1185. ISBN 0-02-865527-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 161. ISBN 83-224-0344-5.