Petr Nečas
Data i miejsce urodzenia |
19 listopada 1964 |
---|---|
Premier Republiki Czeskiej | |
Okres |
od 13 lipca 2010 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister pracy i spraw socjalnych Czech | |
Okres |
od 4 września 2006 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Petr Nečas (wym. [ˈpɛtr̩ ˈnɛtʃas]; ur. 19 listopada 1964 w Uherskim Hradišciu) – czeski polityk, parlamentarzysta, w latach 2010–2013 przewodniczący Obywatelskiej Partii Demokratycznej, wicepremier oraz minister pracy i spraw socjalnych od 2006 do 2009, premier Czech od 13 lipca 2010 do 10 lipca 2013.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1988 ukończył studia z dziedziny fizyki na wydziale nauk przyrodniczych Uniwersytetu Masaryka w Brnie. We wrześniu 1988 uzyskał doktorat. W latach 1988–1992 pracował jako technolog w zakładach Tesla w Rožnovie pod Radhoštěm.
W październiku 1991 wstąpił do Obywatelskiej Partii Demokratycznej. W następnym roku został przewodniczącym jej rady regionalnej. Od czerwca 1992 był członkiem komisji spraw zagranicznych Czeskiej Rady Narodowej. Od stycznia 1993 wykonywał mandat deputowanego do Izby Poselskiej. Reelekcję uzyskiwał w wyborach w 1996, 1998, 2002, 2006 i 2010, zasiadając w tej izbie do 2013. We wrześniu 1995 został mianowany wiceministrem obrony. Funkcję tę pełnił do lipca 1996. W 1996 został przewodniczącym parlamentarnej komisji do spraw obrony i bezpieczeństwa.
W 1999 został wybrany wiceprzewodniczącym ODS, a w 2004 pierwszym wiceprzewodniczącym partii. Funkcję tę pełnił do 2010. Od 4 września 2006 do 8 maja 2009 pełnił funkcję wicepremiera oraz ministra pracy i spraw socjalnych w pierwszym i drugim rządzie Mirka Topolánka.
25 marca 2010 został wybrany kandydatem ODS na premiera Republiki Czeskiej w wyborach parlamentarnych w tym samym roku[1]. W wyborach tych ODS zajęła drugie miejsce, a Petr Nečas rozpoczął rozmowy na temat stworzenia wspólnej centroprawicowej koalicji z partiami TOP 09 oraz Sprawy Publiczne (VV)[2]. 20 czerwca 2010 został wybrany na przewodniczącego Obywatelskiej Partii Demokratycznej[3].
28 czerwca 2010 prezydent Václav Klaus desygnował go na urząd premiera i powierzył mu misję sformowania nowego rządu[2]. 12 lipca 2010 trzy partie podpisały porozumienie koalicyjne. 13 lipca 2010 odbyło się zaprzysiężenie rządu, w skład którego weszło sześciu ministrów z ODS, pięciu z TOP 09 oraz czterech z VV[4]. 10 sierpnia 2010 Izba Poselska 118 głosami „za” przy 82 „przeciw” udzieliła wotum zaufania dla jego gabinetu[5]. Od grudnia 2012 do marca 2013 tymczasowo kierował jednocześnie resortem obrony. Z powodu afery korupcyjnej, związanej m.in. z tymczasowym aresztowaniem kierującej jego gabinetem Jany Nagyovej, 17 czerwca 2013 podał się do dymisji[6]. Ustąpił również wówczas z kierowania ODS. Zakończył urzędowanie na stanowisku premiera kilka tygodni później. Po odejściu z polityki zajął się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej w branży konsultingowej, a także prowadzeniem wykładów na prywatnej uczelni CEVRO Institut.
We wrześniu 2013 Jana Nagyová została jego drugą żoną[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nečas: Pro vítězství ODS ve volbách jsem připraven na vše. novinky.cz, 25 marca 2010. [dostęp 2017-08-30]. (cz.).
- ↑ a b Czech Civic Democrat leader Necas to become new PM. reuters.com, 27 czerwca 2010. [dostęp 2017-08-30]. (ang.).
- ↑ Petr Nečas byl zvolen předsedou ODS. Získal 87 procent hlasů. nova.cz, 20 czerwca 2010. [dostęp 2017-08-30]. (cz.).
- ↑ Members of Prime Minister Petr Nečas' Government are Named. vlada.cz, 13 lipca 2010. [dostęp 2017-08-30]. (ang.).
- ↑ Czeski parlament zatwierdził rząd. tvn24.pl, 10 sierpnia 2010. [dostęp 2017-08-30].
- ↑ Premier Czech po aferze korupcyjnej: Rezygnuję. wyborcza.pl, 17 czerwca 2013. [dostęp 2017-08-30].
- ↑ Expremiér Nečas se oženil s Janou Nagyovou. ceskatelevize.cz, 21 września 2013. [dostęp 2017-08-30]. (cz.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Životopis Petra Nečase. petr-necas.cz. [dostęp 2017-08-30]. (cz.).
- Petr Nečas. nasipolitici.cz. [dostęp 2017-08-30]. (cz.).
- Naši lidé: RNDr. Petr Nečas. ods.cz. [dostęp 2017-08-30]. (cz.).