Przejdź do zawartości

Petra Kronberger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Petra Kronberger
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1969
St. Johann im Pongau

Klub

SC Werfenweng

Wzrost

170 cm

Debiut w PŚ

26.11 1987, Sestriere (20. miejsce – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

11.12 1987, Leukerbad
(15. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

14.01 1988, Zinal (3. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Albertville 1992 narciarstwo alpejskie
(slalom)
złoto Albertville 1992 narciarstwo alpejskie
(kombinacja)
Mistrzostwa świata
złoto Saalbach 1991 zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Sälen 1987 slalom gigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1989/1990
Kryształowa Kula
1990/1991
Kryształowa Kula
1991/1992
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
1989/1990
2. miejsce
1991/1992
3. miejsce
1990/1991
Puchar Świata (Slalom)
Mała Kryształowa Kula
1990/1991
Puchar Świata (Gigant)
2. miejsce
1990/1991
Puchar Świata (Kombinacja)
3. miejsce
1987/1988
3. miejsce
1989/1990

Petra Kronberger (ur. 12 lutego 1969 w St. Johann im Pongau) – austriacka narciarka alpejska, dwukrotna mistrzyni olimpijska, mistrzyni świata oraz trzykrotna zdobywczyni Pucharu świata. Jedna z niewielu zawodniczek, które wygrywały zawody we wszystkich konkurencjach.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Petra Kronberger osiągnęła w lutym 1987 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Sälen/Hemsedal wywalczyła srebrny medal w gigancie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 26 listopada 1987 roku w Sestriere, gdzie zajęła 20. miejsce w slalomie[1]. Dwa tygodnie później, 11 grudnia w Leukerbad, zdobyła pierwsze punkty, zajmując piętnaste miejsce w zjeździe. W kolejnych startach punktowała jeszcze kilkukrotnie, w tym dwukrotnie stawała na podium: 14 stycznia w Zinal była trzecia w zjeździe, a 24 stycznia w Bad Gastein trzecie miejsce zajęła w kombinacji. W klasyfikacji generalnej zajęła siedemnaste miejsce, a w klasyfikacji kombinacji była trzecia za Brigitte Oertli ze Szwajcarii oraz swą rodaczką, Anitą Wachter. W lutym 1988 roku wystąpiła na igrzyska olimpijskie w Calgary, gdzie jej najlepszym wynikiem było szóste miejsce w zjeździe. Kolejny raz na podium stanęła 16 grudnia 1988 roku w Altenmarkt, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. Było to jednak jej jedyne podium w sezonie 1988/1989, który ukończyła na 24. miejscu. Wystąpiła także na mistrzostwach świata w Vail, zajmując między innymi siódme miejsce w kombinacji.

Przez trzy kolejne sezony Austriaczka zwyciężała w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, zostając drugą po Annemarie Moser-Pröll zawodniczką w historii, która trzy razy z rzędy zdobywała Kryształową Kulę. W tym czasie łącznie aż 31. razy stawała na podium, odnosząc przy tym szesnaście zwycięstw. Pierwszy triumf w karierze odniosła 16 grudnia 1989 roku w Panoramie, gdzie była najlepsza w zjeździe. Już następnego dnia wygrała kolejny zjazd, a następnie wygrywała giganta 8 stycznia 1990 roku w Hinterstoder, kombinację 14 stycznia 1990 roku w Haus, giganta 28 stycznia 1990 roku w Santa Caterina, slalom 13 marca 1990 roku w Vemdalen, giganta i slalom w dniach 1-2 grudnia 1990 roku w Valzoldana, supergiganta 9 grudnia w Altenmarkt, zjazd 21 grudnia 1990 roku w Morzine, kombinację 7 stycznia 1991 roku w Bad Kleinkirchheim, slalom 13 stycznia w Kranjskiej Gorze, zjazd i supergiganta w dniach 18-19 stycznia w Méribel oraz zjazd 21 grudnia 1991 roku w Serre-Chevalier i 14 marca 1992 roku w Panoramie. Ostatni raz na podium stanęła 6 grudnia 1992 roku w Steamboat Springs, gdzie zajęła trzecie miejsce w slalomie. Poza zwycięstwami w klasyfikacji generalnej Kronberger była druga w klasyfikacji zjazdu oraz trzecia w gigancie i kombinacji w sezonie 1989/1990, trzecia w zjeździe, najlepsza w slalomie i druga w supergigancie w sezonie 1990/1991 oraz druga w zjeździe i czwarta w klasyfikacji slalomu w sezonie 1991/1992.

W 1991 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, zdobywając złoty medal w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziła Francuzkę Nathalie Bouvier oraz Swietłanę Gładyszewą z ZSRR. Trzy dni później wzięła udział w supergigancie, który ukończyła na szóstej pozycji. Podczas przejazdu Austriaczka upadła i mimo ukończenia konkurencji w pozostałych wyścigach już nie wystąpiła[2]. Rok później brała udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie wystąpiła we wszystkich konkurencjach. Rozpoczęła od zwycięstwa w kombinacji, uzyskując najlepszy czas zjazd i trzeci zjazd slalomu. Pozostałe miejsca na podium zajęły Anita Wachter i Florence Masnada z Francji. Dwa dni później Kronberger zajęła piąte miejsce w zjeździe, a następnie była czwarta w supergigancie. W zawodach tych walkę o podium przegrała z Niemką Katją Seizinger o 0,01 sekundy. Rywalizację w gigancie zakończyła już na pierwszym przejeździe i ostatecznie nie była klasyfikowana. Na koniec Austriaczka zwyciężyła w slalomie. Po pierwszym przejeździe zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Julie Parisien z USA 0,06 sekundy. W drugim przejeździe drugi wynik, co dało jej jednak najlepszy łączny czas i zwycięstwo. Ostatecznie o 0,42 sekundy wyprzedziła Annelise Coberger z Nowej Zelandii, a o 0,67 sekundy pokonała Blankę Fernández Ochoę z Hiszpanii. W grudniu 1992 roku ogłosiła zakończenie kariery[3].

Kronberger kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Austrii, w tym złote w gigancie i supergigancie w 1989 roku[4]. W latach 1990, 1991 i 1992 była wybierana sportsmenką roku w Austrii, a w 1990 roku otrzymała nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich[5]. Ponadto w 1992 roku została odznaczona Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[6].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
6. 19 lutego 1988 Kanada Calgary Zjazd 1:25,86 +1,17 Marina Kiehl
11. 21 lutego 1988 Kanada Calgary Kombinacja 29,25 pkt +58,76 pkt Austria Anita Wachter
14. 24 lutego 1988 Kanada Calgary Gigant 2:06,49 +5,82 Szwajcaria Vreni Schneider
1. 13 lutego 1992 Francja Albertville Kombinacja 2,55 pkt - -
5. 15 lutego 1992 Francja Albertville Zjazd 1:52,55 +0,18 Kanada Kerrin Lee-Gartner
4. 18 lutego 1992 Francja Albertville Supergigant 1:21,22 +1,98 Włochy Deborah Compagnoni
DNF1 19 lutego 1992 Francja Albertville Gigant 2:12,74 - Szwecja Pernilla Wiberg
1. 20 lutego 1992 Francja Albertville Slalom 1:32,68 - -
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
7. 2 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 5,65 pkt +34,06 pkt Stany Zjednoczone Tamara McKinney
12. 5 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 1:46,50 +2,33 Szwajcaria Maria Walliser
8. 8 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:19,46 +0,92 Austria Ulrike Maier
1. 26 stycznia 1991 Austria Saalbach Zjazd 1:29,12 - -
6. 29 stycznia 1991 Austria Saalbach Supergigant 1:08,72 +0,57 Austria Ulrike Maier
DNF 31 stycznia 1991 Austria Saalbach Kombinacja 26,45 pkt - Szwajcaria Chantal Bournissen
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
2. 20 marca 1987 Szwecja Sälen Gigant 2:22,07 +0,73 Włochy Deborah Compagnoni
5. 21 marca 1987 Szwecja Sälen Slalom 1:39,41 +0,58 Austria Ingrid Stöckl

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kanada Panorama – 16 grudnia 1989 (zjazd)
  2. Kanada Panorama – 17 grudnia 1989 (zjazd)
  3. Austria Hinterstoder – 8 stycznia 1990 (gigant)
  4. Austria Haus – 14 stycznia 1990 (kombinacja)
  5. Włochy Santa Caterina – 28 stycznia 1990 (gigant)
  6. Norwegia Vemdalen – 13 marca 1990 (slalom)
  7. Włochy Valzoldana – 1 grudnia 1990 (gigant)
  8. Włochy Valzoldana – 2 grudnia 1990 (slalom)
  9. Austria Altenmarkt im Pongau – 9 grudnia 1990 (supergigant)
  10. Francja Morzine – 21 grudnia 1990 (zjazd)
  11. Austria Bad Kleinkirchheim – 7 stycznia 1991 (kombinacja)
  12. Kranjska Gora – 13 stycznia 1991 (slalom)
  13. Francja Méribel – 18 stycznia 1991 (zjazd)
  14. Francja Méribel – 19 stycznia 1991 (supergigant)
  15. Francja Serre-Chevalier – 21 grudnia 1991 (zjazd)
  16. Kanada Panorama – 14 marca 1992 (zjazd)
  • Łącznie 16 wygranych (6 zjazdów, 3 giganty, 3 slalomy, 2 supergiganty i 2 kombinacje).

Pozostałe miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szwajcaria Veysonnaz14 stycznia 1988 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Austria Bad Gastein24 stycznia 1988 (kombinacja) – 3. miejsce
  3. Austria Altenmarkt16 grudnia 1988 (kombinacja) – 3. miejsce
  4. Argentyna Las Leñas9 sierpnia 1989 (supergigant) – 3. miejsce
  5. Austria Haus13 stycznia 1990 (zjazd) – 2. miejsce
  6. Włochy Santa Caterina27 stycznia 1990 (supergigant) – 3. miejsce
  7. Włochy Santa Caterina27 stycznia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
  8. Szwecja Åre16 marca 1990 (supergigant) – 3. miejsce
  9. Austria Altenmarkt8 grudnia 1990 (zjazd) – 2. miejsce
  10. Szwajcaria Meiringen16 grudnia 1990 (supergigant) – 2. miejsce
  11. Kranjska Gora11 stycznia 1991 (gigant) – 3. miejsce
  12. Stany Zjednoczone Waterville Valley20 marca 1991 (slalom) – 3. miejsce
  13. Austria Lech30 listopada 1991 (slalom) – 2. miejsce
  14. Austria Lech1 grudnia 1991 (slalom) – 3. miejsce
  15. Włochy Santa Caterina15 grudnia 1991 (supergigant) – 2. miejsce
  16. Szwajcaria Grindelwald2 lutego 1992 (kombinacja) – 2. miejsce
  17. Norwegia Narwik29 lutego 1992 (slalom) – 3. miejsce
  18. Stany Zjednoczone Vail8 marca 1992 (supergigant) – 2. miejsce
  19. Stany Zjednoczone Steamboat Springs6 grudnia 1992 (slalom) – 3. miejsce

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]