Petro Poroszenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Petro Poroszenko
Ilustracja
Petro Poroszenko (2014)
Data i miejsce urodzenia 26 września 1965
Bołgrad
Prezydent Ukrainy
Okres od 7 czerwca 2014
do 20 maja 2019
Przynależność polityczna Blok Petra Poroszenki
Pierwsza dama Maryna Poroszenko
Poprzednik Ołeksandr Turczynow (p.o.)
Następca Wołodymyr Zełenski
Minister spraw zagranicznych Ukrainy
Okres od 9 października 2009
do 11 marca 2010
Przynależność polityczna Nasza Ukraina
Poprzednik Wołodymyr Chandohij (p.o.)
Następca Kostiantyn Hryszczenko
Petro Poroshenko Signature 2014.png
Odznaczenia
Order Za Zasługi II klasy (Ukraina) Order Za Zasługi III klasy (Ukraina) Order Republiki (Mołdawia) Order Orła Białego
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Petro Ołeksijowycz Poroszenko, ukr. Петро Олексійович Порошенко (ur. 26 września 1965 w Bołgradzie) – ukraiński polityk i przedsiębiorca, z wykształcenia ekonomista. Minister spraw zagranicznych w latach 2009–2010, minister rozwoju gospodarczego i handlu w 2012. W latach 2014–2019 prezydent Ukrainy.

Życiorys

W 1989 ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Kijowskim.

W latach 90. w okresie przemian zajął się działalnością gospodarczą. W 1996 założył przedsiębiorstwo cukiernicze Roshen. Wpływy w branży cukierniczej przyniosły mu przydomek „króla czekolady”[1]. Jest również właścicielem kanału telewizyjnego 5 kanał. Działalność biznesowa przyniosła mu ogromne zyski, dzięki którym stał się jednym z najbogatszych Ukraińców (w 2014 „Forbes” plasował go na 6. miejscu tworzonej przez siebie listy, wyceniając jego aktywa na 1,3 miliarda USD[2]).

W latach 1998, 2002 i 2006 uzyskiwał mandat deputowanego do Rady Najwyższej. Działał w Zjednoczonej Socjaldemokratycznej Partii Ukrainy. Odszedł z niej w 2001, utworzył w oparciu o grupę deputowanych Partię Solidarność, z którą wszedł do Naszej Ukrainy. Był jednym z przywódców pomarańczowej rewolucji, a także jednym z głównych jej sponsorów.

W 2004 objął kierownictwo Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony, ustąpił po kilku miesiącach na skutek konfliktu z ówczesną premier Julią Tymoszenko. W 2005 razem z czołówką Partii Solidarność wstąpił do Ludowego Związku „Nasza Ukraina” (PS formalnie nie została postawiona w stan likwidacji, lecz faktycznie zaprzestała w tym czasie dalszej działalności). Latem 2006 był kandydatem „pomarańczowej” koalicji na stanowisko przewodniczącego Rady Najwyższej, jego kandydatura upadła po przejściu Ołeksandra Moroza na stronę Partii Regionów. W 2007 nie znalazł się na liście wyborczej. W tym samym roku mianowano go przewodniczącym rady Narodowego Banku Ukrainy.

9 października 2009 został ministrem spraw zagranicznych Ukrainy, urząd ten zajmował do 11 marca 2010. Powrócił do rządu 23 marca 2012. W kontrolowanym przez Partię Regionów pierwszym gabinecie Mykoły Azarowa objął stanowisko ministra rozwoju gospodarczego i handlu. W wyborach w 2012 ponownie uzyskał mandat poselski jako kandydat niezależny[3]. Zakończył następnie urzędowanie na stanowisku ministra. W 2013 został jednym ze sponsorów Euromajdanu, które doprowadziły do zmiany władzy w Kijowie[4].

29 marca 2014 ogłosił, iż zamierza startować w wyborach prezydenckich w 2014[5]. W głosowaniu z 25 maja 2014 zwyciężył w pierwszej turze, otrzymując w niej 54,7% głosów[6]. 7 czerwca 2014 złożył przysięgę w Radzie Najwyższej Ukrainy, rozpoczynając pięcioletnią kadencję prezydenta Ukrainy[7]. 25 sierpnia 2014 zarządził przedterminowe wybory parlamentarne do Rady Najwyższej[8]. W styczniu 2019 oficjalnie ogłosił ubieganie się o reelekcję w wyborach prezydenckich w tym samym roku[9].

W 2019 zdecydował się ubiegać o reelekcję w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze głosowania z 31 marca z wynikiem ponad 15,9% głosów zajął drugie miejsce za Wołodymyrem Zełenskim, którego poparło 30,2% głosujących. W drugiej turze głosowania z 21 kwietnia Petro Poroszenko otrzymał 24,5% głosów, przegrywając tym samym ze swoim konkurentem[10]. Zakończył urzędowanie 20 maja 2019, kiedy to zaprzysiężono jego następcę[11].

Życie prywatne

W 1984 poślubił Marynę. Ma czwórkę dzieci: synów Ołeksija (ur. 1985) i Mychajła (ur. 2001) oraz córki bliźniaczki Jewheniję i Ołeksandrę (ur. 2000)[12].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Profile: Ukraine's President Petro Poroshenko (ang.). bbc.com, 7 czerwca 2014. [dostęp 2015-05-12].
  2. ↑ Петр Порошенко (ros.). forbes.ua. [dostęp 2014-11-06].
  3. ↑ Serwis CVK – Wybory 2012 (ukr.). [dostęp 2012-10-30].
  4. ↑ „Potrzebny jest pokój, bezpieczeństwo i zjednoczenie”. Ukraina ma nowego prezydenta. tvp.info, 7 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-07].
  5. ↑ Poroszenko wystartuje w wyborach prezydenckich, Jaceniuk nie. pb.pl, 29 marca 2014. [dostęp 2014-03-29].
  6. ↑ Serwis CVK – Wybory 2014 (ukr.). [dostęp 2014-05-29].
  7. ↑ Ukraina ma nowego prezydenta. tvp.info, 7 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-07].
  8. ↑ Early parliamentary elections in Ukraine set for October 26 (ang.). tass.com, 27 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-31].
  9. ↑ Poroszenko powalczy o kolejną kadencję. Zapowiada starania o członkostwo w Unii. tvn24.pl, 29 stycznia 2018. [dostęp 2019-02-05].
  10. ↑ Serwis CVK – Wybory 2019 (ukr.). [dostęp 2019-04-23].
  11. ↑ Zełenski zaprzysiężony na prezydenta Ukrainy. Pierwsza decyzja: rozwiązanie parlamentu. tvp.info, 20 maja 2019. [dostęp 2019-05-20].
  12. ↑ Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua (ukr.). [dostęp 2014-11-08].
  13. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 198
  14. ↑ Polska wspiera Mołdawię i Ukrainę na proeuropejskiej drodze. prezydent.pl, 20 listopada 2014. [dostęp 2016-12-29].

Bibliografia

p • d • e
Prezydenci Ukrainy
Zachodnioukraińska Republika Ludowa
1918–1919		 Flag of the President of Ukraine.svg
Ukraińska Republika Ludowa i Hetmanat
1917–1921 (na emigracji 1921–1992)
Ukraina od 1991
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Petro_Poroszenko&oldid=56713589”