Petyr Peszew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Petyr Peszew
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1858
Sewliewo

Data i miejsce śmierci

19 stycznia 1931
Sofia

Minister sprawiedliwości Bułgarii
Okres

od 17 września 1894
do 9 grudnia 1894

Poprzednik

Wasił Radosławow

Następca

Dimityr Minczewicz

Minister sprawiedliwości Bułgarii
Okres

od 18 stycznia 1899
do 27 listopada 1900

Przynależność polityczna

Partia Liberalna

Poprzednik

Georgi Zgurew

Następca

Petyr Danczow

Minister sprawiedliwości Bułgarii
Okres

od 4 lipca 1913
do 23 września 1913

Poprzednik

Petyr Abraszew

Następca

Christo Popow

Minister edukacji Bułgarii
Okres

od 4 lipca 1913
do 21 czerwca 1918

Poprzednik

Iwan Peew

Następca

Stojan Kosturkow

Petyr Iwanow Peszew (bułg. Петър Иванов Пешев; ur. 8 sierpnia 1858 w Sewliewie, zm. 19 stycznia 1931 w Sofii[1]) – bułgarski prawnik i polityk, działacz Partii Narodowo-Liberalnej, trzykrotny minister sprawiedliwości, w latach 1913–1918 minister edukacji, deputowany do Zgromadzenia Narodowego 7. (1893–1894), 8. (1894–1896) i 10-18 kadencji[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Iwanczo i Nedelji. W latach 1984-1876 uczył się w szkole klasztornej, a następnie podjął pracę jako nauczyciel w Sewliewie[2]. W 1800 ukończył gimnazjum w Rosji i podjął studia prawnicze na uniwersytecie moskiewskim[1]. W 1884, po ich ukończeniu powrócił do kraju i rozpoczął pracę w ministerstwie sprawiedliwości. W 1887 powrócił do rodzinnego Sewliewa, gdzie pracował w zawodzie adwokata. Należał do Partii Liberalnej i był jednym z najbliższych współpracowników Wasiła Radosławowa[1]. 4 listopada 1919 został aresztowany i oskarżony o współudział w katastrofie narodowej, jak określano klęskę Bułgarii w I wojnie światowej. Skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności, w 1924 opuścił więzienie na mocy amnestii. W ostatnich latach życia zajmował się działalnością publicystyczną i pisał pamiętniki[2].

Był żonaty (żona Canka z d. Petrowa)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Taszo Taszew: Министрите на България 1879–1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 366-367. ISBN 978-954-430-603-8.
  2. a b c „СТЕФАН, МИНЧО И ПЕТЪР ПЕШЕВИ“ = [online], daritelite.bg, 5 sierpnia 2021 (bułg.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Taszo Taszew: Министрите на България 1879–1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 366-367. ISBN 978-954-430-603-8.