Phaeosphaeria nodorum
 Liść pszenicy porażony przez Phaeosphaeria nodorum | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Phaeosphaeria nodorum |
| Nazwa systematyczna | |
| Phaeosphaeria nodorum (E. Müll.) Hedjar. Sydowia 22(1-4): 79 (1969) | |
Phaeosphaeria nodorum (E. Müll.) Hedjar. – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Wywołuje chorobę o nazwie septorioza plew pszenicy[2].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phaeosphaeria, Phaeosphaeriaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1952 r. Emil Müller nadając mu nazwę Leptosphaeria nodorum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu G-A. Hedjaroude w 1969 r.[1]
- Leptosphaeria nodorum E. Müll. 1952
- Phoma hennebergii Lopr. 1893
- Septoria glumarum Pass. 1879
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Tworzy kuliste, zanurzone w tkankach roślin owocniki o barwie od brązowej do czarnej i średnicy 150–200 μm. Mają ściany o grubości do 5 grubościennych komórek pseudoparenchymy. Ostiole mają średnicę do 15 μm i są nieco brodawkowate. Worki o rozmiarach 47,5–65 × 8–10 μm, bitunikowe, zgrubiałe, cylindryczne lub zakrzywione, krótko spiczaste, 8-zarodnikowe. Askospory wrzecionowate, niemal bezbarwne, lub jasnobrązowe, z 3 przegrodami. Mają rozmiar 19,5–22,5 × 5–4 μm, są zwężone w miejscu przegród i mają nabrzmiałą ostatnią komórkę. Strzępki pseudoparenchymy nitkowate, bezbarwne, z przegrodami[4].
Pyknidia zanurzone, kuliste, o barwie od miodowej do ciemnobrązowej i średnicy 140–200 μm. Mają ściany zbudowane z kilku warstw (do 5) grubych, cienkościennych, miodowożółtych komórek pseudoparenchymy komórek, nieco większych i bardziej grubościennych w pobliżu ostioli. Jest ona nieco brodawkowata i ma średnicę do 25 μm. Komórki konidiotwórcze wyrastają z wewnętrznej warstwy pseudoparenchymy. Są nieco gruszkowate lub cylindryczne, bezbarwne, bez przegród, niezróżnicowane, o długości 6 μm i szerokości 4–6 μm. Zarodniki bezbarwne, cylindryczne, proste, czasami zagięte, najczęściej z 3-przegrodami, tępą podstawą i tępym wierzchołkiem. Rozmiary: 22–30 × 2,5–3 μm[4].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Jest szeroko rozprzestrzeniony. Poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach[4].
Pasożyt, grzyb mikroskopijny rozwijający się jako endobiont w tkankach roślin. Stwierdzono jego występowanie na pszenicy, życie i wiechlinie łąkowej[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2016-12-24]. (ang.).
- ↑ Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, ISBN 978-83-09-01077-7.
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2016-12-24]. (ang.).
- ↑ a b c d Mycobank. Phaeosphaeria nodorum. [dostęp 2016-12-24].