Dujkerczyk modry
| Philantomba monticola[1] | |||
| (Thunberg, 1789) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
dujkerczyk modry | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Dujkerczyk modry[3] (Philantomba monticola)[4] – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych, jeden z najmniejszych dujkerów.
Występowanie i biotop[edytuj | edytuj kod]
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje obszary od wschodniej Nigerii przez Afrykę Środkową po południowo-zachodnią część Afryki Wschodniej.
Jego siedliskiem są tereny z gęstym podszytem.
Charakterystyka ogólna[edytuj | edytuj kod]
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Długość ciała | 55–72 cm |
| Wysokość w kłębie | 30–40 cm |
| Masa ciała | 4–10 kg |
| Dojrzałość płciowa | ok. 1 roku |
| Ciąża | ok. 4 miesięcy |
| Liczba młodych w miocie |
1 |
| Długość życia | 10–15 lat |
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Mała antylopa o brązowym ubarwieniu grzbietu, z niebieskim odcieniem, jasnym spodem. Spodnia część ogona jest biała. Krótkie rogi występują u przedstawicieli obydwu płci, u samców osiągając długość do 10 cm, u samic – do 4 cm. Samice są nieco większe od samców.
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Dieta dujkera modrego jest uzależniona od pory roku i środowiska. Żywią się owocami, kwiatami, owadami, grzybami i drobnymi kręgowcami. Są aktywne w ciągu dnia, na noc wracają do stałego miejsca wypoczynku. Żyją 10–15 lat.
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie gatunek monogamiczny. Samice osiągają dojrzałość płciową pomiędzy 9–12 a samce pomiędzy 12–18 miesiącem życia. W okresie rozrodu samce bronią zajmowanego terytorium, a samica opiekuje się młodym.
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
- P. monticola aequatorialis Matschie, 1892
- P. monticola anchietae Bocage, 1879
- P. monticola bicolor Gray, 1863
- P. monticola congicus Lönnberg, 1908
- P. monticola defriesi W. Rothschild, 1904
- P. monticola hecki Matschie, 1897
- P. monticola lugens Thomas, 1898
- P. monticola melanorheus Gray, 1846
- P. monticola monticola Thunberg, 1789
- P. monticola musculoides Heller, 1913
- P. monticola simpsoni Thomas, 1910
- P. monticola sundevalli Fitzinger, 1869
Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Gatunek jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik II) – jako Philantomba monticola[5].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (least concern – niskiego ryzyka)[2].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Fauna and Flora Of Africa. [dostęp 2007-12-12]. (ang.).
- Honolulu Zoo: Blue Duiker. [dostęp 2007-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 grudnia 2007)]. (ang.).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Philantomba monticola, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Philantomba monticola, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Philantomba monticola. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 16 stycznia 2009]
- ↑ Appendices I, II and III of CITES. cites.org, 12 czerwca 2013. [dostęp 2013-06-26]. (ang.).