Philipp Wirich von Daun
 Philipp Wirich von Daun | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wicekról Neapolu | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wicekról Neapolu | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Namiestnik Niderlandów Austriackich | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Philipp Wirich von Daun lub Dhaun (ur. 19 października 1669 w Wiedniu, zm. 30 lipca 1741 tamże) – austriacki polityk i wysoki urzędnik państwowy. Jego synem był jeszcze sławniejszy wódz Leopold von Daun.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Philipp Wirich von Daun urodził się w Wiedniu jako syn feldmarszałka hr. Wilhelma von Daun. Philipp Wirich służył w wojnie o hiszpańską sukcesję pod Eugeniuszem Sabaudzkim i zyskał sławę wojenną podczas udanej obrony Turynu w 1706 roku. 30 września 1707 roku zajął Gaetę.
Był dwukrotnym (od 1707 do 1708 i od 1713 do 1719) wicekrólem Neapolu. 12 stycznia 1708 został mianowany na stopień marszałka polnego[1].
W roku 1718 przegrał bitwę pod Milazzo podczas wojny poczwórnego sojuszu Anglii, Holandii, Francji i Austrii przeciw Hiszpanom, usiłującym podbić Sycylię.
Następnie był namiestnikiem Niderlandów Austriackich od listopada 1724 do 9 października 1725. Miał przygotować przybycie nowego gubernatora Marii Elżbiety Austriackiej, siostry cesarza Karola VI. Poprzednie nieudane rządy Hercule-Louis Turinettiego, mariza Prié spowodwały, że Daun był przyjęty przez Belgów jak zbawca. Wykorzystał popularność by zreformować obronność Belgii; włączając rodzime regimenty do cesarskiej armii austriackiej[2]
Od 1725 do 1736 roku był gubernatorem Mediolanu. W latach 1713–1719 Johann Lucas von Hildebrandt zbudował dla niego „Daun´scher Palast”, znany dziś jako pałac Kinskich, ponieważ od 1764 znajdował się w rękach rodziny Kinsky. Von Daun zmarł w Wiedniu i został pochowany w kaplicy św. Jerzego w Augustinerkirche.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 24.
- ↑ Zedinger, R. (2000). Die Verwaltung der Österreichischen Niederlande in Wien (1714 – 1795), Böhlau Verlag, p. 141-142.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antonio Schmidt-Brentano: Kaiserliche und k.k. Generale (1618-1815). Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2006.
- www.worldstatesmen.org/Belgium