Pieśń narodowa za pomyślność króla

Pieśń narodowa za pomyślność Króla (tytuł oryginalny: Hymn na rocznicę ogłoszenia Królestwa Polskiego z woli Naczelnego Wodza Wojsku Polskiemu do śpiewania podany) – oficjalny hymn Królestwa Polskiego od 1816 roku.

Historia

Aleksander I – cesarz Rosji i król Polski

Został on zamówiony przez księcia Konstantego. Był on pomyślany jako pieśń na cześć Aleksandra I Romanowa, będącego jednocześnie królem Polski i carem Rosji.

Tekst pieśni został napisany przez Alojzego Felińskiego, adiutanta Tadeusza Kościuszki. Był on wzorowany na angielskim hymnie królewskim. Pierwotny tekst został opublikowany w "Gazecie Warszawskiej" w dniu 20 lipca 1816 roku. Kończył się on słowami "Naszego Króla zachowaj nam Panie".

Melodia pieśni została skomponowana przez Jana Nepomucena Piotra Kaszewskiego.

Prawykonanie hymnu nastąpiło w Warszawie w dniu 3 sierpnia 1816 roku. Był to dzień imienin "N. Cesarzowej Marii Teodorówny, matki najukochańszego monarchy naszego".

Pojawiający się w tytule i refrenie 'Król', odnosił się do cesarza rosyjskiego, który według postanowień Kongresu wiedeńskiego i nadanej na ich podstawie Konstytucji z 1815 był konstytucyjnym władcą Królestwa Polskiego. Trzecia zwrotka tytułowała go Aniołem pokoju. Już w roku 1817 nieoficjalnie zaczęto śpiewać refren ze słowami Naszą ojczyznę racz nam wrócić, Panie.

Po pierwszej wojnie światowej utwór stracił pozycję oficjalnego hymnu państwowego na rzecz Mazurka Dąbrowskiego (ostatecznie od roku 1927), zmieniono tekst, usuwając adnotacje monarchistyczne. Pieśń do dnia dzisiejszego, w zmienionej wersji i ze zmienioną melodią (na melodię pieśni katolickiej Serdeczna Matko), wciąż jest często odśpiewywana w kościołach podczas mszy świętych i nabożeństw. Pieśń ta na dzień dzisiejszy przez wielu traktowana jest jako nieoficjalny polski hymn narodowy (Boże, coś Polskę).

Tekst

Boże, coś Polskę przez tak liczne wieki

Otaczał blaskiem potęgi i chwały

I tarczą swojej zasłaniał opieki

Od nieszczęść, które przywalić ją miały.

Przed Twe ołtarze zanosim błaganie,

Naszego Króla zachowaj nam Panie!

Tyś, coś ją potem tknięty jej upadkiem

Wspierał walczącą za najświętszą sprawę

I chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem

Wśród samych nieszczęść pomnożył jej sławę.

Przed Twe ołtarze zanosim błaganie,

Naszego Króla zachowaj nam Panie!

Ty, coś na koniec nowymi ją cudy

Wskrzesił i sławne z klęsk wzajemnych w boju

Połączył z sobą dwa braterskie ludy

Pod jedno berło Anioła pokoju.

Przed Twe ołtarze zanosim błaganie,

Naszego Króla zachowaj nam Panie!

Wróć nowej Polsce świetność starożytną

I spraw niech pod Nim szczęśliwą zostanie

Niech zaprzyjaźnione dwa narody kwitną

I błogosławią Jego panowanie.

Przed Twe ołtarze zanosim błaganie,

Naszego Króla zachowaj nam Panie!

Zobacz też

• Boże, coś Polskę
• Polskie pieśni hymniczne