Przejdź do zawartości

Pienik ślinianka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pienik ślinianka
Philaenus spumarius
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

(bez rangi) piewiki
Podrząd

Cicadomorpha

Rodzina

pienikowate

Rodzaj

Philaenus

Gatunek

pienik ślinianka

Synonimy

Cicada spumarius Linnaeus, 1758

Pienik ślinianka (Philaenus spumarius) – gatunek pluskwiaka z rodziny pienikowatych. W Polsce pospolity[1].

Morfologia i biologia

[edytuj | edytuj kod]

Pluskwiak o ciele owalnym, wydłużonym, długości od 5,8 do 6,7 mm. Ubarwienie tego owada jest bardzo zmienne, od jasnego do ciemnego, może być jednobarwne lub wzorzyste. Głowa o silnie wypukłym, jasnym z ciemnymi, poprzecznymi pasami frontoclypeus. Dwa początkowe człony czułków jasne. Kształt kolców na edeagusie samców zmienia się stopniowo od populacji północno- do południowoeuropejskich[2].

Larwa pienika w pienistej wydzielinie

Dorosłe osobniki są słabo widoczne. Larwy są jaskrawozielonego koloru i żyją na różnych roślinach w wydzielinie podobnej do śliny, powstałej na skutek wdmuchiwania powietrza we własne odchody zawierające białko (stąd efekt spienienia). Chroni je ona przed wysychaniem i drapieżnikami[1].

Ten szkodnik upraw występuje licznie na łąkach i w zaroślach krzewiastych, również na brzegach lasów[potrzebny przypis].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Holarktycznie rozprzestrzeniony, polifagiczny ubikwist. W Polsce najpospolitszy z piewików[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Eisenreich W., Handel A., Zimmer U.: Rozpoznawanie roślin i zwierząt. Praktyczny przewodnik. Warszawa: Elispa Sp. z o.o., 2005, s. 300. ISBN 83-7265-073-X.
  2. Walter J. Le Quesne: Handbooks for the identification of British Insects. Vol. II. part 2 (a). Hemiptera. Cicadomorpha (excluding Deltocephalinae and Typhlocybinae). Londyn: Royal Entomological Society of London, 1965, s. 7.
  3. Philaenus spumarius. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2016-03-10].