Przejdź do zawartości

Pienik olchowiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pienik olchowiec
Aphrophora alni[1]
(Fallén, 1805)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

pluskwiaki

(bez rangi) piewiki
Podrząd

Cicadomorpha

Rodzina

pienikowate

Rodzaj

Aphrophora

Gatunek

pienik olchowiec

Pienik olchowiec, pienik olszowiec (Aphrophora alni) – gatunek pluskwiaka z rodziny pienikowatych.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Pienik o ciele długości od 9,1 do 10,2 mm. Głowa, przedplecze, tarczka i przednie skrzydła pokryte punktami szczecinkowymi. Stosunek długości ciemienia do jego szerokości wraz z oczami wynosi między od 0,24 do 0,31, stosunek długości przedplecza do długości ciemienia między 2,1 a 2,35, zaś szerokość przedplecza między 2,65 a 3,05 mm. Zaustek silnie wypukły. Płytka ciemienia ponad dwukrotnie szersza niż dłuższa. Na silnie, czarno punktowanym ciemieniu jasna, wyniesiona linia środkowa. Na brązowawych skrzydłach przednich dwie wyraźne, białe plamki przy krawędzi kostalnej, wokół których często tworzą się trzy ciemniejsze przepaski. Niekiedy skrzydła ciemnobrązowe z tylko jedną jasną plamką. Punktowanie przednich skrzydeł na białych łatkach bezbarwne, natomiast gdzie indziej czarne. Samiec ma wcięte na wierzchołku paramery i wąski edeagus[2].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w całej Europie oraz w Azji. Spotykany licznie w lasach liściastych, szczególnie w lasach łęgowych. Dorosłe owady pojawiają się w czerwcu i występują do października, żerują głównie na olszach i wierzbach. Larwy żyją otoczone wydzieliną na świerząbku, jeżynach, ostach[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Aphrophora alni, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Walter J. Le Quesne: Handbooks for the identification of British Insects. Vol. II. part 2 (a). Hemiptera. Cicadomorpha (excluding Deltocephalinae and Typhlocybinae). Londyn: Royal Entomological Society of London, 1965, s. 8-11.
  3. L'ubomír Brtek: Świat zwierząt. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1989, s. 114-115. ISBN 83-09-00747-7.