Pietniczany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pietniczany
Piatniczany
Ilustracja
Cerkiew w Pietniczanach
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

stryjski

Populacja (2001)
• liczba ludności


909

Kod pocztowy

82423

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pietniczany”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pietniczany”
Ziemia49°22′12″N 23°56′06″E/49,370000 23,935000

Pietniczany (ukr. П'ятничани) – wieś na Ukrainie, w rejonie stryjskim obwodu lwowskiego. Wieś liczy 909 mieszkańców.

Znajduje tu się przystanek kolejowy Pietniczany, położony na linii LwówStryjBatiowo.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś królewska Piętniczany położona na przełomie XVI i XVII wieku w powiecie stryjskim ziemi przemyskiej województwa ruskiego[1], w drugiej połowie XVII wieku dzierżawa Kawczykąt, Piatniczany i Stryjańcze należała do kasztelana czernihowskiego Zdzisława Zamoyskiego i jego żony z Lanckorońskich[2].

W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Uhersko w powiecie stryjskim w woj. stanisławowskiem[3]. Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. Obecnie na terenie Republiki Ukrainy. W XIX wieku od północnego zachodu istniała niemiecka wieś Muehlbach. Pierwotnie wchodziła w skład dóbr królewskich, przekazana w 1643 r. w dożywocie przez króla Władysława IV stolnikowi lwowskiemu Stanisławowi Kowalskiemu. W 1657 roku przekazana w dożywocie przez króla Jana Kazimierza Mikołajowi Pełczyńskiemu. Od 1830 roku wieś wraz z okolicznymi dobrami została zakupiona na licytacji przez braci Jana i Augusta Czajkowskich. W 2001 roku wieś zamieszkiwało 909 osób.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Wieża przy drodze do Rohatyna z ok. XV/XVI wieku, która prawdopodobnie stanowiła część zamku rodu Sieniawskich. Zbudowano ją z wapienia na planie kwadratu, liczy trzy kondygnacje. W XVII wieku zamek został przekształcony w klasztor bazylianów, który istniał w nim do II poł. XVIII wieku. Rekonstrukcja zwieńczenia wieży oraz palisady została wykonana z inicjatywy Lwowskiej Galerii Obrazów w latach 1990-1991.
  • Cerkiew św. Paraskewy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, [T. 1] , Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. "Ziemie Ruskie" Rzeczypospolitej, Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], k. 3.
  2. Lustracja województwa ruskiego 1661-1665. Cz. 1, Ziemia Przemyska i Sanocka, wydali Kazimierz Arłamowski i Wanda Kaput, Wrocław-Warszawa-Kraków 1970, s. 205.
  3. Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 628

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]