Pietro Caprano
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 lutego 1759 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 lutego 1834 |
| Prefekt Kongregacji Indeksu | |
| Okres sprawowania |
1829–1834 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
23 lutego 1782 |
| Sakra biskupia |
17 marca 1816 |
| Kreacja kardynalska |
2 października 1826 |
| Kościół tytularny | |
Pietro Caprano (ur. 28 lutego 1759 w Rzymie, zm. 24 lutego 1834 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 28 lutego 1759 roku w Rzymie, jako syn kupca Mattea Caprany[1]. Studiował w Collegio Romano, gdzie uzyskał doktorat z teologii[1]. 23 lutego 1782 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Został wykładowcą m.in. teologii moralnej i historii kościelnej, a w istnienia Republiki Włoskiej powstrzymywał się od pełnienia jakichkolwiek funkcji[1]. W 1812 roku został uwięziony przez Francuzów, za odmowę złożenia deklaracji lojalności i osadzony początkowo w Civitavecchii, a następnie w Mediolanie[1]. Po przywróceniu władzy papieskiej wstąpił na służbę do Kurii Rzymskiej[1]. 8 marca 1816 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Konyi, a dziewięć dni później przyjął sakrę[2]. 2 października 1826 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 15 grudnia 1828 roku i nadano mu kościół tytularny SS. Nereo e Achilleo[2]. Od 1829 roku pełnił funkcję prefekta Kongregacji Indeksu i pozostał nim do śmierci, która nastąpiła 24 lutego 1834 roku w Rzymie[2].