Pietro Ichino
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 marca 1949 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, wykładowca akademicki, adwokat, polityk |
| Stanowisko |
poseł do Izby Deputowanych, senator |
Pietro Ichino (ur. 22 marca 1949 w Mediolanie[1]) – włoski dziennikarz, profesor prawa, wykładowca akademicki, adwokat i polityk.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Na przełomie lat 60. i 70. był aktywnym działaczem związkowym w ramach FIOM-u (z branży metalurgicznej) i pracowniczej konfederacji związkowej CGIL. W 1972 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Mediolanie, specjalizując się w zakresie prawa pracy. Trzy lata później został przyjęty do mediolańskiej palestry. Od 1970 zajmował się dziennikarstwem, m.in. od 1997 do 2008 był felietonistą „Corriere della Sera”. W latach 1973–1979 odpowiadał za dział prawny w izbie pracy w Mediolanie[2].
W 1979 Pietro Ichino jako bezpartyjny kandydat z rekomendacji Włoskiej Partii Komunistycznej uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych VIII kadencji, który wykonywał do 1983[1]. Po odejściu z parlamentu rozpoczął działalność naukową – początkowo jako badacz na macierzystej uczelni. W 1986 został profesorem nadzwyczajnym prawa pracy na Uniwersytecie w Cagliari, a w 1991 objął stanowisko profesora zwyczajnego na Uniwersytecie w Mediolanie[2]. Wielokrotnie publicznie głosił postulaty dotyczące konieczności zreformowania prawa pracy. Okresowo korzystał z przydzielonej mu ochrony – był wymieniany jako potencjalny cel członków tzw. nowych Czerwonych Brygad[3], których członkowie zamordowali m.in. Marca Biagiego.
W 2007 brał udział w powołaniu Partii Demokratycznej. Z jej ramienia w przedterminowych wyborach w 2008 został wybrany do Senatu XVI kadencji[4]. W 2012 Pietro Ichino odszedł z PD i przyłączył się do powołanej z inicjatywy urzędującego premiera koalicji Z Montim dla Włoch[5]. Został kandydatem tej formacji w wyborach parlamentarnych w 2013, uzyskując reelekcję na XVII kadencję. W 2015 powrócił do Partii Demokratycznej[6].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Pietro Ichino na stronie Izby Deputowanych VIII kadencji. [dostęp 2013-01-14]. (wł.).
- ↑ a b Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2013-01-14]. (wł.).
- ↑ Insulti a Ichino, Br allontanati dall'aula. corriere.it, 23 stycznia 2009. [dostęp 2013-01-14]. (wł.).
- ↑ Pietro Ichino na stronie Senatu XVI kadencji. [dostęp 2013-01-14]. (wł.).
- ↑ Alberto Galvi: I candidati premier delle politiche 2013. soldionline.it, 31 grudnia 2013. [dostęp 2013-01-14]. (wł.).
- ↑ Scelta civica trasloca nel Pd. corriere.it, 5 lutego 2015. [dostęp 2015-03-14]. (wł.).
- ↑ Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 26 maja 2005. [dostęp 2013-01-14]. (wł.).