Pinczer średni
.jpg) Pinczer średni o umaszczeniu typu black & tan | |
| Inne nazwy |
niem. deutscher Pinscher, |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
45–50 cm |
| Masa |
14–17 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
grupa II, sekcja 1, |
Pinczer średni[3] (oryginalna nazwa deutscher Pinscher) – rasa psa zaliczana do grupy pinczerów, wyhodowana w Niemczech z wszechstronnych psów gospodarskich, współcześnie rzadko spotykana. Nie podlega próbom pracy[4].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Rasa pochodzi z XVIII wieku[2], z Niemiec, od psów starej rasy nazywanej kiedyś pinczerem stajennym. Występowała w odmianie krótko- i szorstkowłosej. Pod koniec XIX w. zaczęto traktować te odmiany jako dwie oddzielne rasy. Krótkowłosy pinczer to współczesny pinczer średni[1].
Klasyfikacja FCI[edytuj | edytuj kod]
W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II, sekcji psów w typie pinczera i sznaucera w podsekcji psów w typie pinczera.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Jest to pies średniej wielkości, silnie zbudowany, jego mięśnie są dobrze widoczne podczas ruchu. Dawniej uszy i ogon były kopiowane, obecnie są pozostawiane w stanie naturalnym, załamane do przodu, wysoko osadzone, w kształcie litery V, przekręcone do przodu w kierunku skroni. Oczy ma ciemne, owalne o dobrze przylegających powiekach. Sylwetka powinna być kwadratowa, czyli długość tułowia równa się wysokości w kłębie[1].
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Szata jest krótka, twarda, gładko przylegająca i błyszcząca bez podszerstka. Umaszczenie jednolicie rude w różnych odcieniach lub czarne z rudymi lub brązowymi znaczeniami – podpaleniami (określane także jako black & tan). Znaczenia są rozłożone równomiernie nad oczami, na śródstopiu przednich kończyn, na łapach, na wewnętrznej stronie tylnych kończyn, na piersi tworząc dwa trójkąty wyraźne oddzielone od siebie oraz na dolnej części szyi i pod nasadą ogona.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
W domu pies jest spokojny, ciepłolubny, wierny towarzysz. Na spacerach jest za to energiczny, lubiący zabawy. Samce częściej miewają skłonności do włóczęgostwa i potyczek z innymi psami. Jest on łagodnym, wesołym psem, lubi dzieci, dobrze stróżuje, jest dziarski, lojalny, czujny i nieustraszony.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Pinczer jest psem, który dobrze sprawdza się w roli stróża[2]. Dawniej służył również jako tępiciel gryzoni w oborach, stodołach i stajniach. Ma silny instynkt łowiecki. Obecnie jest psem do towarzystwa, łatwym w utrzymaniu, wymagającym jednak podstawowego szkolenia i konsekwencji.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Sierść pinczera nie wymaga specjalnych zabiegów, co jakiś czas musi być przeczesywana. Na wygląd sierści wpływa odpowiednie żywienie bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe oraz witaminy. Rasa ta ma skłonność do osadzania się kamienia nazębnego. Wskazane jest przycinanie pazurów raz na kilka miesięcy.
Popularność[edytuj | edytuj kod]
Rasa coraz rzadziej spotykana[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wzorzec rasy nr 184 (FCI Standard N° 184) (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
- ↑ a b c d Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996, s. 175. ISBN 83-7079-672-9.
- ↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (s. 4) (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 88.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
