Piotr Żyła

Piotr Żyła
	; Piotr Żyła (2014)
Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1987 ; Cieszyn
Klub	WSS Wisła
Wzrost	176 cm
Debiut w PŚ	21 stycznia 2006 w Sapporo (19. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	21 stycznia 2006 w Sapporo (19. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	17 marca 2013 w Oslo (1. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	17 marca 2013 w Oslo
Rekord życiowy	248,0 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2019)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata w lotach
	Mistrzostwa świata juniorów
Inne nagrody
	Puchar Świata w lotach
3. miejsce ;	2018/2019
3. miejsce ;	2019/2020
	Turniej Czterech Skoczni
2. miejsce ;	2016/2017
	Letnie Grand Prix
3. miejsce ;	2018
3. miejsce ;	2020
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Wiadomości w Wikinews
	Strona internetowa

Piotr Paweł Żyła^[3] (ur. 16 stycznia 1987 w Cieszynie^[1]) – polski skoczek narciarski, reprezentant klubu WSS Wisła. Trzykrotny olimpijczyk (2014, 2018 i 2022).

Zdobywca siedmiu medali mistrzostw świata – dwóch złotych (2021 i 2023) i brązowego (2017) w konkursach indywidualnych oraz złotego (2017) i trzech brązowych (2013, 2015 i 2021) w konkursach drużynowych. Dwukrotny drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich (2018 i 2020). Drużynowy wicemistrz świata juniorów z 2005. Drugi zawodnik 65. Turnieju Czterech Skoczni. Trzeci zawodnik Letniego Grand Prix 2018. W konkursach indywidualnych Pucharu Świata był 23 razy na podium (w tym dwukrotnie na 1. miejscu). Były rekordzista Polski w długości skoku narciarskiego. Wielokrotny medalista mistrzostw Polski, w tym pięciokrotny indywidualny mistrz (dwa tytuły zimą i trzy latem). Swój rekord życiowy (248,0 m) ustanowił 24 marca 2019 na Letalnicy w Planicy^[2]^[4].

Przebieg kariery

Lata 2004–2006

Piotr Żyła zaczął skakać w wieku 8 lat.

W zawodach Pucharu Kontynentalnego zadebiutował 26 grudnia 2004 w Sankt Moritz. Pierwsze punkty w tym cyklu zdobył 14 stycznia 2005, zajmując 19. miejsce w Sapporo^[5]. Na Mistrzostwa Świata Juniorów 2005 zajął 13. miejsce indywidualnie, ex aequo z Anže Damjanem^[6], a w konkursie drużynowym zdobył, wraz z Pawłem Urbańskim, Wojciechem Toporem i Kamilem Stochem, srebrny medal^[7].

21 stycznia 2006 w Sapporo dostał szansę debiutu w Pucharze Świata. Już w swoim pierwszym starcie zdobył punkty, zajmując 19. miejsce. Dzień później ponownie, po raz ostatni w sezonie 2005/2006, znalazł się w czołowej trzydziestce. 4 lutego zwyciężył w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Villach^[8].

Lata 2006–2010

W sezonie 2006/2007 czterokrotnie zdobywał punkty PŚ. Najwyższym zajętym przez Żyłę miejscem w tym cyklu było dziewiętnaste z Titisee-Neustadt. Wystartował również na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2007. W zawodach indywidualnych zajął 35. (skocznia duża) i 42. (skocznia normalna) miejsce, zaś w konkursie drużynowym reprezentacja Polski z Żyłą w składzie była piąta^[9].

We wrześniu 2007 zajął 8. miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Hakubie. W kolejnych latach osiągał słabsze wyniki. W sezonie 2007/2008 nie zdobył punktów Pucharu Świata. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2008, gdzie wraz z reprezentacją Polski w konkursie drużynowym zajął 10. miejsce^[10]. W sezonie 2008/2009 dwukrotnie zajął 29. miejsce w Pucharze Świata w Zakopanem^[11]. Po słabym początku sezonu 2009/2010 został odsunięty od startów w PŚ. Również w Pucharze Kontynentalnym nie osiągał dobrych wyników, tylko raz awansując do drugiej serii^[12].

Lata 2010–2012

Nie znalazł się w kadrze A polskich skoczków narciarskich w sezonie 2010/2011^[13]. Treningi w klubie, prowadzone pod nadzorem Jana Szturca zaowocowały lepszymi wynikami w Pucharze Kontynentalnym. Począwszy od zawodów w Sapporo Żyła rozpoczął regularne starty w Pucharze Świata. 21 stycznia w Zakopanem zajął 21. miejsce, wynik ten powtórzył 13 lutego na skoczni mamuciej w Vikersund. 29 stycznia 2011 roku stanął na najniższym stopniu podium w konkursie drużynowym w Willingen. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011. Na skoczni normalnej zajął 19. miejsce indywidualnie i 4. drużynowo, a na dużej – 21. indywidualnie i 5. drużynowo^[14].

W sezonie 2011/2012 Żyła powrócił do kadry A^[15]. W klasyfikacji generalnej rozpoczynających sezon letni zawodów Lotos Poland Tour zajął ostatnie, 57. miejsce^[16]. Na zawodach Letniego Grand Prix 2011 w Hakubie dwukrotnie zajął drugą pozycję^[17]^[18]. Po zajęciu 4. miejsca w Letnim Grand Prix w Klingenthal zapewnił sobie 5. pozycję w klasyfikacji generalnej cyklu^[19].

Przez cały sezon zimowy 2011/2012 startował w zawodach Pucharu Świata, zajmując głównie miejsca w drugiej dziesiątce. 4 grudnia 2011 po raz pierwszy w karierze uplasował się w pierwszej dziesiątce, zajmując 7. miejsce w Lillehammer^[20]. Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2012 na skoczni w Vikersund. Indywidualnie był 33., w drużynie zajął 7. miejsce. 26 lutego 2012 podczas konkursu drużynowego ustanowił rekord życiowy wynoszący 232,5 m. Tym samym pobił rekord Polski w długości lotu, należący uprzednio do Adama Małysza^[21]. 11 marca w Oslo powtórzył wynik z początku sezonu, zajmując 7. miejsce w konkursie Pucharu Świata^[22]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 19. pozycji z 267 punktami^[23].

Sezon 2012/2013

W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata pierwsze punkty zdobył dopiero w siódmym starcie, zajmując 30. pozycję w Garmisch-Partenkirchen. 9 stycznia 2013 w Wiśle zajął 6. miejsce. Wynik ten powtórzył 26 stycznia w Vikersund i 13 lutego w Klingenthal. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W indywidualnych konkursach zajął 23. miejsce na skoczni normalnej i 19. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zdobył, wraz z Maciejem Kotem, Dawidem Kubackim i Kamilem Stochem, brązowy medal^[24].

17 marca 2013 roku ex aequo z Gregorem Schlierenzauerem zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Oslo. Było to jego pierwsze podium w karierze^[25]. Został piątym w historii polskim skoczkiem po Stanisławie Bobaku, Piotrze Fijasie, Adamie Małyszu i Kamilu Stochu, który wygrał konkurs Pucharu Świata^[26]. Tydzień później w przedostatnim konkursie sezonu zajął trzecie miejsce na Letalnicy w Planicy, a na zakończenie był piąty^[24]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 15. miejscu z 485 punktami, Puchar Świata w lotach narciarskich 2012/2013 ukończył na 8. pozycji^[23].

Lata 2013–2016

Sezon 2013/2014 Pucharu Świata Żyła rozpoczął od 5. pozycji w Klingenthal, która okazała się być dla niego najlepszą w sezonie. Jeszcze dwukrotnie, w grudniu, zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce, większość konkursów cyklu kończąc w drugiej i trzeciej^[27]. W klasyfikacji generalnej sezon ukończył na 20. pozycji z 343 punktami^[23]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014, zajmując 34. pozycję indywidualnie na skoczni dużej, a także 4. w drużynie^[27].

Dwukrotnie stawał na podium Letniego Grand Prix 2014, zajmując 2. miejsce w Wiśle i Einsiedeln. Wystąpił we wszystkich konkursach Pucharu Świata 2014/2015. Indywidualnie siedmiokrotnie kończył je w pierwszej dziesiątce, głównie w drugiej połowie sezonu. Najwyżej znalazł się na 6. miejscu, 14 marca w Oslo^[28]. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 19. miejscu z 474 punktami^[23]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015 indywidualnie był 33. na skoczni normalnej i 9. na dużej, natomiast w drużynie, wraz z Klemensem Murańką, Janem Ziobrą i Kamilem Stochem, zdobył brązowy medal^[28].

Na przełomie lipca i sierpnia 2015 zwyciężył w konkursie drużynowym oraz zajął 2. miejsce indywidualnie w zawodach rozgrywanych w Wiśle w ramach Letniego Grand Prix 2015. W sezonie 2015/2016 Pucharu Świata osiągał gorsze wyniki niż w poprzednich sezonach. W większości swoich startów nie zdobył punktów, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 12. pozycji. Występował też w Pucharze Kontynentalnym, raz zajmując 3. miejsce^[29].

Sezon 2016/2017

Występy w Pucharze Świata 2016/2017 Żyła rozpoczął od miejsc w drugiej dziesiątce. W rozpoczynającym 65. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie był 7., następnie zajął 6. pozycję w Garmisch-Partenkirchen i 7. w Innsbrucku^[30]. Zawody w Bischofshofen ukończył na 3. miejscu – pierwszym na podium PŚ od 2013 – dzięki czemu w całym turnieju znalazł się na 2. pozycji, ustępując jedynie Kamilowi Stochowi^[31]. W styczniowych i lutowych zawodach Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w pierwszej dziesiątce^[30].

Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Na skoczni normalnej zajął 19. miejsce, natomiast na skoczni dużej zdobył brązowy medal indywidualnie^[30], a w drużynie, wraz z Dawidem Kubackim, Maciejem Kotem i Kamilem Stochem, zdobył pierwszy w historii reprezentacji Polski złoty medal^[32]. 18 marca podczas konkursów lotów narciarskich na Vikersundbakken dwukrotnie, skokami na odległość 243 oraz 245,5 m poprawiał rekord Polski^[4]. W marcowych zawodach Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 7. miejscu^[30]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 11. pozycji z 634 punktami^[23].

Sezon 2017/2018

Dwukrotnie stawał na podium konkursów indywidualnych Letniego Grand Prix 2017: w lipcu był 3. w Hinterzarten, a w październiku zajął 2. miejsce w Hinzenbach. W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. W najlepszym występie zajął 3. miejsce w konkursie w Willingen 4 lutego 2018. Poza tym jeszcze czterokrotnie, w zawodach rozgrywanych w listopadzie i grudniu 2017, zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce^[33]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 16. miejsce z 403 punktami^[23].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Indywidualnie zajął 17. pozycję, a w konkursie drużynowym, startując wraz z Stefanem Hulą, Dawidem Kubackim i Kamilem Stochem, zdobył brązowy medal^[33]. Znalazł się w składzie reprezentacji Polski na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018, ale ostatecznie nie wystąpił w żadnym z konkursów^[34].

Sezon 2018/2019

W Letnim Grand Prix 2018 trzykrotnie zajmował miejsca na podium zawodów indywidualnych: w lipcu był 2. w Wiśle, w sierpniu zwyciężył w Einsiedeln, a we wrześniu zajął 2. pozycję w Râșnovie^[35]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 3. lokacie^[36].

W listopadowych i grudniowych zawodach sezonu 2018/2019 Pucharu Świata regularnie zajmował miejsca na podium. Był 3. w pierwszym konkursie w Ruce, 2. i 3. w Niżnym Tagile, a także dwukrotnie 2. w Engelbergu. W kolejnych tygodniach zajmował głównie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. Na przełomie stycznia i lutego 2019 w Sapporo i Oberstdorfie cztery razy z rzędu zajął 4. miejsce^[35]. 17 lutego 2019 zajął 3. pozycję w drugim z konkursów Willingen Five 2019. Cały turniej zakończył na 2. miejscu^[37].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął 19. miejsce na skoczni dużej oraz 33. na normalnej, zaś konkurs drużynowy ukończył na 4. pozycji. W marcowych konkursach Pucharu Świata raz stanął na podium, zajmując 3. lokatę w pierwszym konkursie w Planicy^[35]. Cały sezon ukończył na 4. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 1131 punktami. Zajął też 3. pozycję w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019^[23].

Sezon 2019/2020

W ramach Letniego Grand Prix 2019 był 5. i 6. w konkursach rozgrywanych w Polsce, a także zajął 3. miejsce w zawodach w Hinzenbach i Klingenthal^[38].

W pierwszym indywidualnym konkursie sezonu 2019/2020 Pucharu Świata, 24 listopada 2019 w Wiśle upadł po skoku w pierwszej serii i zajął 35. miejsce w zawodach^[39]. W wyniku upadku nie odniósł poważnych obrażeń^[40]. W dalszej części sezonu wielokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce zawodów cyklu. W grudniu najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, w konkursie w Oberstdorfie w ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni. Z kolei w styczniu 2020 w najlepszym występie, w drugim konkursie w Predazzo zajął 4. pozycję^[38].

15 lutego 2020 na mamuciej skoczni w Bad Mitterndorf odniósł drugie w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. Dzień później zajął 9. miejsce. W marcu najwyżej sklasyfikowany był na 6. lokacie w zawodach w Lahti^[38]. W klasyfikacji generalnej ukończył sezon na 11. miejscu z 617 punktami. Z kolei w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2019/2020 znalazł się na 3. pozycji^[23].

Sezon 2020/2021

Zajął 3. miejsce w obu konkursach Letniego Grand Prix 2020 rozgrywanych w Wiśle^[41]. Na tej samej pozycji znalazł się w klasyfikacji generalnej cyklu^[36].

W większości konkursów sezonu 2020/2021 Pucharu Świata zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. W listopadzie 2020 raz stanął na podium zawodów indywidualnych tego cyklu, zajmując 2. pozycję w Ruce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Indywidualnie był 7., a w zawodach drużynowych, w których wystąpił wraz z Andrzejem Stękałą, Kamilem Stochem i Dawidem Kubackim, zdobył brązowy medal. W grudniowych konkursach Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 3. miejscu, w zawodach w Engelbergu. W styczniu 2021 trzykrotnie stawał na podium cyklu: był 3. w Garmisch-Partenkirchen i Titisee-Neustadt oraz 2. w Willingen. W lutym najwyżej klasyfikowany był na 4. miejscu, w zawodach w Klingenthal^[41].

Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. W zawodach indywidualnych na skoczni normalnej zdobył złoty medal, o 3,6 punktu wyprzedzając drugiego Karla Geigera, zaś na skoczni dużej zajął 4. miejsce. W drużynie mieszanej był 6., zaś w zespole męskim, wraz ze Stękałą, Stochem i Kubackim, zdobył brązowy medal. W marcowych konkursach Pucharu Świata w Planicy najwyżej sklasyfikowany był na 7. pozycji^[41]. Sezon zakończył na 7. miejscu w klasyfikacji generalnej cyklu z 825 punktami^[23].

Sezon 2021/2022

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował pozycje w drugiej dziesiątce. Pomiędzy listopadem 2021 a styczniem 2022 najwyżej w cyklu klasyfikowany był na 7. pozycji, w zawodach w Bischofshofen. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, gdzie indywidualnie był 21. na skoczni normalnej i 18. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 6. miejsce^[42].

W lutym 2022 po powrocie do startów w Pucharze Świata zajął 3. miejsce w konkursie cyklu rozgrywanym w Lahti. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których zajął 15. lokatę indywidualnie i 5. w drużynie. W marcowych zawodach Pucharu Świata raz stanął na podium – w drugim konkursie w Oberstdorfie zajął 2. pozycję^[42]. Sezon ukończył na 14. miejscu w klasyfikacji generalnej cyklu z 480 punktami^[23].

Sezon 2022/2023

Większość występów w zawodach indywidualnych Pucharu Świata 2022/2023 ukończył w pierwszej dziesiątce. Po raz pierwszy w sezonie na podium stanął 26 listopada 2022 w Ruce, zajmując 3. miejsce. W grudniu powtórzył ten wynik w pierwszym konkursie w Engelbergu, a na otwarcie 71. Turnieju Czterech Skoczni zajął 2. pozycję w Oberstdorfie. Pozostałe zawody turnieju kończył kolejno na 6., 10. i 10. lokacie^[43] i w jego klasyfikacji generalnej znalazł się na 4. miejscu^[23]. W rozgrywanych w styczniu i lutym 2023 konkursach Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji^[43].

Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej po pierwszej serii zajmował 13. miejsce, a w drugiej oddał skok na 105 metrów, ustanawiając nowy rekord Sredniej skakalnicy. Pozwoliło to Żyle na obronę tytułu mistrzowskiego; zawody ukończył o 2,6 punktu przed drugim Andreasem Wellingerem^[44]. W konkursie indywidualnym na skoczni dużej zajął 9. lokatę, w drużynie mieszanej był 8., a w zespole męskim zajął 4. pozycję. W marcowych zawodach Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 10. miejscu, a 1 kwietnia 2023 w Planicy zajął 3. pozycję^[43]. Sezon ukończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej z 984 punktami^[23].

Sezon 2023/2024

Wystąpił na Igrzyskach Europejskich 2023. Indywidualnie zajął 7. pozycję zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej, a w drużynie mieszanej był 5. W ramach Letniego Grand Prix 2023 zawody w Szczyrku 5 sierpnia ukończył na 3. miejscu, a dzień później zwyciężył^[45]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 4. lokatę^[36].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w trzeciej dziesiątce. W pierwszej znalazł się dwukrotnie – 11 lutego 2024 w Lake Placid był 4., a 24 marca w Planicy zajął 5. pozycję^[45]. Cykl zakończył na 25. lokacie w klasyfikacji generalnej z 292 punktami^[23]. W styczniu wziął udział w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Zajął na nich 6. miejsce indywidualnie, a także 8. w drużynie^[45].

Na początku sierpnia 2024 poddał się zabiegowi artoskopii stawu kolanowego. Do treningów na skoczni powrócił po nim 24 września^[46].

Życie prywatne

W 2003 ukończył naukę w Zespole Szkół Mistrzostwa Sportowego w Szczyrku^[47], natomiast w 2006 został absolwentem SMS w Zakopanem^[48]. Był studentem w dwóch instytutach zamiejscowych Wyższej Szkoły Edukacji w Sporcie na kierunku Wychowanie Fizyczne, specjalność trenersko-menadżerska. Początkowo studiował w Wiśle, ale po przeniesieniu filii uczelni do Bielska-Białej to właśnie tam dokończył studia licencjackie i obronił w 2017 swoją pracę dyplomową pt. Pewność siebie na przykładzie reprezentantów Polski kadry narodowej „A” w skokach narciarskich^[49].

W 2006 ożenił się z Justyną Lazar, kuzynką Adama Małysza^[50]. Mają dwoje dzieci: Jakuba (ur. 2007) i Karolinę (ur. 2012). 18 września 2018 odbyła się ich pierwsza sprawa rozwodowa^[51]. W listopadzie 2018 para otrzymała rozwód za porozumieniem stron^[52].

Piotr Żyła deklaruje przynależność do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego^[53]. Ma siostrę Dorotę, która uprawiała skoki narciarskie i snowboard.

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	34. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	21. miejsce (K-95), 18. miejsce (K-125)

Drużynowo

2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	4. miejsce^[a]
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	6. miejsce^[b]

Starty P. Żyły na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
34.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	118,0 m	–	108,7 pkt	170,0 pkt	Kamil Stoch
4.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.^[a]	121,0 m	132,0 m	1011,8 pkt (233,5 pkt)	29,3 pkt	Niemcy
21.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	95,0 m	99,0 m	245,5 pkt	29,5 pkt	Ryōyū Kobayashi
18.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	133,0 m	132,5 m	255,5 pkt	40,6 pkt	Marius Lindvik
6.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.^[b]	118,0 m	125,5 m	880,1 pkt (215,9 pkt)	62,6 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2007 Sapporo	–	35. miejsce (K-120), 42. miejsce (K-90)
2011 Oslo	–	19. miejsce (K-95), 21. miejsce (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	23. miejsce (K-95), 19. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	33. miejsce (K-90), 9. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	19. miejsce (K-90), brązowy medal (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	19. miejsce (K-120), 33. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	złoty medal (K-95), 4. miejsce (K-120)
2023 Planica	–	złoty medal (K-95), 9. miejsce (K-125)
2025 Trondheim	–	20. miejsce (K-94)

Drużynowo

2007 Sapporo	–	5. miejsce^[c]
2011 Oslo	–	4. miejsce (K-95)^[d], 5. miejsce (K-120)^[d]
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	brązowy medal (K-120)^[e]
2015 Falun	–	brązowy medal (K-120)^[f]
2017 Lahti	–	złoty medal (K-116)^[g]
2019 Seefeld/Innsbruck	–	4. miejsce (K-120)^[h]
2021 Oberstdorf	–	6. miejsce (drużyna mieszana/K-95)^[i], brązowy medal (K-120)^[j]
2023 Planica	–	8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)^[k], 4. miejsce (K-125)^[l]

Starty P. Żyły na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
35.	24 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	indywid.	103,0 m	–	76,9 pkt	189,2 pkt	Simon Ammann
5.	25 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	druż.^[c]	115,0 m	111,5 m	857,2 pkt (194,7 pkt)	143,0 pkt	Austria
42.	3 marca	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	indywid.	86,5 m	–	104,0 pkt	173,0 pkt	Adam Małysz
19.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	93,5 m	96,0 m	224,0 pkt	45,2 pkt	Thomas Morgenstern
4.	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	druż.^[d]	98,0 m	101,0 m	953,0 pkt (235,6 pkt)	72,5 pkt	Austria
21.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	121,0 m	124,5 m	232,9 pkt	43,6 pkt	Gregor Schlierenzauer
5.	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	druż.	127,0 m	–^[m]	435,6 pkt (118,0 pkt)	64,4 pkt	Austria
23.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	95,5 m	95,0 m	220,1 pkt	32,5 pkt	Anders Bardal
19.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	124,0 m	126,5 m	268,1 pkt	27,7 pkt	Kamil Stoch
3.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.^[e]	122,0 m	126,0 m	1121,0 pkt (270,6 pkt)	14,9 pkt	Austria
33.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	89,5 m	–	101,1 pkt	151,6 pkt	Rune Velta
9.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	123,0 m	121,5 m	229,8 pkt	38,9 pkt	Severin Freund
3.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.^[f]	123,0 m	123,0 m	848,1 pkt (216,2 pkt)	24,5 pkt	Norwegia
19.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	91,5 m	94,0 m	240,2 pkt	30,6 pkt	Stefan Kraft
3.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	127,5 m	131,0 m	276,7 pkt	2,6 pkt	Stefan Kraft
1.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.^[g]	130,5 m	123,0 m	1104,2 pkt (271,7 pkt)	–
19.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	128,5 m	121,0 m	228,7 pkt	50,7 pkt	Markus Eisenbichler
4.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.^[h]	121,5 m	119,5 m	909,1 pkt (227,4 pkt)	78,4 pkt	Niemcy
33.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	90,5 m	–	82,1 pkt	136,2 pkt	Dawid Kubacki
1.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	105,0 m	102,5 m	268,8 pkt	–
6.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.^[i]	100,0 m	93,0 m	837,6 pkt (236,8 pkt)	163,2 pkt	Niemcy
4.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	130,5 m	137,0 m	264,4 pkt	12,1 pkt	Stefan Kraft
3.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.^[j]	139,0 m	139,0 m	1031,2 pkt (285,7 pkt)	15,4 pkt	Niemcy
1.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	97,5 m	105,0 m	261,8 pkt	–
8.	26 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż. miesz.^[k]	101,0 m	99,5 m	846,0 pkt (257,4 pkt)	171,2 pkt	Niemcy
9.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	128,5 m	133,5 m	266,0 pkt	21,5 pkt	Timi Zajc
4.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.^[l]	131,5 m	133,0 m	1129,1 pkt (279,7 pkt)	49,8 pkt	Słowenia
20.	2 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	indywid.	104,5 m	96,5 m	225,5 pkt	40,0 pkt	Marius Lindvik

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2008 Oberstdorf	–	nie zakwalifikował się^[54]
2012 Vikersund	–	33. miejsce
2018 Oberstdorf	–	17. miejsce
2020 Planica	–	7. miejsce
2022 Vikersund	–	15. miejsce
2024 Tauplitz	–	6. miejsce

Drużynowo

2008 Oberstdorf	–	10. miejsce^[d]
2012 Vikersund	–	7. miejsce^[n]
2018 Oberstdorf	–	brązowy medal^[h]
2020 Planica	–	brązowy medal^[o]
2022 Vikersund	–	5. miejsce^[p]
2024 Tauplitz	–	8. miejsce^[q]

Starty P. Żyły na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	21 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	indywid.	165,0 m	–			145,0 pkt	Nie zakwalifikował się.
10.	24 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	druż.^[d]	168,0 m		–		573,8 pkt (150,1 pkt)	979,5 pkt	Austria
33.	24–25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	168,0 m	–	–^[m]	–^[m]	133,8 pkt	274,9 pkt	Robert Kranjec
7.	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.^[n]	223,5 m		232,5 m		1444,5 pkt (424,7 pkt)	203,9 pkt	Austria
17.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	190,0 m	183,5 m	198,5 m	–^[m]	525,8 pkt	126,1 pkt	Daniel-André Tande
3.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.^[h]	212,5 m		204,0 m		1592,1 pkt (382,0 pkt)	70,1 pkt	Norwegia
7.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	221,5 m	224,5 m	227,0 m	224,5 m	828,6 pkt	48,6 pkt	Karl Geiger
3.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.^[o]	226,0 m		234,0 m		1665,5 pkt (431,6 pkt)	62,2 pkt	Norwegia
15.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	215,0 m	187,0 m	225,0 m	209,5 m	725,7 pkt	128,5 pkt	Marius Lindvik
5.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.^[p]	210,5 m		201,5 m		1495,8 pkt (374,6 pkt)	215,7 pkt	Słowenia
6.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	218,0 m	220,5 m	225,0 m	–^[m]	626,4 pkt	21,0 pkt	Stefan Kraft
8.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.^[q]	212,5 m		177,5 m		1279,1 pkt (335,4 pkt)	336,3 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2005

Rovaniemi

–

13. miejsce

Drużynowo

2005

Rovaniemi

–

srebrny medal^[r]

Starty P. Żyły na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	23 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	druż.^[r]	94,0 m	95,0 m	978,0 pkt (247,5 pkt)	4,0 pkt	Słowenia^[7]
13.	25 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	indywid.	89,5 m	88,0 m	223,5 pkt	28,5 pkt	Joonas Ikonen^[6]

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023

Kraków/Zakopane^[s]

–

7. miejsce (K-95), 7. miejsce (K-125)

Drużynowo

2023

Kraków/Zakopane^[s]

–

5. miejsce (drużyna mieszana)^[t]

Starty P. Żyły na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
7.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	95,5 m	106,5 m	249,5 pkt	20,8 pkt	Daniel Tschofenig
5.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.^[t]	105,5 m	102,0 m	767,2 pkt (240,3 pkt)	172,1 pkt	Austria
7.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	136,5 m	130,0 m	262,2 pkt	16,9 pkt	Dawid Kubacki

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[23]
2005/2006	51.
2006/2007	55.
2008/2009	81.
2010/2011	54.
2011/2012	19.
2012/2013	15.
2013/2014	20.
2014/2015	19.
2015/2016	35.
2016/2017	11.
2017/2018	16.
2018/2019	4.
2019/2020	11.
2020/2021	7.
2021/2022	14.
2022/2023	6.
2023/2024	25.
2024/2025	39.

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2005/2006	–	–	–	–
2006/2007	–	–	–	–
2007/2008	–	–	–	–
2008/2009	–	–	–	–
2009/2010	–	–	–	–
2010/2011	–	–	–	–
2011/2012	–	–	–	–
2012/2013	1	–	1	2
2013/2014	–	–	–	–
2014/2015	–	–	–	–
2015/2016	–	–	–	–
2016/2017	–	–	1	1
2017/2018	–	–	1	1
2018/2019	–	3	4	7
2019/2020	1	–	–	1
2020/2021	–	2	3	5
2021/2022	–	1	1	2
2022/2023	–	1	3	4
2023/2024	–	–	–	–
Suma	2	7	14	23

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Uwagi
1.	17 marca	2013	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	135,5 m	133,5 m	270,1 pkt	*ex aequo z G. Schlierenzauerem
2.	15 lutego	2020	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	225,5 m	219,5 m	418,5 pkt	* Loty 2019/2020

Zwycięstwa w konkursach PŚ – noty sędziów

Lp.	Data	Miejscowość	Skocznia	K	HS	Skok	Nota A	Nota B	Nota C	Nota D	Nota E	Nota (skok)	Nota (styl)	Nota łączna	Nota końcowa
1.	17 marca 2013	Oslo	Holmenkollbakken	K120	HS134	135,5 m	~~19,0~~	19,0	19,0	~~20,0~~	19,0	87,9 pkt	57,0 pkt	137,1 pkt	270,1 pkt
1.	17 marca 2013	Oslo	Holmenkollbakken	K120	HS134	133,5 m	19,0	19,0	~~18,5~~	~~19,5~~	19,0	84,3 pkt	57,0 pkt	133,0 pkt	270,1 pkt
2.	15 lutego 2020	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K200	HS235	225,5 m	19,0	~~19,0~~	19,0	19,5	~~19,5~~	150,6 pkt	57,5 pkt	205,0 pkt	418,5 pkt
2.	15 lutego 2020	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K200	HS235	219,5 m	~~19,0~~	19,0	19,0	~~19,5~~	19,5	143,4 pkt	57,5 pkt	213,5 pkt	418,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	17 marca	2013	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	135,5 m	133,5 m	270,1 pkt	1.	–
2.	22 marca	2013	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	212,5 m	216,5 m	402,5 pkt	3.	9,7 pkt	Gregor Schlierenzauer
3.	6 stycznia	2017	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	131,0 m	137,0 m	275,8 pkt	3.	13,4 pkt	Kamil Stoch
4.	4 lutego	2018	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	142,0 m	138,5 m	245,1 pkt	3.	26,3 pkt	Johann André Forfang
5.	24 listopada	2018	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	136,0 m	–	135,0 pkt	3.	7,0 pkt	Ryōyū Kobayashi
6.	1 grudnia	2018	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	133,0 m	131,0 m	264,2 pkt	2.	0,2 pkt	Johann André Forfang
7.	2 grudnia	2018	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	126,0 m	133,0 m	258,9 pkt	3.	14,2 pkt	Ryōyū Kobayashi
8.	15 grudnia	2018	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	134,0 m	136,0 m	297,3 pkt	2.	4,7 pkt	Karl Geiger
9.	16 grudnia	2018	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	137,5 m	135,0 m	285,1 pkt	2.	9,3 pkt	Ryōyū Kobayashi
10.	17 lutego	2019	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	142,0 m	137,5 m	250,0 pkt	3.	24,4 pkt	Ryōyū Kobayashi
11.	22 marca	2019	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	242,0 m	234,0 m	437,3 pkt	3.	7,7 pkt	Markus Eisenbichler
12.	15 lutego	2020	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	225,5 m	219,5 m	418,5 pkt	1.	–
13.	28 listopada	2020	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	136,0 m	137,0 m	294,1 pkt	2.	19,3 pkt	Markus Eisenbichler
14.	20 grudnia	2020	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	132,5 m	127,5 m	296,2 pkt	3.	9,2 pkt	Halvor Egner Granerud
15.	1 stycznia	2021	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	129,5 m	137,0 m	260,4 pkt	3.	21,7 pkt	Dawid Kubacki
16.	9 stycznia	2021	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	143,0 m	139,5 m	270,8 pkt	3.	10,8 pkt	Kamil Stoch
17.	31 stycznia	2021	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	137,0 m	–	135,0 pkt	2.	19,3 pkt	Halvor Egner Granerud
18.	25 lutego	2022	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	120,5 m	129,5 m	268,0 pkt	3.	15,1 pkt	Stefan Kraft
19.	20 marca	2022	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	218,5 m	221,0 m	401,1 pkt	2.	6,8 pkt	Timi Zajc
20.	26 listopada	2022	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	143,0 m	142,0 m	300,7 pkt	3.	12,1 pkt	Anže Lanišek
21.	17 grudnia	2022	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	141,0 m	139,0 m	312,3 pkt	3.	8,0 pkt	Anže Lanišek
22.	29 grudnia	2022	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	132,5 m	137,0 m	299,0 pkt	2.	13,4 pkt	Halvor Egner Granerud
23.	1 kwietnia	2023	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	234,0 m	–	233,3 pkt	3.	7,2 pkt	Stefan Kraft

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło^[55]^[56]
Sezon 2005/2006
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	20	47	q	-	-	-	-	-	q	-	23
Sezon 2006/2007
																								punkty
32	-	q	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	42	19	20	-	27	q	24	33	q		-	34
Sezon 2007/2008
																											punkty
44	-	-	-	-	47	q	-	-	-	-	-	-	-	q	q	38	45	-	-	-	49	49	q	45	39	-	0
Sezon 2008/2009
																											punkty
-	-	-	-	-	44	q	34	41	46	36	-	-	29	29	q	-	38	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4
Sezon 2009/2010
																							punkty
q	q	42	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2010/2011
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	31	26	21	32	31	31	46	27	31	21	28	26	-	37
Sezon 2011/2012
																										punkty
19	11	7	19	25	16	42	36	28	q	43	17	22	16	18	13	30	44	42	26	28	10	44	7	24	21	267
Sezon 2012/2013
																											punkty
36	43	48	-	-	36	37	31	30	22	30	6	18	26	22	6	10	22	13	6	-	12	15	9	1	3	5	485
Sezon 2013/2014
																												punkty
5	23	26	6	12	15	6	11	24	q	-	21	15	24	12	19	-	-	22	32	37	q	q	24	12	32	20	13	343
Sezon 2014/2015
																															punkty
14	17	24	33	15	10	46	24	15	26	17	13	33	8	29	27	16	11	23	14	9	18	12	15	18	10	20	6	8	41	10	474
Sezon 2015/2016
																													punkty
39	33	40	19	17	45	42	48	-	-	-	-	40	-	-	-	18	34	12	35	46	16	48	39	18	40	42	q	-	89
Sezon 2016/2017
																										punkty
17	11	20	16	30	20	9	7	6	7	3	7	11	6	10	9	8	10	12	27	18	9	23	23	7	11	634
Sezon 2017/2018
																						punkty
7	11	10	16	19	10	7	25	25	14	23	17	28	13	3	16	19	14	12	12	q	27	403
Sezon 2018/2019
																												punkty
6	3	5	2	3	2	2	6	11	42	13	7	10	19	11	4	4	4	4	10	4	3	26	33	11	9	3	4	1131
Sezon 2019/2020
																											punkty
35	13	24	35	9	8	33	5	15	12	27	7	4	9	8	8	8	21	35	1	9	9	21	37	6	23	26	617
Sezon 2020/2021
																									punkty
5	2	23	-	-	5	3	21	3	4	7	3	16	q	11	9	2	4	17	8	33	5	10	7	13	825
Sezon 2021/2022
																												punkty
32	16	23	27	25	17	14	q	15	38	11	18	13	7	17	-	-	dq	41	3	14	8	22	18	5	2	18	12	480
Sezon 2022/2023
																																punkty
5	8	3	5	6	4	3	5	2	6	10	10	39	14	9	8	4	6	4	7	19	25	-	29	24	27	14	10	15	20	3	14	984
Sezon 2023/2024
																																punkty
31	21	24	25	11	22	22	34	28	22	14	29	14	29	48	q	21	4	45	dq	26	21	37	37	12	19	40	29	25	26	23	5	292
Sezon 2024/2025
																													punkty
-	-	-	-	35	26	-	-	29	17	41	29	48	48	-	17	18	28	48	40	18	-	-	-	-	-	-	17	-	80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Zwycięstwa w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	3 grudnia	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	^[u]	134,0 m	134,0 m	1128,7 pkt (268,7 pkt)
2.	28 stycznia	2017	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[g]	134,0 m	138,0 m	931,5 pkt (238,4 pkt)
3.	17 listopada	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[v]	126,0 m	130,5 m	1026,6 pkt (263,5 pkt)
4.	15 lutego	2019	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[v]	146,0 m	129,0 m	979,4 pkt (247,7 pkt)
5.	23 marca	2019	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	^[w]	226,5 m	242,5 m^[x]	1627,8 pkt (416,3 pkt)
6.	14 grudnia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	^[y]	145,0 m	127,5 m	968,7 pkt (249,6 pkt)

Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	29 stycznia	2011	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[d]	125,5 m	132,0 m	–	1015,7 pkt (231,3 pkt)	3.	56,1 pkt	Austria
2.	12 marca	2011	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[z]	118,0 m	119,5 m	–	1028,3 pkt (241,6 pkt)	3.	57,7 pkt	Austria
3.	11 stycznia	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	^[aa]	129,0 m	128,5 m	–	954,4 pkt (248,8 pkt)	2.	9,1 pkt	Słowenia
4.	9 marca	2013	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[ab]	115,5 m	124,0 m	–	1036,2 pkt (247,4 pkt)	3.	43,3 pkt	Niemcy
5.	22 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	^[ac]	141,0 m	126,0 m	–	1007,6 pkt (247,0 pkt)	2.	38,0 pkt	Austria
6.	3 grudnia	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	^[u]	134,0 m	134,0 m	–	1128,7 pkt (268,7 pkt)	1.	–
7.	21 stycznia	2017	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	^[ad]	133,5 m	137,5 m	–	1111,2 pkt (286,5 pkt)	2.	5,1 pkt	Niemcy
8.	28 stycznia	2017	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[g]	134,0 m	138,0 m	–	931,5 pkt (238,4 pkt)	1.	–
9.	11 marca	2017	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	^[u]	132,0 m	132,5 m	–	986,7 pkt (263,3 pkt)	3.	13,0 pkt	Austria
10.	18 marca	2017	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	^[g]	245,5 m	192,0 m	–	1538,6 pkt (360,1 pkt)	2.	34,0 pkt	Norwegia
11.	25 marca	2017	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	^[g]	220,0 m	233,5 m	–	1493,8 pkt (380,0 pkt)	3.	57,8 pkt	Norwegia
12.	18 listopada	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[g]	121,0 m	116,0 m	–	1006,5 pkt (236,1 pkt)	2.	17,3 pkt	Norwegia
13.	9 grudnia	2017	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	^[ad]	133,5 m	134,5 m	–	1082,8 pkt (252,9 pkt)	2.	0,8 pkt	Norwegia
14.	17 marca	2018	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	^[h]	225,0 m	166,5 m	–	1301,7 pkt (315,3 pkt)	2.	265,6 pkt	Norwegia
15.	17 listopada	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[v]	126,0 m	130,5 m	–	1026,6 pkt (263,5 pkt)	1.	–
16.	19 stycznia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	^[ae]	126,5 m	130,0 m	–	1117,2 pkt (261,8 pkt)	3.	40,3 pkt	Niemcy
17.	15 lutego	2019	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[v]	146,0 m	129,0 m	–	979,4 pkt (247,7 pkt)	1.	–
18.	23 marca	2019	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	^[w]	226,5 m	242,5 m^[x]	–	1627,8 pkt (416,3 pkt)	1.	–
19.	23 listopada	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[y]	131,0 m	117,0 m	–	990,9 pkt (255,0 pkt)	3.	27,3 pkt	Austria
20.	14 grudnia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	^[y]	145,0 m	127,5 m	–	968,7 pkt (249,6 pkt)	1.	–
21.	21 listopada	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[af]	129,0 m	127,5 m	–	1061,5 pkt (270,1 pkt)	3.	16,5 pkt	Austria
22.	16 stycznia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	^[ag]	136,0 m	137,0 m	–	982,3 pkt (260,4 pkt)	2.	8,9 pkt	Austria
23.	23 stycznia	2021	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[o]	123,0 m	126,0 m	–	1018,3 pkt (253,5 pkt)	2.	5,9 pkt	Norwegia
24.	14 stycznia	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	^[ah]	134,0 m	134,0 m	–	1150,5 pkt (290,1 pkt)	2.	1,0 pkt	Austria
25.	25 marca	2023	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[ai]	119,0 m	132,0 m	–	1022,3 pkt (262,1 pkt)	3.	35,0 pkt	Austria

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło^[55]^[56]
Sezon 2006/2007
Sezon 2006/2007							-	7
Sezon 2007/2008
Sezon 2007/2008						11	-	-
Sezon 2009/2010
Sezon 2009/2010					5	-	-	-
Sezon 2010/2011
Sezon 2010/2011				-	3	6	3	4
Sezon 2011/2012
Sezon 2011/2012			7	5	7	6	-	5
Sezon 2012/2013
Sezon 2012/2013		-	11	2	5	-	3	4
Sezon 2013/2014
Sezon 2013/2014				4	-	-	-	2
Sezon 2014/2015
Sezon 2014/2015				9	5	11	4	4
Sezon 2015/2016
Sezon 2015/2016			-	-	-	-	6	-
Sezon 2016/2017
Sezon 2016/2017			1	2	1	3	2	3
Sezon 2017/2018
Sezon 2017/2018	2	6	2	-	-	-	2	4
Sezon 2018/2019
Sezon 2018/2019		1	3	4	1	4	4	1
Sezon 2019/2020
Sezon 2019/2020				3	1	5	6	4
Sezon 2020/2021
Sezon 2020/2021				3	2	2	-	6
Sezon 2021/2022
Sezon 2021/2022		4	5	6	6	7	7	4
Sezon 2022/2023
Sezon 2022/2023		7	2	-	1	-	3	4
Sezon 2023/2024
Sezon 2023/2024			6	-	-	5	4	5
Sezon 2024/2025
Sezon 2024/2025		-	-	-	-	-	-	4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12) - – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[23]
2010/2011	38.
2011/2012	23.
2012/2013	8.
2013/2014	19.
2014/2015	11.
2015/2016	23.
2016/2017	10.
2017/2018	22.
2018/2019	3.
2019/2020	3.
2020/2021	10.
2021/2022	6.
2022/2023	7.
2023/2024	20.
2024/2025	25.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[23]
2008/2009	40.
2011/2012	39.
2012/2013	23.
2013/2014	34.
2014/2015	19.
2015/2016	64.
2016/2017	2.
2017/2018	15.
2018/2019	19.
2019/2020	14.
2020/2021	5.
2021/2022	15.
2022/2023	4.
2023/2024	17.
2024/2025	38.

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[56]
2007	30.
2008	49.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[23]
2017	14.
2018	18.
2019	17.
2020	17.
2022	16.
2023	16.
2024	26.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[56]
2018	9.
2019	2.
2020	32.
2021	4.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[56]
2018	26.
2019	4.
2021	11.
2022	14.
2023	7.
2024	8.
2025	20.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[56]
2020	8.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[36]
2007	35.
2011	5.
2012	26.
2013	44.
2014	5.
2015	9.
2016	44.
2017	8.
2018	3.
2019	8.
2020	3.^[aj]^[57]
2021	27.
2022	17.
2023	4.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	4 sierpnia	2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	112,5 m	267,3 pkt^[ak]
2.	6 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	105,0 m	–	143,7 pkt

Zwycięstwa w konkursach LGP – noty sędziów

Lp.	Data	Miejscowość	Skocznia	K	HS	Skok	Nota A	Nota B	Nota C	Nota D	Nota E	Nota (skok)	Nota (styl)	Nota łączna	Nota końcowa
1.	4 sierpnia 2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	AUT ~~19,0~~	POL ~~19,0~~	SUI 19,0	ROU 19,0	FRA 19,0	78,0 pkt	57,0 pkt	136,8 pkt	267,3 pkt
1.	4 sierpnia 2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	112,5 m	AUT ~~19,0~~	POL 19,0	SUI 18,5	ROU ~~18,5~~	FRA 18,5	73,5 pkt	56,0 pkt	130,5 pkt	267,3 pkt
2.	6 sierpnia 2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	105,0 m	AUT 19,0	POL ~~18,5~~	KAZ ~~19,0~~	GER 19,0	SVK 19,0	80,0 pkt	57,0 pkt	143,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	26 sierpnia	2011	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	127,5 m	131,0 m	262,2 pkt	2.	13,5 pkt	Tom Hilde
2.	27 sierpnia	2011	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	132,5 m	128,0 m	262,3 pkt	2.	1,7 pkt	Tom Hilde
3.	26 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	124,0 m	131,5 m	398,5 pkt^[al]	2.	16,7 pkt	Peter Prevc
4.	9 sierpnia	2014	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	113,5 m	115,5 m	406,5 pkt^[am]	2.	6,0 pkt	Gregor Schlierenzauer
5.	1 sierpnia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,5 m	134,0 m	270,0 pkt	2.	4,9 pkt	Dawid Kubacki
6.	29 lipca	2017	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	102,5 m	103,5 m	269,8 pkt	3.	13,5 pkt	Dawid Kubacki
7.	1 października	2017	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	87,0 m	92,5 m	246,3 pkt	2.	5,6 pkt	Dawid Kubacki
8.	22 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,5 m	126,5 m	272,3 pkt	2.	8,3 pkt	Kamil Stoch
9.	4 sierpnia	2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	112,5 m	267,3 pkt	1.	–
10.	22 września	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	95,5 m	97,0 m	261,0 pkt	2.	8,9 pkt	Karl Geiger
11.	29 września	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	88,5 m	84,5 m	238,6 pkt	3.	5,8 pkt	Dawid Kubacki
12.	5 października	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	–^[an]	135,6 pkt	3.	2,0 pkt	Anže Lanišek
13.	22 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	121,5 m	131,0 m	262,5 pkt	3.	13,1 pkt	Dawid Kubacki
14.	23 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,0 m	129,0 m	263,6 pkt	3.	12,3 pkt	Dawid Kubacki
15.	5 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	97,0 m	103,0 m	252,9 pkt	3.	4,4 pkt	Władimir Zografski
16.	6 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	105,0 m	–	143,7 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło^[55]^[56]
2005
								punkty
-	48	39	47	-	q	-	-	0
2006
										punkty
44	40	-	-	42	35	-	-	-	-	0
2007
										punkty
32	35	37	45	44	-	8	11	43	38	56
2008
										punkty
-	-	-	-	47	-	-	-	46	47	0
2010
									punkty
-	-	-	49	-	-	-	-	-	0
2011
											punkty
46	-	-	13	24	20	2	2	5	26	4	298
2012
									punkty
16	15	7	-	-	29	20	38	27	84
2013
											punkty
34	16	11	17	-	-	-	-	-	-	43	53
2014
									punkty
2	2	27	-	-	-	-	13	6	224
2015
											punkty
2	12	11	15	-	-	7	7	-	-	14	232
2016
										punkty
16	43	26	17	-	-	-	-	15	26	55
2017
									punkty
13	3	6	-	-	-	-	2	37	200
2018
									punkty
2	4	1	-	-	-	2	4	12	382
2019
								punkty
5	-	-	6	-	-	3	3	205
2020
		punkty
3	3	120
2021
								punkty
13	24	-	-	-	-	7	20	74
2022
						punkty
6	10	-	-	21	39	76
2023
									punkty
-	-	3	1	-	-	10	13	17	220
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	6 sierpnia	2011	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.^[e]	103,0 m	100,0 m	995,8 pkt (252,1 pkt)	2.	25,5 pkt	Austria
2.	20 lipca	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.^[e]	120,5 m	–^[m]	477,9 pkt (113,0 pkt)	2.	1,2 pkt	Słowenia
3.	25 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.^[e]	128,5 m	131,5 m	1061,5 pkt (268,1 pkt)	1.	–
4.	31 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.^[e]	126,0 m	131,0 m	1042,7 pkt (257,5 pkt)	1.	–
5.	7 sierpnia	2015	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.^[e]	95,0 m	99,5 m	968,7 pkt (239,4 pkt)	2.	64,3 pkt	Niemcy
6.	14 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.^[u]	117,0 m	127,0 m	994,7 pkt (234,2 pkt)	1.	–
7.	21 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.^[ao]	136,0 m	130,5 m	1073,3 pkt (282,4 pkt)	1.	–
8.	20 lipca	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.^[ap]	128,0 m	130,0 m	1094,1 pkt (272,1 pkt)	1.	–
9.	17 sierpnia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	druż.^[y]	122,0 m	129,0 m	951,1 pkt (216,7 pkt)	2.	10,8 pkt	Japonia

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło^[55]^[56]
2006
2006			5
2007
2007			7
2011
2011		-	2
2012
2012	2	-	-
2014
2014			1
2015
2015		1	2
2017
2017			1
2018
2018		1	-
2019
2019	1	-	2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[56]
2006	61.
2007	41.

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011	57.^[16]

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[56]
2004/2005	92.
2005/2006	21.
2006/2007	91.
2007/2008	39.
2008/2009	58.
2009/2010	119.
2010/2011	59.
2015/2016	47.
2024/2025	23.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	4 lutego	2006	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	99,0 m	264,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	4 lutego	2006	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	99,0 m	264,0 pkt	1.	–
2.	31 stycznia	2016	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	139,0 m	–	136,5 pkt	3.	2,3 pkt	Markus Eisenbichler
3.	16 marca	2025	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	129,0 m	129,5 m	259,4 pkt	2.	6,5 pkt	Markus Müller

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło^[55]^[56]
Sezon 2004/2005
																														punkty
-	-	-	-	-	-	53	63	38	49	64	64	19	33	28	-	-	43	46	12	31	52	39	-	-	-	-	-	-	28	40
Sezon 2005/2006
																										punkty
-	-	10	35	18	24	11	33	26	27	28	-	-	-	-	1	8	16	15	4	14	-	32	30	31	30	315
Sezon 2006/2007
																								punkty
-	19	35	-	-	-	25	22	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27
Sezon 2007/2008
																												punkty
-	-	13	20	8	-	-	-	-	-	-	5	9	13	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	157
Sezon 2008/2009
																																	punkty
22	14	19	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	53	50	-	-	30	36	43	-	37	39	-	-	22	20	96
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	40	22	-	-	36	49	38	34	34	44	-	-	-	-	-	57	57	-	-	-	-	-	9
Sezon 2010/2011
																													punkty
19	20	29	20	17	9	48	21	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	89
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29	3	4	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	162
Sezon 2024/2025
																							punkty
-	-	14	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	2	15	7	245
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[56]
2006	47.
2008	17.
2009	99.
2010	80.
2011	5.
2014	17.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	24 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	142,5 m	280,0 pkt
2.	25 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	130,0 m	132,0 m	248,6 pkt
3.	2 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	128,0 m	249,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	24 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	142,5 m	280,0 pkt	1.	–
2.	25 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	130,0 m	132,0 m	248,6 pkt	1.	–
3.	1 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,0 m	127,0 m	269,3 pkt	2.	8,7 pkt	Cene Prevc
4.	2 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	128,0 m	249,5 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło^[55]^[56]
2006
								punkty
-	-	-	-	-	-	12	31	22
2008
											punkty
-	-	-	23	10	5	6	21	56	-	-	129
2009
											punkty
37	43	50	29	41	48	dq	-	-	-	-	2
2010
															punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	20	23
2011
										punkty
-	-	-	-	8	6	-	-	1	1	272
2014
														punkty
-	-	2	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[56]
2005/2006	63.
2007/2008	22.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	17 lutego	2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	104,5 m	―	135,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	16 lutego	2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	101,5 m	97,5 m	244,5 pkt	3.	10,0 pkt	Łukasz Rutkowski
2.	17 lutego	2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	104,5 m	―	135,5 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło^[55]^[56]
Sezon 2005/2006
																					punkty
-	-	-	-	5	6	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	85
Sezon 2007/2008
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	1	-	-	-	-	-	160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja - − zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski

Zimowe mistrzostwa Polski

Stan po zakończeniu sezonu 2024/2025. Opracowano na podstawie^[58]^[aq].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
27.	27 marca	2002	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	60,0 m	63,0 m	117,5 pkt	116,5 pkt	Adam Małysz
46.	26 grudnia	2003	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	92,5 m	–	53,5 pkt	219,1 pkt	Adam Małysz
6.	28 stycznia	2004	Karpacz	Orlinek	K-85	HS-94	druż.	86,0 m	87,5 m	770,5 pkt (197 pkt)	113,5 pkt	AZS Katowice
21.	29 stycznia	2004	Karpacz	Orlinek	K-85	HS-94	indywid.	79,0 m	78,5 m	200,0 pkt	62,0 pkt	Adam Małysz
28.	31 stycznia	2004	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	99,5 m	100,0 m	146,6 pkt	131,6 pkt	Adam Małysz
18.	26 stycznia	2005	Szczyrk	Skalite	K-85	HS-93	indywid.	73,5 m	–	86,5 pkt	42,5 pkt	Adam Małysz
9.	8 lutego	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	106,0 m	–	183,0 pkt	78,0 pkt	Adam Małysz
5.	25 lutego	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	121,5 m	122,5 m	234,7 pkt	44,2 pkt	Robert Mateja
11.	26 lutego	2006	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	84,0 m	79,0 m	211,0 pkt	38,5 pkt	Adam Małysz
1.	16 lutego	2007	Szczyrk	Skalite	K-85	HS-93	druż.	90,0 m	–	420,0 pkt (125,0 pkt)	–	KS Wisła
3.	17 lutego	2007	Szczyrk	Skalite	K-85	HS-93	indywid.	83,0 m	72,5 m	193,5 pkt	41,5 pkt	Adam Małysz
8.	26 grudnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	122,0 m	122,0 m	233,7 pkt	21,7 pkt	Kamil Stoch
10.	18 marca	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	120,0 m	118,0 m	220,9 pkt	52,8 pkt	Adam Małysz
2.	19 marca	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	druż.	82,5 m	86,5 m	908,0 pkt (225,5 pkt)	35,0 pkt	TS Wisła Zakopane
5.	20 marca	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	85,0 m	85,0 m	228,0 pkt	31,5 pkt	Adam Małysz
3.	14 lutego	2009	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	112,5 m	120,5 m	211,9 pkt	19,5 pkt	Kamil Stoch
1.	26 marca	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	99,0 m	100,0 m	973,5 pkt (246,5 pkt)	–	KS Wisła
11.	26 grudnia	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	85,0 m	96,5 m	207,0 pkt	49,0 pkt	Adam Małysz
2.	18 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	105,0 m	103,0 m	960,0 pkt (264,0 pkt)	19,3 pkt	TS Wisła Zakopane
11.	19 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	93,5 m	228,5 pkt	30,0 pkt	Kamil Stoch
2.	26 grudnia	2011	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	130,0 m	129,0 m	283,2 pkt^[59]	6,0 pkt	Kamil Stoch
3.	24 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	druż.	127,0 m	127,5 m	868,9 pkt (255,6 pkt)	190,6 pkt	AZS Zakopane
4.	25 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	125,0 m	124,0 m	244,2 pkt^[60]	41,7 pkt	Kamil Stoch
2.	26 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	123,5 m	134,0 m	926,2 pkt (262,5 pkt)	61,3 pkt	AZS Zakopane
3.	27 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	128,5 m	132,0 m	313,6 pkt	3,2 pkt	Maciej Kot
1.	23 grudnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	125,5 m	131,5 m	255,1 pkt	–
3.	24 marca	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	121,5 m	141,5 m^[x]	267,3 pkt	42,8 pkt	Kamil Stoch
2.	25 marca	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	druż.	129,0 m	121,0 m	921,5 pkt (247,5 pkt)	52,1 pkt	AZS Zakopane
6.	22 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	130,0 m	124,0 m	255,7 pkt	17,7 pkt	Maciej Kot
3.	23 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	123,0 m	137,0 m	936,1 pkt (244,5 pkt)	36,5 pkt	AZS Zakopane
1.	26 grudnia	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	127,5 m	135,5 m	273,4 pkt	–
2.	26 grudnia	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	119,0 m	120,0 m	231,9 pkt	22,4 pkt	Stefan Hula
6.	26 grudnia	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	117,0 m	127,5 m	275,5 pkt	55,5 pkt	Kamil Stoch
16.	22 grudnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	105,0 m	–	105,9 pkt	50,4 pkt	Tomasz Pilch
2.	23 grudnia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	130,5 m	141,0 m	308,2 pkt	5,1 pkt	Kamil Stoch
2.	22 grudnia	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	127,0 m	123,5 m	299,7 pkt	0,5 pkt	Kamil Stoch
5.	11 stycznia	2025	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	132,0 m	119,5 m	242,2 pkt	37,7 pkt	Paweł Wąsek

Letnie mistrzostwa Polski

Stan po zakończeniu sezonu letniego 2024. Opracowano na podstawie^[58].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
33.	29 września	2002	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	68,5 m	–	78,0 pkt	166,0 pkt	Marcin Bachleda
21.	21 września	2003	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	73,0 m	75,5 m	179,5 pkt	68,0 pkt	Adam Małysz
28.	9 października	2004	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	104,5 m	99,0 m	150,3 pkt	127,7 pkt	Adam Małysz
10.	10 października	2004	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	74,5 m	83,0 m	198,5 pkt	55,5 pkt	Adam Małysz
14.	15 października	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	114,5 m	113,5 m	201,4 pkt	75,8 pkt	Adam Małysz
6.	16 października	2005	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	82,5 m	88,5 m	231,0 pkt	27,0 pkt	Adam Małysz
17.	14 października	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	114,5 m	106,5 m	184,8 pkt	77,0 pkt	Adam Małysz
6.	15 października	2006	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	84,0 m	84,0 m	224,5 pkt	35,5 pkt	Adam Małysz
6.	13 października	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	112,5 m	125,5 m	222,9 pkt	49,0 pkt	Adam Małysz
10.	14 października	2007	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	83,5 m	79,0 m	211,5 pkt	41,5 pkt	Adam Małysz
2.	28 września	2008	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	129,5 m	120,0 m	911,8 pkt (248,1 pkt)	65,5 pkt	TS Wisła Zakopane
5.	10 października	2009	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	82,5 m	85,0 m	227,0 pkt	22,5 pkt	Adam Małysz
21.	11 października	2009	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	111,0 m	106,0 m	179,6 pkt	85,1 pkt	Adam Małysz
7.	23 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	94,5 m	95,0 m	225,5 pkt	37,0 pkt	Adam Małysz
2.	24 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	97,5 m	90,5 m	887,5 pkt (222,5 pkt)	79,0 pkt	AZS Zakopane
11.	25 lipca	2010	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	115,0 m	114,5 m	206,1 pkt	72,0 pkt	Adam Małysz
3.	17 września	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	126,5 m	118,5 m	238,5 pkt	14,9 pkt	Kamil Stoch
8.	2 września	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	121,5 m	119,5 m	228,3 pkt	27,4 pkt	Maciej Kot
6.	1 września	2013	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	94,5 m	104,5 m	258,0 pkt	8,5 pkt	Dawid Kubacki
6.	8 września	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	128,0 m	123,0 m	249,3 pkt	14,5 pkt	Jan Ziobro
2.	19 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	129,0 m	126,0 m	256,5 pkt	23,1 pkt	Kamil Stoch
4.	20 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	140,0 m	120,0 m	843,8 pkt (240,0 pkt)	82,7 pkt	AZS Zakopane
1.	11 października	2014	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	106,0 m	105,0 m	276,0 pkt	–
5.	18 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	127,0 m	123,5 m	248,9 pkt	17,7 pkt	Dawid Kubacki
6.	9 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	99,0 m	101,5 m	252,0 pkt	16,5 pkt	Dawid Kubacki
3.	10 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	100,0 m	97,0 m	944,0 pkt (245,0 pkt)	16,0 pkt	AZS Zakopane
7.	8 października	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	120,0 m	120,5 m	235,6 pkt	56,8 pkt	Maciej Kot
2.	9 października	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	127,0 m	124,5 m	946,4 pkt (251,2 pkt)	26,4 pkt	AZS Zakopane
2.	27 października	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	133,5 m	136,5 m	314,1 pkt	6,5 pkt	Dawid Kubacki
6.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	90,5 m	–	400,3 pkt (125,2 pkt)	99,5 pkt	AZS Zakopane
1.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	100,0 m	111,0 m	266,4 pkt	–
9.	17 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	85,0 m	98,5 m	231,7 pkt	31,0 pkt	Dawid Kubacki
1.	18 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	105,0 m	106,0 m	1038,5 pkt (276,0 pkt)	–	WSS Wisła
1.	28 października	2021	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	103,5 m	106,0 m	279,2 pkt	–
1.	29 października	2021	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	98,5 m	97,0 m	991,0 pkt (239,0 pkt)	–	WSS Wisła
2.	18 października	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	99,5 m	99,5 m	295,2 pkt	14,1 pkt	Dawid Kubacki
2.	19 października	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	98,0 m	101,0 m	924,9 pkt (238,0 pkt)	22,2 pkt	TS Wisła Zakopane
2.	21 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	103,0 m	100,5 m	287,7 pkt	9,9 pkt	Dawid Kubacki
1.	22 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	97,0 m	101,5 m	1137,5 pkt (307,1 pkt)	–
6.	18 października	2024	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	97,0 m	97,5 m	249,7 pkt	24,5 pkt	Klemens Joniak
1.	19 października	2024	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	97,0 m	96,0 m	982,0 pkt (234,0 pkt)	–

Rekordy skoczni

Data	Miejsce	Skocznia	Punkt K	HS	Rekord	Uwagi	Źr.
17 lutego 2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	104 m	FIS Cup	^[61]
22 marca 2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	141 m	PŚ	^[62]

Rekordy życiowe na skoczniach mamucich (chronologicznie)

Lp.	Data	Miejscowość	Skocznia	Odległość	Uwagi	Źr.
1.	16 marca 2006	Planica	Letalnica	133 m	Puchar Świata, trening	^[63]
2.	16 marca 2006	Planica	Letalnica	170,5 m	Puchar Świata, trening	^[64]
3.	17 marca 2006	Planica	Letalnica	175 m	Puchar Świata, trening	^[65]
4.	17 marca 2006	Planica	Letalnica	178,5 m	Puchar Świata, kwalifikacje	^[66]
5.	22 marca 2007	Planica	Letalnica	194 m	Puchar Świata, trening	^[67]
6.	22 marca 2007	Planica	Letalnica	202,5 m	Puchar Świata, trening	^[68]
7.	19 marca 2011	Planica	Letalnica	210 m	Puchar Świata, konkurs drużynowy	^[69]
8.	19 lutego 2012	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	217 m	Puchar Świata, konkurs drużynowy, skok nieustany	^[70]
9.	26 lutego 2012	Vikersund	Vikersundbakken	213,5 m	MŚ, seria próbna	^[71]
10.	26 lutego 2012	Vikersund	Vikersundbakken	223,5 m	MŚ, konkurs drużynowy	^[21]
11.	26 lutego 2012	Vikersund	Vikersundbakken	232,5 m	MŚ, konkurs drużynowy, rekord Polski	^[21]
12.	18 marca 2017	Vikersund	Vikersundbakken	243 m	Puchar Świata, seria próbna	^[4]
13.	18 marca 2017	Vikersund	Vikersundbakken	245,5 m	Puchar Świata, konkurs drużynowy	^[4]
14.	24 marca 2019	Planica	Letalnica	248 m	Puchar Świata, konkurs indywidualny	^[4]

Ciekawostki

Piotr Żyła odniósł w Oslo swoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata dokładnie 17 lat po tym, kiedy Adam Małysz wygrał tam swój pierwszy konkurs w tym cyklu^[72].

Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – nadanie 2019^[3], wręczenie 2025^[73]
Złoty Medal „Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego” (PKOl.) – 2019^[74]

Uwagi

↑ ^a ^b Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Jan Ziobro i Kamil Stoch
↑ ^a ^b Skład zespołu: Piotr Żyła, Paweł Wąsek, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
↑ ^a ^b Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Robert Mateja i Adam Małysz
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Stefan Hula i Adam Małysz
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
↑ ^a ^b Skład zespołu: Piotr Żyła, Klemens Murańka i Jan Ziobro, Kamil Stoch
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Skład zespołu: Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Maciej Kot i Kamil Stoch
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Skład zespołu: Piotr Żyła, Stefan Hula, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Twardosz, Piotr Żyła, Kamila Karpiel i Dawid Kubacki
↑ ^a ^b Skład zespołu: Piotr Żyła, Andrzej Stękała, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
↑ ^a ^b Skład zespołu: Kinga Rajda, Kamil Stoch, Nicole Konderla i Piotr Żyła
↑ ^a ^b Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Aleksander Zniszczoł i Dawid Kubacki
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Seria została odwołana.
↑ ^a ^b Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Krzysztof Miętus i Kamil Stoch
↑ ^a ^b ^c Skład zespołu: Piotr Żyła, Andrzej Stękała, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
↑ ^a ^b Skład zespołu: Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Kamil Stoch i Jakub Wolny
↑ ^a ^b Skład zespołu: Aleksander Zniszczoł, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Piotr Żyła
↑ ^a ^b Skład zespołu: Paweł Urbański, Wojciech Topór, Piotr Żyła i Kamil Stoch
↑ ^a ^b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anna Twardosz, Dawid Kubacki, Nicole Konderla i Piotr Żyła
↑ ^a ^b ^c ^d Skład zespołu: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Maciej Kot
↑ ^a ^b ^c ^d Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
↑ ^a ^b Skład zespołu: Jakub Wolny, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Piotr Żyła
↑ ^a ^b ^c Skok podparty
↑ ^a ^b ^c ^d Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
↑ Skład drużyny: Tomasz Byrt, Piotr Żyła, Kamil Stoch i Adam Małysz
↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Krzysztof Miętus i Kamil Stoch
↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Krzysztof Miętus i Kamil Stoch
↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Klemens Murańka i Kamil Stoch
↑ ^a ^b Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Kamil Stoch, Dawid Kubacki
↑ Skład drużyny: Piotr Żyła, Klemens Murańka, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
↑ Skład drużyny: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Andrzej Stękała i Dawid Kubacki
↑ Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Paweł Wąsek i Dawid Kubacki
↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Paweł Wąsek, Aleksander Zniszczoł i Kamil Stoch
↑ Ze względu na rozegranie jedynie dwóch konkursów indywidualnych w ramach LGP 2020 nie została przyznana nagroda dla triumfatora klasyfikacji generalnej.
↑ Ex aequo z Kamilem Stochem
↑ W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Żyła uzyskał w nich 126,0 m i notę 134,5 pkt. Kolejność startowa w nowym formacie zawodów. skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].
↑ W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Żyła uzyskał w nich 113,0 m i notę 135,5 pkt. Kolejność startowa w nowym formacie zawodów. skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].
↑ Seria konkursowa została odwołana.
↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Dawid Kubacki, Kamil Stoch i Piotr Żyła
↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Aleksander Zniszczoł, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
↑ Dane dotyczące drużynowych konkursów mogą być niepełne.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Piotr ŻYŁA - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-12-17].
↑ ^a ^b Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-12-17].
↑ ^a ^b M.P. z 2019 r. poz. 1006.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Andrzej Mysiak: Sobota w Vikersund: Dwa rekordy świata, trzy rekordy krajów, czternastu skoczków z życiówkami. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-06-15].
↑ ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2005. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ^a ^b FIS Nordic Junior World Ski Championships 2005. Rovaniemi (FIS). Ski Jumping Individual HS 100. Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 2005-03-25. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
↑ ^a ^b FIS Nordic Junior World Ski Championships 2005. Rovaniemi (FIS). Ski Jumping Team HS100. Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 2005-03-23. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
↑ ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2006. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2007. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2008. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2009. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Znamy składy kadr polskich skoczków na nowy sezon. skijumping.pl, 2010-05-13. [dostęp 2010-07-27].
↑ ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Znamy kadry polskich skoczków na sezon 2011/2012. skijumping.pl, 2011-05-11. [dostęp 2011-08-18].
↑ ^a ^b Marcin Hetnał: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami. Skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2011-09-17]. (pol.).
↑ Andrzej Mysiak: LGP Hakuba: Hilde wygrywa, Żyła drugi!. Skokinarciarskie.pl, 2011-08-26. [dostęp 2011-09-18]. (pol.).
↑ Andrzej Mysiak: LGP Hakuba: Kolejny triumf Hilde, Żyła znów drugi!. Skokinarciarskie.pl, 2011-08-27. [dostęp 2011-09-18]. (pol.).
↑ FIS Grand Prix Ski Jumping - 2011 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2011-10-03. [dostęp 2021-04-25]. (ang.).
↑ Paweł Guzik: PŚ w Lillehammer: Kofler ponownie zwycięża, Żyła na 7. miejscu!. Skijumping.pl, 2011-12-04. [dostęp 2011-12-04]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - MŚ Vikersund: Triumf Austriaków, rekord Polski Piotra Żyły!. skokinarciarskie.pl, 2012-02-26. [dostęp 2012-02-28].
↑ ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ZYLA Piotr - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
↑ ^a ^b ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ Paweł Guzik: Skoki Narciarskie: PŚ w Oslo: Żyła i Schlierenzauer wygrywają!. skijumping.pl, 2013-03-17. [dostęp 2013-03-17].
↑ Marcin Hetnał: Okiem Samozwańczego Autorytetu: „Turniej, którego nie było”. skijumping.pl, 2013-03-18. [dostęp 2013-03-24].
↑ ^a ^b ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ Adam Bucholz, Marcin Hetnał: TCS w Bischofshofen: Kamil Stoch nokautuje i wygrywa TCS! Piotr Żyła trzeci w konkursie i drugi w turnieju!. skijumping.pl, 2017-01-06. [dostęp 2021-04-25].
↑ Adam Bucholz: MŚ w Lahti: Polska mistrzem świata! Historyczne złoto Biało-Czerwonych!. skijumping.pl, 2017-03-04. [dostęp 2021-04-25].
↑ ^a ^b ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ PyeongChang (KOR) – Olympic Winter Games. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ZYLA Piotr - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: R. Kobayashi wygrywa konkurs i Willingen Five, Żyła trzeci!. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-06-22].
↑ ^a ^b ^c ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-07-19]. (ang.).
↑ Adam Bucholz: PŚ w Wiśle: Tande wygrywa loteryjne zawody, Stoch trzeci, upadek Żyły. skijumping.pl, 2019-11-24. [dostęp 2020-07-19].
↑ Piotr Bąk: Groźny upadek Piotra Żyły! Lekarz kadry o stanie zdrowia zawodnika. skijumping.pl, 2019-11-24. [dostęp 2020-07-19].
↑ ^a ^b ^c ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-08-12]. (ang.).
↑ ^a ^b ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-21]. (ang.).
↑ Adam Bucholz: MŚ w Planicy: Piotr Żyła obronił tytuł mistrza świata!. skijumping.pl, 2023-02-25. [dostęp 2023-08-21].
↑ ^a ^b ^c ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
↑ Dominik Formela: Piotr Żyła wrócił na skocznię. skijumping.pl, 2024-09-24. [dostęp 2024-09-24].
↑ Szkoła Mistrzostwa Sportowego - Szczyrk. mediopress.pl. [dostęp 2016-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-06)].
↑ O Zespole Szkół Mistrzostwa Sportowego w Zakopanem. podhale-sport.pl, 2015-11-19. [dostęp 2016-09-17].
↑ JacekJ. Sroka JacekJ., Piotr Żyła obronił licencjat, tak jak Robert Lewandowski. Skomentował w swoim stylu [online], Dziennik Zachodni, 5 grudnia 2017 [dostęp 2021-01-30] (pol.).
↑ Skoki Narciarskie - Piotr Żyła na ślubnym kobiercu. skokinarciarskie.pl, 2006-09-23. [dostęp 2012-09-16].
↑ Justyna Żyła po pierwszej rozprawie rozwodowej. Nie pójdzie tak łatwo. gwiazdy.wp.pl. [dostęp 2018-09-19]. (pol.).
↑ Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Piotr Żyła już po rozwodzie z Justyną. Oddał jej dom - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 26 listopada 2018 [dostęp 2019-03-02] (pol.).
↑ Piotr Żyła nie jest katolikiem. Prawda na temat jego wyznania została ujawniona, nigdy o tym nie mówił [online], ZeStadionu [dostęp 2021-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-03] (pol.).
↑ FIS Ski-Flying World Championships 2008 - Oberstdorf (GER) – Flying Hill Individual - Results Qualification. fis-ski.com, 2008-02-21. [dostęp 2015-11-15]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ZYLA Piotr - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-17]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Adam Kwieciński: ZYLA Piotr 1987.01.16 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-17].
↑ Tadeusz Mieczyński, Dominik Formela, Adam Bucholz: Oficjalnie: Letnie Grand Prix 2020 bez triumfatora klasyfikacji generalnej!. skijumping.pl, 2020-07-31. [dostęp 2020-08-30].
↑ ^a ^b Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2021-04-25].
↑ Skoki Narciarskie: MP w Wiśle: Stoch wygrywa z nowym rekordem skoczni!. skijumping.pl, 26 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-26]. (pol.).
↑ Skoki Narciarskie: MP w Zakopanem: Kamil Stoch złotym medalistą Mistrzostw Polski!. skijumping.pl, 25 marca 2012. [dostęp 2012-03-25]. (pol.).
↑ Skalite, Szczyrk. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-07-24]. (niem.).
↑ PŚ w Planicy: Austria prowadzi w ostatnim konkursie. Rekordowy skok Piotra Żyły. eurosport.onet.pl, 2014-03-22. [dostęp 2014-03-22].
↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Trening Planica: Martin Koch 219,5 metra, Adam 213,5. skokinarciarskie.pl, 2006-03-16. [dostęp 2012-02-28].
↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica: Romoeren najdalej w II treningu. skokinarciarskie.pl, 2006-03-16. [dostęp 2012-02-28].
↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica: Koch przed Romoerenem w treningu. skokinarciarskie.pl, 2006-03-17. [dostęp 2012-02-28].
↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Kwalifikacje PŚ: Dwóch Polaków w konkursie. skokinarciarskie.pl, 2006-03-17. [dostęp 2012-02-28].
↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica: 17 skoków 200 metrowych w 1 treningu. skokinarciarskie.pl, 2007-03-22. [dostęp 2012-02-28].
↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica 2 trening: Polacy biją rekordy życiowe. skokinarciarskie.pl, 2007-03-22. [dostęp 2012-02-28].
↑ Paweł Stawowczyk, Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - PŚ Planica: Austria wygrywa, Polska znów za Słowenią. skokinarciarskie.pl, 2011-03-19. [dostęp 2012-02-28].
↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - PŚ Oberstdorf: Druga seria odwołana, triumf Słoweńców. skokinarciarskie.pl, 2012-02-19. [dostęp 2012-02-28].
↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - MŚ Vikersund: Kranjec wygrywa serię próbną, Polacy bardzo słabo.... skokinarciarskie.pl, 2012-02-26. [dostęp 2012-02-28].
↑ Michał Chmielewski: Skoki narciarskie. 17 marca w Oslo wygrali Adam Małysz i Piotr Żyła.. TVP, 2021-03-17. [dostęp 2022-05-25].
↑ Odznaczenia dla zasłużonych dla państwa i społeczeństwa. prezydent.pl, 8 maja 2025. [dostęp 2025-05-11].
↑ Uroczyste wręczenie odznaczeń na gali 100-lecia PZN. skijumping.pl, 2019-09-23.

Bibliografia

ZYLA Piotr - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-17]. (ang.).
Adam Kwieciński: ZYLA Piotr 1987.01.16 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-17].

[IO14-54] Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Jan Ziobro i Kamil Stoch

[IO22-55] Skład zespołu: Piotr Żyła, Paweł Wąsek, Dawid Kubacki i Kamil Stoch

[ms07-56] Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Robert Mateja i Adam Małysz

[ms12-57] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Stefan Hula i Adam Małysz

[ms13-58] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Dawid Kubacki i Kamil Stoch

[ms15-59] Skład zespołu: Piotr Żyła, Klemens Murańka i Jan Ziobro, Kamil Stoch

[willingen17-60] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Skład zespołu: Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Maciej Kot i Kamil Stoch

[msl18-61] Skład zespołu: Piotr Żyła, Stefan Hula, Dawid Kubacki i Kamil Stoch

[ms21miesz-62] Skład zespołu: Anna Twardosz, Piotr Żyła, Kamila Karpiel i Dawid Kubacki

[ms21-63] Skład zespołu: Piotr Żyła, Andrzej Stękała, Kamil Stoch i Dawid Kubacki

[ms23miesz-64] Skład zespołu: Kinga Rajda, Kamil Stoch, Nicole Konderla i Piotr Żyła

[ms23-65] Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Aleksander Zniszczoł i Dawid Kubacki

[odw-66] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Seria została odwołana.

[vik12d-68] Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Krzysztof Miętus i Kamil Stoch

[msl20-69] Skład zespołu: Piotr Żyła, Andrzej Stękała, Kamil Stoch i Dawid Kubacki

[msl22-70] Skład zespołu: Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Kamil Stoch i Jakub Wolny

[msl24-71] Skład zespołu: Aleksander Zniszczoł, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Piotr Żyła

[msj05-72] Skład zespołu: Paweł Urbański, Wojciech Topór, Piotr Żyła i Kamil Stoch

[gospodarz-73] Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.

[IE23-74] Skład zespołu: Anna Twardosz, Dawid Kubacki, Nicole Konderla i Piotr Żyła

[klingenthal16-77] Skład zespołu: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Maciej Kot

[wisla18-78] Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Dawid Kubacki i Kamil Stoch

[planica19-79] Skład zespołu: Jakub Wolny, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Piotr Żyła

[podparty-80] Skok podparty

[zakopanelgp19-81] Skład zespołu: Piotr Żyła, Jakub Wolny, Kamil Stoch i Dawid Kubacki

[82] Skład drużyny: Tomasz Byrt, Piotr Żyła, Kamil Stoch i Adam Małysz

[sklad10-83] Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Krzysztof Miętus i Kamil Stoch

[sklad13l-84] Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Krzysztof Miętus i Kamil Stoch

[85] Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Klemens Murańka i Kamil Stoch

[zako17-86] Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Dawid Kubacki i Kamil Stoch

[zako19-87] Skład zespołu: Piotr Żyła, Maciej Kot, Kamil Stoch, Dawid Kubacki

[wisla20-88] Skład drużyny: Piotr Żyła, Klemens Murańka, Dawid Kubacki i Kamil Stoch

[zako21-89] Skład drużyny: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Andrzej Stękała i Dawid Kubacki

[zako23-90] Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Paweł Wąsek i Dawid Kubacki

[lahti23-91] Skład zespołu: Piotr Żyła, Paweł Wąsek, Aleksander Zniszczoł i Kamil Stoch

[92] Ze względu na rozegranie jedynie dwóch konkursów indywidualnych w ramach LGP 2020 nie została przyznana nagroda dla triumfatora klasyfikacji generalnej.

[94] Ex aequo z Kamilem Stochem

[nsystem-95] W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Żyła uzyskał w nich 126,0 m i notę 134,5 pkt. Kolejność startowa w nowym formacie zawodów. skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].

[nsystem2-96] W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Żyła uzyskał w nich 113,0 m i notę 135,5 pkt. Kolejność startowa w nowym formacie zawodów. skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].

[seria-97] Seria konkursowa została odwołana.

[wisla18lgp-98] Skład zespołu: Maciej Kot, Dawid Kubacki, Kamil Stoch i Piotr Żyła

[wisla19lgp-99] Skład zespołu: Piotr Żyła, Aleksander Zniszczoł, Kamil Stoch i Dawid Kubacki

[mp-101] Dane dotyczące drużynowych konkursów mogą być niepełne.

[sylwetka-1] Piotr ŻYŁA - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-12-17].

[rekord-2] Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-12-17].

[MP2019-3] M.P. z 2019 r. poz. 1006.

[vik17-4] Andrzej Mysiak: Sobota w Vikersund: Dwa rekordy świata, trzy rekordy krajów, czternastu skoczków z życiówkami. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-06-15].

[sez5-5] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2005. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[msj05ind-6] FIS Nordic Junior World Ski Championships 2005. Rovaniemi (FIS). Ski Jumping Individual HS 100. Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 2005-03-25. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).

[msj05druz-7] FIS Nordic Junior World Ski Championships 2005. Rovaniemi (FIS). Ski Jumping Team HS100. Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 2005-03-23. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).

[sez6-8] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2006. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[sez7-9] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2007. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[sez8-10] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2008. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[sez9-11] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2009. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[sez10-12] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[kadr1-13] Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Znamy składy kadr polskich skoczków na nowy sezon. skijumping.pl, 2010-05-13. [dostęp 2010-07-27].

[sez11-14] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[kadr2-15] Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Znamy kadry polskich skoczków na sezon 2011/2012. skijumping.pl, 2011-05-11. [dostęp 2011-08-18].

[lpt-16] Marcin Hetnał: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami. Skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2011-09-17]. (pol.).

[lgp1-17] Andrzej Mysiak: LGP Hakuba: Hilde wygrywa, Żyła drugi!. Skokinarciarskie.pl, 2011-08-26. [dostęp 2011-09-18]. (pol.).

[lgp2-18] Andrzej Mysiak: LGP Hakuba: Kolejny triumf Hilde, Żyła znów drugi!. Skokinarciarskie.pl, 2011-08-27. [dostęp 2011-09-18]. (pol.).

[lgp11-19] FIS Grand Prix Ski Jumping - 2011 - Grand Prix Standing. fis-ski.com, 2011-10-03. [dostęp 2021-04-25]. (ang.).

[lill11-20] Paweł Guzik: PŚ w Lillehammer: Kofler ponownie zwycięża, Żyła na 7. miejscu!. Skijumping.pl, 2011-12-04. [dostęp 2011-12-04]. (pol.).

[vik12-21] Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - MŚ Vikersund: Triumf Austriaków, rekord Polski Piotra Żyły!. skokinarciarskie.pl, 2012-02-26. [dostęp 2012-02-28].

[sez12-22] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[klasgen-23] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ZYLA Piotr - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).

[sez13-24] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[win-25] Paweł Guzik: Skoki Narciarskie: PŚ w Oslo: Żyła i Schlierenzauer wygrywają!. skijumping.pl, 2013-03-17. [dostęp 2013-03-17].

[piaty-26] Marcin Hetnał: Okiem Samozwańczego Autorytetu: „Turniej, którego nie było”. skijumping.pl, 2013-03-18. [dostęp 2013-03-24].

[sez14-27] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[sez15-28] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[sez16-29] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[sez17-30] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[bisch17-31] Adam Bucholz, Marcin Hetnał: TCS w Bischofshofen: Kamil Stoch nokautuje i wygrywa TCS! Piotr Żyła trzeci w konkursie i drugi w turnieju!. skijumping.pl, 2017-01-06. [dostęp 2021-04-25].

[ms17dr-32] Adam Bucholz: MŚ w Lahti: Polska mistrzem świata! Historyczne złoto Biało-Czerwonych!. skijumping.pl, 2017-03-04. [dostęp 2021-04-25].

[sez18-33] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[io18-34] PyeongChang (KOR) – Olympic Winter Games. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[sez19-35] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).

[klasgenlgp-36] ZYLA Piotr - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).

[wf19-37] Adam Bucholz: PŚ w Willingen: R. Kobayashi wygrywa konkurs i Willingen Five, Żyła trzeci!. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-06-22].

[sez20-38] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-07-19]. (ang.).

[wis19a-39] Adam Bucholz: PŚ w Wiśle: Tande wygrywa loteryjne zawody, Stoch trzeci, upadek Żyły. skijumping.pl, 2019-11-24. [dostęp 2020-07-19].

[wis19b-40] Piotr Bąk: Groźny upadek Piotra Żyły! Lekarz kadry o stanie zdrowia zawodnika. skijumping.pl, 2019-11-24. [dostęp 2020-07-19].

[sez21-41] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-08-12]. (ang.).

[sez22-42] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).

[sez23-43] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-21]. (ang.).

[ms23-44] Adam Bucholz: MŚ w Planicy: Piotr Żyła obronił tytuł mistrza świata!. skijumping.pl, 2023-02-25. [dostęp 2023-08-21].

[sez24-45] ZYLA Piotr - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).

[zabieg24-46] Dominik Formela: Piotr Żyła wrócił na skocznię. skijumping.pl, 2024-09-24. [dostęp 2024-09-24].

[sms.szcz-47] Szkoła Mistrzostwa Sportowego - Szczyrk. mediopress.pl. [dostęp 2016-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-06)].

[sms.zako-48] O Zespole Szkół Mistrzostwa Sportowego w Zakopanem. podhale-sport.pl, 2015-11-19. [dostęp 2016-09-17].

[49] JacekJ. Sroka JacekJ., Piotr Żyła obronił licencjat, tak jak Robert Lewandowski. Skomentował w swoim stylu [online], Dziennik Zachodni, 5 grudnia 2017 [dostęp 2021-01-30] (pol.).

[adam-50] Skoki Narciarskie - Piotr Żyła na ślubnym kobiercu. skokinarciarskie.pl, 2006-09-23. [dostęp 2012-09-16].

[51] Justyna Żyła po pierwszej rozprawie rozwodowej. Nie pójdzie tak łatwo. gwiazdy.wp.pl. [dostęp 2018-09-19]. (pol.).

[52] Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Piotr Żyła już po rozwodzie z Justyną. Oddał jej dom - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 26 listopada 2018 [dostęp 2019-03-02] (pol.).

[53] Piotr Żyła nie jest katolikiem. Prawda na temat jego wyznania została ujawniona, nigdy o tym nie mówił [online], ZeStadionu [dostęp 2021-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-03] (pol.).

[msl08-67] FIS Ski-Flying World Championships 2008 - Oberstdorf (GER) – Flying Hill Individual - Results Qualification. fis-ski.com, 2008-02-21. [dostęp 2015-11-15]. (ang.).

[fis-75] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ZYLA Piotr - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-12-17]. (ang.).

[kwiec-76] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Adam Kwieciński: ZYLA Piotr 1987.01.16 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-12-17].

[93] Tadeusz Mieczyński, Dominik Formela, Adam Bucholz: Oficjalnie: Letnie Grand Prix 2020 bez triumfatora klasyfikacji generalnej!. skijumping.pl, 2020-07-31. [dostęp 2020-08-30].

[mp-100] Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2021-04-25].

[mp11-102] Skoki Narciarskie: MP w Wiśle: Stoch wygrywa z nowym rekordem skoczni!. skijumping.pl, 26 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-26]. (pol.).

[mp12-103] Skoki Narciarskie: MP w Zakopanem: Kamil Stoch złotym medalistą Mistrzostw Polski!. skijumping.pl, 25 marca 2012. [dostęp 2012-03-25]. (pol.).

[szcz-104] Skalite, Szczyrk. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-07-24]. (niem.).

[105] PŚ w Planicy: Austria prowadzi w ostatnim konkursie. Rekordowy skok Piotra Żyły. eurosport.onet.pl, 2014-03-22. [dostęp 2014-03-22].

[pb1-106] Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Trening Planica: Martin Koch 219,5 metra, Adam 213,5. skokinarciarskie.pl, 2006-03-16. [dostęp 2012-02-28].

[pb2-107] Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica: Romoeren najdalej w II treningu. skokinarciarskie.pl, 2006-03-16. [dostęp 2012-02-28].

[pb3-108] Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica: Koch przed Romoerenem w treningu. skokinarciarskie.pl, 2006-03-17. [dostęp 2012-02-28].

[pb4-109] Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Kwalifikacje PŚ: Dwóch Polaków w konkursie. skokinarciarskie.pl, 2006-03-17. [dostęp 2012-02-28].

[pb5-110] Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica: 17 skoków 200 metrowych w 1 treningu. skokinarciarskie.pl, 2007-03-22. [dostęp 2012-02-28].

[pb6-111] Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Planica 2 trening: Polacy biją rekordy życiowe. skokinarciarskie.pl, 2007-03-22. [dostęp 2012-02-28].

[pb7-112] Paweł Stawowczyk, Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - PŚ Planica: Austria wygrywa, Polska znów za Słowenią. skokinarciarskie.pl, 2011-03-19. [dostęp 2012-02-28].

[pb8-113] Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - PŚ Oberstdorf: Druga seria odwołana, triumf Słoweńców. skokinarciarskie.pl, 2012-02-19. [dostęp 2012-02-28].

[pb9-114] Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - MŚ Vikersund: Kranjec wygrywa serię próbną, Polacy bardzo słabo.... skokinarciarskie.pl, 2012-02-26. [dostęp 2012-02-28].

[oslo13-115] Michał Chmielewski: Skoki narciarskie. 17 marca w Oslo wygrali Adam Małysz i Piotr Żyła.. TVP, 2021-03-17. [dostęp 2022-05-25].

[116] Odznaczenia dla zasłużonych dla państwa i społeczeństwa. prezydent.pl, 8 maja 2025. [dostęp 2025-05-11].

[117] Uroczyste wręczenie odznaczeń na gali 100-lecia PZN. skijumping.pl, 2019-09-23.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

[j]

[k]

[l]

[m]

[54]

[n]

[o]

[p]

[q]

[r]

[s]

[t]

[55]

[56]

[u]

[v]

[w]

[x]

[y]

[z]

[aa]

[ab]

[ac]

[ad]

[ae]

[af]

[ag]

[ah]

[ai]

[aj]

[57]

[ak]

[al]

[am]

[an]

[ao]

[ap]

[58]

Mężczyźni
Skocznia normalna	1962: Toralf Engan 1966: Bjørn Wirkola 1970: Garij Napałkow 1974: Hans-Georg Aschenbach 1978: Matthias Buse 1982: Armin Kogler 1985: Jens Weißflog 1987: Jiří Parma 1989: Jens Weißflog 1991: Heinz Kuttin 1993: Masahiko Harada 1995: Takanobu Okabe 1997: Janne Ahonen 1999: Kazuyoshi Funaki 2001: Adam Małysz 2003: Adam Małysz 2005: Rok Benkovič 2007: Adam Małysz 2009: Wolfgang Loitzl 2011: Thomas Morgenstern 2013: Anders Bardal 2015: Rune Velta 2017: Stefan Kraft 2019: Dawid Kubacki 2021: Piotr Żyła 2023: Piotr Żyła 2025: Marius Lindvik
Skocznia duża	1925: Willen Dick 1926: Jacob Tullin Thams 1927: Tore Edman 1929: Sigmund Ruud 1930: Gunnar Andersen 1931: Birger Ruud 1933: Marcel Reymond 1934: Kristian Johansson 1935: Birger Ruud 1937: Birger Ruud 1938: Asbjørn Ruud 1939: Josef Bradl 1950: Hans Bjørnstad 1954: Matti Pietikäinen 1958: Juhani Kärkinen 1962: Helmut Recknagel 1966: Bjørn Wirkola 1970: Garij Napałkow 1974: Hans-Georg Aschenbach 1978: Tapio Räisänen 1982: Matti Nykänen 1985: Per Bergerud 1987: Andreas Felder 1989: Jari Puikkonen 1991: Franci Petek 1993: Espen Bredesen 1995: Tommy Ingebrigtsen 1997: Masahiko Harada 1999: Martin Schmitt 2001: Martin Schmitt 2003: Adam Małysz 2005: Janne Ahonen 2007: Simon Ammann 2009: Andreas Küttel 2011: Gregor Schlierenzauer 2013: Kamil Stoch 2015: Severin Freund 2017: Stefan Kraft 2019: Markus Eisenbichler 2021: Stefan Kraft 2023: Timi Zajc 2025: Domen Prevc
Skocznia duża drużynowo	1982: Norwegia 1985: Finlandia 1987: Finlandia 1989: Finlandia 1991: Austria 1993: Norwegia 1995: Finlandia 1997: Finlandia 1999: Niemcy 2001: Niemcy 2003: Finlandia 2005: Austria 2007: Austria 2009: Austria 2011: Austria 2013: Austria 2015: Norwegia 2017: Polska 2019: Niemcy 2021: Niemcy 2023: Słowenia 2025: Słowenia
Skocznia normalna drużynowo	2001: Austria 2005: Austria 2011: Austria
Kobiety
Skocznia normalna	2009: Lindsey Van 2011: Daniela Iraschko 2013: Sarah Hendrickson 2015: Carina Vogt 2017: Carina Vogt 2019: Maren Lundby 2021: Ema Klinec 2023: Katharina Althaus 2025: Nika Prevc
Skocznia duża	2021: Maren Lundby 2023: Alexandria Loutitt 2025: Nika Prevc
Skocznia normalna drużynowo	2019: Niemcy 2021: Austria 2023: Niemcy 2025: Norwegia
Zawody mieszane
Skocznia normalna drużynowo	2013: Japonia 2015: Niemcy 2017: Niemcy 2019: Niemcy 2021: Niemcy 2023: Niemcy
Skocznia duża drużynowo	2025: Norwegia

Złoty medal	1962: Toralf Engan 1966: Bjørn Wirkola 1970: Garij Napałkow 1974: Hans-Georg Aschenbach 1978: Matthias Buse 1982: Armin Kogler 1985: Jens Weißflog 1987: Jiří Parma 1989: Jens Weißflog 1991: Heinz Kuttin 1993: Masahiko Harada 1995: Takanobu Okabe 1997: Janne Ahonen 1999: Kazuyoshi Funaki 2001: Adam Małysz 2003: Adam Małysz 2005: Rok Benkovič 2007: Adam Małysz 2009: Wolfgang Loitzl 2011: Thomas Morgenstern 2013: Anders Bardal 2015: Rune Velta 2017: Stefan Kraft 2019: Dawid Kubacki 2021: Piotr Żyła 2023: Piotr Żyła 2025: Marius Lindvik
Srebrny medal	1962: Antoni Łaciak 1966: Dieter Neuendorf 1970: Yukio Kasaya 1974: Dietrich Kampf 1978: Henry Glaß 1982: Jari Puikkonen 1985: Andreas Felder 1987: Matti Nykänen 1989: Ari-Pekka Nikkola 1991: Kent Johanssen 1993: Andreas Goldberger 1995: Hiroya Saitō 1997: Masahiko Harada 1999: Hideharu Miyahira 2001: Martin Schmitt 2003: Tommy Ingebrigtsen 2005: Jakub Janda 2007: Simon Ammann 2009: Gregor Schlierenzauer 2011: Andreas Kofler 2013: Gregor Schlierenzauer 2015: Severin Freund 2017: Andreas Wellinger 2019: Kamil Stoch 2021: Karl Geiger 2023: Andreas Wellinger 2025: Andreas Wellinger
Brązowy medal	1962: Helmut Recknagel 1966: Paavo Lukkariniemi 1970: Lars Grini 1974: Aleksiej Borowitin 1978: Aleksiej Borowitin 1982: Ole Bremseth 1985: Per Bergerud 1987: Vegard Opaas 1989: Heinz Kuttin 1991: Ari-Pekka Nikkola 1993: Jaroslav Sakala 1995: Mika Laitinen 1997: Andreas Goldberger 1999: Masahiko Harada 2001: Martin Höllwarth 2003: Noriaki Kasai 2005: Janne Ahonen 2007: Thomas Morgenstern 2009: Simon Ammann 2011: Adam Małysz 2013: Peter Prevc 2015: Stefan Kraft 2017: Markus Eisenbichler 2019: Stefan Kraft 2021: Anže Lanišek 2023: Karl Geiger 2025: Jan Hörl