Piotr Arak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Arak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 maja 1987
Warszawa

Zawód, zajęcie

Ekonomista

Stanowisko

Główny ekonomista Velo Banku

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Finansów Publicznych Rzeczypospolitej Polskiej”
Strona internetowa

Piotr Arak (ur. 22 maja 1987 w Warszawie) – polski ekonomista, doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce i administracji[1]. W latach 2018–2023 dyrektor Polskiego Instytutu Ekonomicznego[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem IV LO im. Adama Mickiewicza w Warszawie. W 2011 ukończył studia z zakresu polityki społecznej na Wydziale Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Jest również absolwentem studiów podyplomowych z zakresu metod statystycznych w biznesie na Wydziale Nauk Ekonomicznego UW oraz programu MBA realizowanego przez Szkołę Główną Handlową i Université du Québec à Montréal. W 2023 r. uzyskał tytuł doktora nauk społecznych na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego.[3].

Działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Podczas studiów na UW, w latach 2008–2011 pracował w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, na stanowisku asystenta Ministra-członka Rady Ministrów, a następnie doradcy Ministra Administracji i Cyfryzacji[4]. W 2012 był zawodowo związany z Programem Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju. W latach 2013–2017 był analitykiem w Centrum Analitycznym Polityka Insight, a następnie managerem w firmie doradczej Deloitte. Od października 2018 do grudnia 2023 był dyrektorem Polskiego Instytutu Ekonomicznego. Następnie został głównym ekonomistą VeloBanku[5].

Działalność publicystyczna[edytuj | edytuj kod]

Jego główne zainteresowania badawcze to makroekonomia, polityka fiskalna, zrównoważony rozwój. Jest autorem publikacji naukowych, autorem lub współautorem blisko 150 publikacji popularnonaukowych z zakresu ekonomii, nauk o polityce i administracji. Opublikował również ponad 200 artykułów prasowych, z czego 40 w mediach zagranicznych[6]. W 2021 wydawnictwo Poltext opublikowało jego książkę pt. „Pandenomia. Czy koronawirus zakończył erę neoliberalizmu?”[7].

Członkostwo w organizacjach[edytuj | edytuj kod]

Jest członkiem rady zarządzającej brukselskiego think-tanku ERCST - European Roundtable on Climate Change and Sustainable Transition, jury konkursu „Raporty Zrównoważonego Rozwoju”, Rady Nadzorczej PFR Ventures[8], Rady Programowej Europejskiego Forum Nowych Idei EFNI[9], Eksperckiej Rady ds. Bezpieczeństwa Energetycznego i Klimatu[10].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2012 był zwycięzcą I edycji organizowanego przez Narodowy Bank Polski konkursu „Gdyby to zależało ode mnie, to…” na najlepszą pracę wskazującą co i w jaki sposób można zrobić w Polsce, aby lepiej gospodarować finansami publicznymi[11].

W 2020 znalazł się na liście 30 najbardziej wpływowych osób w polskiej gospodarce, stworzonej przez RMF FM, money.pl i 300Gospodarka[12].

W 2020 został wyróżniony odznaką honorową „Za Zasługi dla Finansów Publicznych Rzeczypospolitej Polskiej”[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]