Piotr Briks

Piotr Briks
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1966 ; Szczecin
	doktor habilitowany nauk humanistycznych
	Specjalność: teologia biblijna, literatura, historia starożytna Bliskiego Wschodu
Alma Mater	Katolicki Uniwersytet Lubelski; Akademia Teologii Katolickiej
Doktorat	7 grudnia[potrzebny przypis] 1998
Habilitacja	18 kwietnia[potrzebny przypis] 2005
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Szczeciński

Piotr Mieszko Briks (ur. 3 czerwca 1966 w Szczecinie^[1]) – polski biblista i historyk, doktor habilitowany nauk teologicznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Szczecińskiego. Przewodnik po krajach Bliskiego Wschodu^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym w Szczecinie (1991), studia teologiczne na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1996), w zakresie historii i archeologii w École Biblique et Archeologique oraz teologii w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1999)^[2].

W 1998 w Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) uzyskał stopień naukowy doktora nauk teologicznych w zakresie biblistyki na podstawie rozprawy pt. Radość Boga w Starym Testamencie. Studium egzegetyczno-teologiczne, zaś w 2005 na tym samym wydziale na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Koniec świata czy apokatastaza? Pozytywne aspekty koncepcji eschatologicznych w Biblii hebrajskiej otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych w specjalności: teologia biblijna^[2]. W latach 2000-2008 był redaktorem naczelnym czasopisma Colloquia Theologica Ottoniana^[1].

Był pracownikiem i w latach 2005-2008 kierownikiem Katedry Egzegezy i Teologii Biblijnej Starego Testamentu Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego. Następnie w 2008 roku został profesorem nadzwyczajnym Instytucie Historii i Stosunków Międzynarodowych Wydziału Humanistycznego tegoż Uniwersytetu^[1].

Członek Polskiego Towarzystwa Historycznego (od 2008) i Stowarzyszenia Biblistów Polskich (od 2006)^[1].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Koniec świata czy apokatastaza? Pozytywne aspekty koncepcji eschatologicznych w Biblii Hebrajskiej, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Vocatio", cop. 2004.
Księgi historyczne Starego Testamentu, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2007.
Podręczny słownik hebrajsko-polski i aramejsko-polski Starego Testamentu, Warszawa: "Vocatio", 1999, 2000.
Radość Boga w Starym Testamencie, Warszawa: "Vocatio", 2000.
Zakład Historii Starożytnej Uniwersytetu Szczecińskiego 1985-2015, Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2015^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Encyklopedia Szczecina. Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 89. ISBN 978-83-942725-0-0.
↑ ^a ^b Dr hab. Piotr Mieszko Briks, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-08-22] .^{[martwy link]}
↑ Briks, Piotr (1966- ).. bn.org.pl. [dostęp 2015-08-22]. (pol.).

[encyklopedia-1] Encyklopedia Szczecina. Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 89. ISBN 978-83-942725-0-0.

[OPI-2] Dr hab. Piotr Mieszko Briks, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-08-22] .^{[martwy link]}

[BN-3] Briks, Piotr (1966- ).. bn.org.pl. [dostęp 2015-08-22]. (pol.).

[1]

[2]

[3]