Piotr Gliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Alan ffm (dyskusja | edycje) o 14:06, 17 lis 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Piotr Gliński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1954
Warszawa

Wiceprezes Rady Ministrów, minister kultury i dziedzictwa narodowego
Okres

od 16 listopada 2015

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Małgorzata Omilanowska[1]

podpis
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Piotr Tadeusz Gliński (ur. 20 kwietnia 1954 w Warszawie) – polski socjolog i polityk, profesor nauk humanistycznych (2008), nauczyciel akademicki, w latach 2005–2011 przewodniczący Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, poseł na Sejm VIII kadencji, od 2015 wiceprezes Rady Ministrów i minister kultury i dziedzictwa narodowego.

Życiorys

Wykształcenie

W 1973 ukończył XXXV Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Warszawie.

Studiował w Instytucie Nauk Ekonomicznych oraz w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując w 1978 magisterium w zakresie ekonomii. Odbył następnie studia doktoranckie w Zakładzie Badań nad Stylami Życia Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk.

W 1984 na podstawie pracy Ekonomiczne uwarunkowania stylu życia. Rodziny miejskie w Polsce w latach siedemdziesiątych napisanej pod kierunkiem Andrzeja Sicińskiego uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych.

Habilitował się również w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN w 1997 na podstawie rozprawy zatytułowanej Polscy Zieloni. Ruch społeczny w okresie przemian.

W 2008 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[2].

Działalność naukowa

Zawodowo od końca lat 70. związany z Instytutem Filozofii i Socjologii PAN, gdzie zajmował różne stanowiska do profesora zwyczajnego włącznie. Od 1997 do 2005 kierował Zakładem Społeczeństwa Obywatelskiego. Został też profesorem zwyczajnym w Instytucie Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku i kierownikiem Zakładu Socjologii na tej uczelni. Wielokrotnie przebywał na stażach zagranicznych, prowadził wykłady na uczelniach europejskich. W pracy naukowej specjalizuje się w badaniu ruchów społecznych, socjologii kultury i społeczeństwa obywatelskiego, a także w kwestiach społecznych aspektów ochrony środowiska. Uczestniczył w pracach Komitetu Badań i Prognoz Polska 2000 oraz Komitetu Człowiek i Środowisko. Był konsultantem instytucji krajowych i międzynarodowych, w tym polskich ministerstw i Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju.

W 1986 współorganizował sekcję prognozowania społecznego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. W latach 1995–1997 był skarbnikiem PTS, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego tej organizacji, a w latach 2005–2011 zajmował stanowisko jej przewodniczącego.

W 1989 został członkiem Społecznego Instytutu Ekologicznego, którym kierował w latach 1997–2003, był członkiem założycielem Towarzystwa na rzecz utworzenia Mazurskiego Parku Narodowego[3]. Został także członkiem Collegium Invisibile[4].

Działalność polityczna

W drugiej połowie lat 90. działał w Wyborczej Koalicji Liderów Ekologicznych, z jej ramienia kandydował bez powodzenia w wyborach parlamentarnych w 1997 z listy Unii Wolności[5]. Był członkiem tej partii od 1998 do 2000[6].

W 2003 brał udział w tworzeniu partii Zieloni 2004[7], do której jednak nie przystąpił.

W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju[8].

1 października 2012 Prawo i Sprawiedliwość zapowiedziało zgłoszenie kandydatury Piotra Glińskiego na premiera wraz z wnioskiem o konstruktywne wotum nieufności wobec rządu Donalda Tuska[9]. Do złożenia takiego wniosku doszło 11 lutego 2013[10]. Sejm 8 marca 2013 odrzucił wniosek PiS. Piotr Gliński kontynuował współpracę z tą partią, 15 lutego 2014 stanął na czele nowo powołanej rady programowej PiS[11].

26 czerwca 2014 PiS złożyło kolejny wniosek o konstruktywne wotum nieufności wobec rządu Donalda Tuska, ponownie wskazując Piotra Glińskiego jako kandydata na premiera[12]. Sejm odrzucił ten wniosek 10 lipca 2014. Około rok później Piotr Gliński został członkiem PiS[13].

Był członkiem komitetu naukowego II i III Konferencji Smoleńskiej z lat 2013–2014 zajmującej się katastrofą samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010[14][15]. Zasiadł również w radzie Fundacji Reduta Dobrego Imienia – Polska Liga przeciw Zniesławieniom[16].

W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Sejmu w okręgu łódzkim z pierwszego miejsca na liście PiS. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, otrzymując 41 697 głosów[17].

16 listopada 2015 objął urzędy wicepremiera oraz ministra kultury i dziedzictwa narodowego w rządzie Beaty Szydło[18].

Życie prywatne

Jest żonaty, ma córkę. Jest bratem reżysera Roberta Glińskiego[19].

Odznaczenia

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[20][21].

Wybrane publikacje

  • Civil society in the making (red.), IFiS PAN, Warszawa 2006
  • Człowiek-środowisko-zdrowie. Problemy polskie z prognostycznego punktu widzenia (red.), KPPRK PAN, Warszawa 1985
  • Katastrofa smoleńska, Reakcje społeczne, polityczne i medialne (red.), IFiS PAN, Warszawa 2011
  • Kulturowe aspekty struktury społecznej. Fundamenty, konstrukcje, fasady (red.), IFiS PAN, Warszawa 2010
  • Polscy Zieloni. Ruch społeczny w okresie przemian, IFiS PAN, Warszawa 1996
  • Samoorganizacja społeczeństwa polskiego. III sektor i wspólnoty lokalne w jednoczącej się Europie (red.), IFiS PAN, Warszawa 2002
  • Socjologia i Siciński. Style życia, społeczeństwo obywatelskie, studia nad przyszłością (red.), IFiS PAN, Warszawa 2009
  • Społeczne aspekty ochrony i kształtowania środowiska w Polsce, Wyd. SGGW-AR, Warszawa 1990
  • Style działań organizacji pozarządowych w Polsce. Grupy interesu czy pożytku publicznego?, IFiS PAN, Warszawa 2006
  • Teorie wspólnotowe a praktyka społeczna. Obywatelskość, polityka, lokalność (red.), IFiS PAN, Warszawa 2005
  1. ↑ Małgorzata Omilanowska zajmowała wyłącznie urząd ministra.
  2. ↑ M.P. z 2008 r. nr 40, poz. 352
  3. ↑ W ruchu ekologicznym jest mniej g.... niż w całym świecie. Z profesorem socjologii, autorem książki „Polscy zieloni”, Piotrem Glińskim rozmawiają Marta Lelek i Janusz Korbel. pracownia.org.pl. [dostęp 2012-10-05].
  4. ↑ Lista tutorów Collegium Invisibile. ci.edu.pl. [dostęp 2012-09-29].
  5. ↑ Wyborcza Koalicja Liderów Ekologicznych. zb.eco.pl. [dostęp 2011-09-19].
  6. ↑ O mnie. piotrglinski.info.pl. [dostęp 2013-04-17].
  7. ↑ Andrzej Stankiewicz, Piotr Śmiłowicz: Premier na niby. wprost.pl, 7 października 2012. [dostęp 2013-04-17].
  8. ↑ Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. [dostęp 2015-10-16].
  9. ↑ Prof. Piotr Gliński kandydatem PiS na premiera. tvn24.pl, 1 października 2012. [dostęp 2013-04-17].
  10. ↑ PiS złożyło wniosek o konstruktywne wotum nieufności. wp.pl, 11 lutego 2013. [dostęp 2013-02-11].
  11. ↑ Rada Polityczna Prawa i Sprawiedliwości powołała Radę Programową. pis.org.pl, 15 lutego 2014. [dostęp 2014-04-08].
  12. ↑ PiS złożyło wniosek o odwołanie rządu. Ma kandydata na nowego premiera. tvn24.pl, 26 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-26].
  13. ↑ Prof. Gliński: Próby manipulacji i podważania autorytetu prezydenta będą, ale teraz będzie im trudniej. telewizjarepublika.pl, 5 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-05].
  14. ↑ II Konferencja Smoleńska 2013. konferencja.home.pl. [dostęp 2014-10-20].
  15. ↑ III Konferencja Smoleńska 2014. konferencja.home.pl. [dostęp 2014-10-20].
  16. ↑ Rada Fundacji. reduta-dobrego-imienia.pl. [dostęp 2015-10-27].
  17. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  18. ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  19. ↑ Andrzej Stankiewicz, Piotr Śmiłowicz, Misjonarz karkołomny – rozmowa z Piotrem Glińskim, „Wprost” nr 41/2012, s. 36.
  20. ↑ Ordery dla założycieli i działaczy organizacji pozarządowych. prezydent.pl, 15 września 2011. [dostęp 2011-09-19].
  21. ↑ M.P. z 2011 r. nr 108, poz. 1095

Bibliografia

Rząd Beaty Szydło (2015–2017)
W dniu zaprzysiężenia

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Ministrowie kultury i dziedzictwa narodowego III Rzeczypospolitej

Logo Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Gliński&oldid=44099433”