Piotr Konstanty Stadnicki

Piotr Konstanty Stadnicki
	; Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Stadniccy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce śmierci	przed 1 czerwca 1745 ; Braniewo
Ojciec	Jan Stadnicki
Matka	Katarzyna z domu Kowieska
Żona	Anna z domu Stadnicka

Piotr Konstanty Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ok. 1668, zm. przed 1 czerwca 1745) – kasztelan wojnicki w latach 1728-1745, starosta sądecki w latach 1724-1728, kasztelan biecki w 1724 roku, chorąży sanocki w latach 1716-1724, stolnik sanocki w latach 1712-1716^[1], marszałek sądów skarbowych ziemi sanockiej w 1716 roku^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Służył w wojsku koronnym od 1696 roku. W 1712 roku był prawdopodobnie stolnikiem sanockim. W 1715 roku był rotmistrzem chorągwi pancernej w pułku hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego. W 1716 roku pełnił funkcję marszałka sądów skarbowych ziemi sanockiej i w tym roku otrzymał nominację na chorążego sanockiego. W 1725 roku dostał kasztelanię biecką i kasztelanię sądecką, a w 1728 roku – kasztelanię wojnicką.

W 1733 roku został wybrany rotmistrzem pospolitego ruszenia powiatów krakowskiego i szczyrzyckiego. W 1736 roku został wyznaczony senatorem rezydentem^[3].

Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana Stadnickiego i Katarzyny z domu Kowieskiej. Miał rodzeństwo: Władysława Józefa, miecznika czernihowskiego i Karola, podczaszego bracławskiego i podwojewodziego krakowskiego.

Ożenił się z Anną z domu Stadnicką, córką Jana Franciszka Stadnickiego, nie pozostawił potomstwa.

Po śmierci został pochowany w kościele NMP w Krakowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 259.
↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 22. Lauda sejmikowe. T. 3. Lauda wiszeńskie 1673-1732 r., Lwów 1914, s. 638.
↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 326.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ewa Szklarska: Stadnicki Piotr Konstanty. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 419–420. ISBN 83-88909-02-9.
Piotr Konstanty Stadnicki ze Stadnik h. Drużyna w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-11-11].

[1] Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 259.

[2] Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 22. Lauda sejmikowe. T. 3. Lauda wiszeńskie 1673-1732 r., Lwów 1914, s. 638.

[3] Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 326.

[1]

[2]

[3]